Alle inzendingen over vallei OR aarde

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

zwarte stranden daarboven witte eeuwige vogels krijsend in de schone lucht boven de ruisende oceaan land van rode en gele bergen met je zachte paarden vrij in het olijfgroen van je valleien land waar de schepper nog bezig is waar ik me klein en vrij heb gevoeld…

Onverwoestbaar vanzelfsprekend en onzinnig tegelijk lijkt de vallei van hierboven. ------------------------- uit: 'Zing Zing', 2016…

De zoete warmte van je lichaam bedwelmt mij eindeloos De rozen achter je ogen bloeien in de valleien van mijn geest en je woorden leiden hun eigen leven in mijn ziel maar magisch zijn ze als zilverparels in azuur Als je glimlacht zie ik je dromen zingen zo prachtig vogelvrij…

Door mijn wimpers volg ik de druppel Verlost vanuit je overvolle navel Glijdt zij weifelend zigzaggend omlaag Over de deinende vlakte met trillend dons Aangekomen bij de heuvel van Venus Aarzelt zij even om dan samen te smelten In de nog altijd vragende vallei der liefde…

Schimmig is het heden duister het kort verleden mijn liefde beukt de gladde helling dromend likkend aan de top van het eens gewenste heden De verdorde rozen met gekromde doornen rollen in zilte tranen ongevraagd door de kille vallei van wat eens was liefde Het kan niet zo zijn…

Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren, Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt, De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt, De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken, De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…

nu de dag voorbij is, zijn wolkenluchten en sterrenhemel verdoofd nergens dringt nog geruis door tot hoornen oorschelpen we vermoeden enige stilte ontstaan door luisteren, dit is het resultaat van fluisterstenen gehoor en met stomheid geslagen zijn we ingenesteld in onze ademloze vallei…

Vingertoppen wandelen kreunend Liefdevolle dansen zwetend in beleg Zij zoeken prangende naar ontlading Zwijg zij slaafs er wordt niets gezegd Aarzelend tussen haar trillende dijen Daar in de gevoelige maagdelijke vallei Dringt zijn verdwaasd gezwollen roede Ruw stotend niets ontziend in mij mij mij…

laat ons niet afdwalen naar aardse bekoringen die zo aanlokkelijk in de drukte tot ons komen laat ons langzaam op het pad omhoog klimmen en blijft Gij dichtbij de vrede van ons hart wonen!…

Vandaag is de “ dag van de aarde” ‘k wist niet eens dat ‘t bestond, onze globe met een fantastische waarde, waar menig mens het leven vond! Vandaag, de dag van de aarde besef ik me eens te meer, dat de mooie aarde- waarde niet meer is dan van weleer!…

Ik sla een bladzij open van mijn flora En kijk, wat zie ik tot mijn vreugde staan? Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder…

En ik verloor het kind in mij, achtergebleven met herinneringen in de vallei. Mijn Engel was weg toen ik ontwaakte in het licht, en alles wat er over is, is dit gedicht.…

Geen titel 17122011a schenk mij je hand en ik leg Venusheuvels tegen elkaar overal waar ik ga heb ik jou bij mij door de vallei der duisternis of toppen der bergen bestormend of vliegend door de lucht boven wolken jouw aanwezigheid is en ik voel mij geborgen je hand bewaar ik netjes in een lade van mijn hart…

voor Inez Mijn ogen zijn gemaakt Van zon en van maan Mijn wimpers Van vleugels van dons Mijn oren van afstand Mijn mond van valleien Mijn ledematen zijn Van donder en donker Van akkers hout en rivieren Zijn alle andere delen Die ik amper ken Maar op gelijke voet leven met elkaar. --------------------------- uit: 'Som van tijd'…

Wacht nog even totdat het gedicht zich openbaart het duurt een ogenblik voordat ik de woorden in mijn ziel kan vinden trek je broek weer aan over de groene vallei geef jouw kale bergen aan de zomergoden en mijn woordenbrij plaats een strakke komma achter mijn woordendool en blijf voor altijd mijn idool.…

Voor een rode avondzon de aarde Beschilderd als een grote lampion Met donkere valleien en vulkanen Smaragden sawa's, jadegroene meren Zacht wiegend in de blauwe hemelzaal Op verre eilanden hebben regenten De vreemde heersers eeuwenlang verduurd Maar binnen kratons bleef het oud geloof Zolang de dwang der rituelen duurde…

zoetelieve knul van mij zij aan zij in mijn getij schreef ze van haar eiland ik had mijn puch nog buddysit hoog stuur mijn grote beurt zou gaan komen zij wond mij op haar gebriefde lippen schreven boekdelen onder olijfbomen wilde bloemgeuren hoge bergen diepe valleien haar palet de regenboog ik huilde - heel droog…

In de tempel van het woud tussen beuken bruine kathedralen doodstil mijmerend fluistert het lover onhoorbaar het geheime verhaal van regendruppels de dromen van de wind En over de wijde heuvels verborgen valleien lome rivieren zeilen zwijgend de wolkenschepen met boven hen het verre niets het lied van oneindigheid…

Lichtgevend dansend op een heuvel van duizend maal blijdschap in de vallei van ritmische extase die niet wacht of ondergaat in de avond die niet in een moment afscheid neemt. Waar ik wil blijven op de elektrische golf van een droom die mijn ogen blijft vullen en waar de zwaartekracht zwijgt omdat ik duizend maal niets anders wens.…

wat is dichtbij wat is ver weg iemand dichtbij wordt vermoord iemand ver weg wordt bewonderd als ik door de vallei loop langs de schaduw van dood en ik val neer tussen distels terwijl wolken donker trekken over gras en over vogels zal ik weer opstaan vergeet dat ik viel vergeet dat er wolken waren alles is nu zo…

O land van bergen, in wat drang naar vreugde Mijn wilde stroom door uw valleien snelde: Een diep stil water dat in 't Noorden welde, Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde.…

Betrapt Steekt de vinger op Het ergste voorbeeld Tijd voor wat er ook gebeurt De kleine prins van piekeren en valleien Sommige dingen werken Het zijn de waarden Een druppel op een hete plaat Dat kan, nu ook met denken Beschaamd en verlaten In de put, in de open lucht Met dank aan gewone mensen En perverte intellectuelen Als joker Zonder…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…

jij streelt het land en zet de zee van bloemengeel naar eigen hand kleurt heuvels en valleien met je warme gloed en laat de einders trillen zont de huid van rood naar bruin en brengt pigmenten weer tot leven nog wachten vruchten op wat lange zomerdagen om in de herfst hun mooiste oogst te kunnen dragen…

Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na. Hij schrijft…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

En ik, nog loom en zoet van jonge wijn, dwaal straks tot op het bot geknot, met vertwijfeld witgetrokken knokkels, door de vallei waar nu nog onze rodondendrons bloeien. ------------------------------ uit: Tirade nr. 1, 1996.…