Alle inzendingen over veraste kreten

grijze as ik ben de jeugd ontvloden maar lekker in mijn sas de wilde woeste jaren wijsheid wild vergaren vol met mededogen Gods ervaren geboden goed ethisch leven in praktijk gebracht mijn leven gegeven andermans pracht het is volbracht maar hebt u nou nog even om mij serene rust te geven ik hoop dat het past voordat ik ben verast…

schor schreeuwde mijn keel de laatste kreet ver weg was ze al haar haren door de wind gespreid en op een fiets naar ver geleid zij wilde niet meer keren en zien hoe zij mij in het zeer liet teren…

Incest Waar eigen bloed Misbruikt in ongeremd gijl besef Nacht na nacht opnieuw vermoord Wordt de stille kreet nimmer gehoord Achter hermetisch gesloten deuren Kan steeds het vunzige gebeuren Gesmoord verstikkend in ademnood Is de liefde voor altijd dood…

Over het bospad de absolute stilte van de verwachting. Als hemel daar is, dan blijkt-ie ook hier te zijn, want hoop doet leven. Soms is de hemel voelbaar in hele wereld, als er geen wolken. Als er een handje in het voorbijgaan mij streelt en glimlacht naar ons. Apotheose, vergoddelijking voel ik in mij en ieder. Tot stof weergekeerd…

Mijn zoon zit boven achter zijn pc Dan hoor ik plotseling een meisje steunen, hartstochtelijke kreten, krachtig kreunen Mijn zoon kijkt porno? Hij? O jeminee! Ik ren naar boven, klaar voor flink wat stennis en tref mijn zoon die kijkt naar damestennis…

ze vliegen nog de vogels die ik nooit met grote aandacht heb bekeken ze sprongen op toen gebouwen van hun aardse voeten losgescheurd bezweken de rustpunten zijn weg alleen het schreeuwen en de kreten zijn gebleven…

voel dat je... echt leeft leg je zorgen langs de kant een oude jukebox speelt het lied van een hippieband. laat je nu maar even gaan ene keer kan toch geen kwaad want de wereld kan vergaan door een of andere granaat. door de politiek en mechaniek zakt onze wereld in mekaar vele mensen worden dramatiek dus, geestelijk een groot gevaar.…

Gefluit, geknal, Een schreeuwende pijn Even de ogen open Om dan te verdwijnen, In de mist van eeuwigheid Een kreet in nood Een kreet om hulp Een fractie te laat De sneeuw kleurt rood Een traan welt op Het was een vriend Waarmee ik m’n miserie deelde Waarbij het vele lijden dragelijker werd Iemand die me verstond Die in al het gedonder…

Jij lieflijk Jiddisch meisje, verrast door een kus, verast door een kus op de Kouter. Gas verzandt in je mond. Je liep hem nog na, je tong proefde gulzig het slib van zijn lippen. Jij Judith, hij Judas.…

ssssttt, stil; luister: ik hoor een zacht gefluister een geluid zó zacht en stil het is er alleen voor wie het horen wil geen gejubel, geen kreten maar meer een stilletjes weten; hoop is weer in mijn hart het begin van een nieuwe start? mijn harten"kreet" is dus nog stil en zacht maar ontegenzeggelijk meer dan ik had verwacht.…

Flinterdun in foelie broos breekbaar Jij graag, ik gedwongen naar het altaar Geboeid zonder liefde ongemeend Jong maagdelijk van wijsheid gespeend Verblind rood gesluierd geheel compleet Het jawoord gegeven ik had geen weet Mijn nachtmerrie kwam al snel uit Ik was een jonge gelegenheidsbruid Willoos had ik mij te onderwerpen Mijn gesmoorde kreten…

Ik zeg je een stem die je legt in de nacht, een wolk om de ster die je bent en je glimlacht een naam. Zo stil in de nacht huilt dus kracht en zo koud is de maan in je macht tot je zwijgend inslaapt. ----------------------- uit: '(speling)', 2004.…

Ik hoorde de gesmoorde kreet van diepe smart. Kende je niet, maar toch sneed het geluid als een mes door mijn hart.…

Het maakt niet uit of ik iets maak En wat ik maak dat maakt niets uit Zet thee of koffie, maakt het uit Of ik wat zeg of schrijf of fluit En als ik op een dag verzaak Zoals vandaag, scheelt dat een duit? Ik dacht het niet, maar als zo vaak De laatste tijd waar ik op stuit Is licht gezever, flauw vermaak Geneuzel uit gesloten kaak En leuterkoek…

ik zoek naar woorden maar vind de vragen waarop ik geen antwoord weet zal ik zwijgen of het wagen mij te verweren met een kreet…

schrijft hij zijn teksten vol overgave en slaat daarbij en passant een kreet uit waar inhoudelijk niets mis aan is…

Een kreet om aandacht In dit onfeilbare landschap De betovering is verbroken Rivieren verdrogen Tranen stromen in de meander naar De Dood…

Kreet aan mijn spiegelbeeld Bollekes schrijf ik al Tijden niet meer Maar met de toverspreuk Hexasyllabius! Moet het toch echt weer eens Lukken dit keer…

tweehonderd onschuldigen vermoord gesmoord in bloed hun kreten door hen zonder geweten gestoord laten zij weten dat hun gebeden zijn verhoord.…

Ogen die stralen Kreten vol vreugde Woorden schieten tekort Emoties Recht uit het hart Dit smaakt naar meer Naar jou.…

In Genève werd een kreet geslaakt : de laatste atoom-noot werd gekraakt. Het massa-gewicht komt stilaan in zicht en dat wat alles heeft veroorzaakt.…

Daar is hij dan de grote doorbraak die maakt dat ik weer schrijven kan elke kreet die ik slaak is er één van puur geluk mijn dag kan niet meer stuk.…

Koude kreten. Niet meer weten. Het bloed bedekt en de dood vertrekt met velen. De bom is wie hij was want verdwenen is hij toen de bus dichtbij zijn ondergang was.…

De zon verbleekt bij 't ochtendgloren en breekt de stilte in haar schoot - de kreet van 't kind dat is geboren De maan verwarmt het iele lijf.…

dichter met buikloop verpakt zijn holle kreten in gebakken lucht pruttelt nog wat na griepend tegen zijn vrouw dat het papier op is die denkt maar één ding: Schijterd!…

wederom gezwicht een tekst gericht soms is het net een gedicht maar vaker nog dolen een kreet in de nacht van harte aanbevolen dag droom…

Ik heb je pijn gedaan Vlagen van verdriet Kreten van afschuw Klinken me nog na Spijt van mijn gevoel De harde woorden Waar toch met recht De waarheid in zat…

je moet er doorheen maar het is zo gemeen, ik hoor een kreet zo vol van leed! ja, ik heb verdriet want leven zonder jou, kan ik 'nog' niet!…

vermijdt een val alweer een stap mijn ouderdom misschien jouw hand liefst niet alleen een laatste kreet mijn laatste stap…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------------------ Uit: Verzameld werk, 1983.…