Alle inzendingen over verdichter OR dichter OR woorden

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Dichter is dit nu dichterbij of dichter meer gesloten of is het de dichter die dichterbij brengt contacten legt door versmelting van woorden in cadans van de eenvoud dus de dichter is de middenman die gedachten dichterbij brengt die door aaneengesloten woorden het samengaan van denken in gedichten overzet dus ga ik dichterbij in zinnen…

het pijnlijkst zijn de woorden van de dichter die hij heeft verzwegen maar beter dat dan de woorden die we zijn vergeten…

zijn woorden interpreteert de dichter is een eenzaam man één in zijn soort hij ontbloot de emoties keer op keer met elk verschillend woord…

(op een tegeltje) hier woont de dichter ook hij zal ergens moeten wonen... welnu achter deze gevel komen woorden tot leven zoals destijds bij de bouw de metselaar dit huis liet groeien steen voor steen zo maakt de dichter met zorg de juiste keuze woord voor woord…

Wanneer ballen woorden worden. Uitgeputte voetballers herstellen. Uitgeslapen dichters dichten. Hoe kunnen dichters juist dichten, zonder regels en scheidsrechters? Die vraag speelt als een kopbal, door menig dichtershoofd.…

Wie is de grootste dichter in het land, wie kan zich met de mooiste woorden meten, en ook bevestigen de dichtesband, dat wilde ze toen weten. Men ging naar Dichterscomité, die moesten het dan beslissen, wie was de grootste dichter van de twee ? Dat wilde ze zeker weten. Comité sprak heel duidelijke taal, woorden klip en klaar.…

er zijn dagdromers en dichters de eerste blijft dikwijls hangen aan een illusie de dichter zoekt naar de bruikbaarheid van woorden die gevoelens zullen vertolken van dat wat hij ervaart de combinatie dagdromer/dichter geeft echter een totaal andere dimensie aan de poëzie…

poëzie, zegt de dichter tegen mij is het licht dat het duister ontsluit is het vuur dat jaagt langs mijn huid is de vrouw die ik begeer is het kind waar ik van leer poëzie zegt de dichter in mij heeft geen woorden nodig verdraagt alleen het woord dat stilte spreekt…

maar door 't vinden van de woorden raakt de dichter enthousiast Lejo van Kuijeren…

aqui vive en poeta (op een tegeltje) hier woont de dichter want ook hij zal ergens moeten wonen... welnu achter deze gevel komen woorden tot leven zoals destijds bij de bouw de metselaar dit huis liet groeien steen voor steen zo maakt de dichter met zorg de juiste keuze woord voor woord…

woord meer adem had en als je aan mij vraagt waarom ik van je houd dan hoop ik dat de last van al mijn loze woorden niet zwaarder weegt dan licht dat deze hemel klaart dan hoop ik dat elk woord dat windstil is gebleven het zwijgend goud is in mijn droogvallen dan wou ik dat ik dichter was dichter was bij jou…

Een dichter die openstaat voor alles die husselt met woorden en zinnen zal eens op een dag een ingeving krijgen en opnieuw zijn eigen woorden beminnen.…

sprekende dichter…

De dichters komen terug door de slavenpoort -- Met vrije woorden.…

Weet je nog hoe jij mij ooit neerschreef zelfs voordat je me las en ik dacht dat jij een dichter was hij kijkt mij aan en leest me terwijl hij naar de woorden van een vergeten dichter zoekt…

Hij stroopt zijn mouwen op, en kruipt dichter naar de microfoon, zo verstomt een licht geroezemoes, gesticulerend zet hij zijn woorden kracht bij.…

wat doet de doordraver op het dichtersveld anders dan piet lutten zich zelf oppoetsen met fragiele woorden van echte dichters met gevoelens dichters zij zoeken worden bezocht door woorden om secuur te verwoorden wat krinkelend dicreet hun binnentuin beleeft de doordraver oh neen hij draaft 'r dwars door heen navrant gescheurd …

Soldaten het buskruid, zo ‘t behoort, gelaten, en Dichteren het woord! ----------------------------------------------------------- twee reken: twee regels is niet gemeen: is geen gemeenschappelijk bezit zijt gij bron: indien gij bron zijt dezen die: zij die heur: zich…

Ik heb alleen de woorden, gij de geest, En zoveel als geest meerder is dan woord, Is in dit werk meer dat aan u behoort Dan aan uw dichter, die het schrijft en leest.…

woorden wevend weergegeven als altijd achterhaald door dichterlijke drang zwijgt ze zinnen zoekend wellicht wetend waarom... hoe wrang…

ook wezen mag hij praat over strofes en rijmelarij ja, mijn broer dat is een dichter en die zijn nu eenmaal vrij…

Een dichter is gestorven zijn leven werd ontkracht doordat het einde onverwacht z’n laatste adem heeft verworven de man nam alle woorden mee die hij door zin verheven poëzie had willen geven maar helaas het is passé de mensheid leest gerichter zijn nalatenschap; zijn werk en concludeert: dat is toch sterk van verre is hij zelfs nog dichter…

Mijn wezen draaide om de lengte-as van wat een mens kan dragen bij zijn leven; ik ben nu iemand anders dan ik vroeger was: een dichter, met het woord verweven, een ziener, soms, die het gekerkerd woord bevrijdt maar zelf niet weet waarvoor hij naamloos lijdt, die niet weet waar hij dit verkrampen aan verdient maar zich toch van de klankkleur…

waar, van jou horen wil wat je er nou van vond ik ben maar een dichter wat zou ik te vertellen hebben zonder jou als toehoorder en beoordeler van mijn geschrijf de erer of de honer dus ga je gang dat doe ik evenzeer…

Wat verbeelden die woorden zich wel? Ze vergrijpen en verzetten zich, Opgetutte lege dozen, ze zwijgen als vermoord. Als het gedicht zichzelf dicteert als de lezer dit gedicht betreedt als de dichter het gedicht verlaat en tomeloos ten onder gaat. ----------------------------------------- uit: Over woorden gesproken', 2006…

Wie zich in gespierde taal steevast aan het woord vertilt maakt zich ongewenst verbaal en lijkt aangeschoten wild wil mij tot de macht verheffen dat ik woorden wegen kan want diep dichterlijk beseffen doet lichtgewichten in de ban.…

zich richten wil tot een volk dat kijft, Tot een volk dat niets dan welvaart wil En bewilliging van iedre modegril, Hij is meer dan rijp voor het gekkenhuis En de gekken vinden hem ook niet pluis, En dus moet hij naar een ballingsoord, Waar papier en pennen zijn behekst, Waar de kale muur siert de bijbeltekst: (Slechts) In den beginne was het Woord…

De dichter sprak, beklijft zijn woord dan zijn jouw ogen voor een tijd gewijd tot mooie ogen, heeft je mond de lippen waarvan generaties dromen. Jij warmt je arm hart er niet aan. Je gaat verloren. Ook voor hem. De dichter sterft vereenzaamd.…

In het avondlicht verzamelen zij zich ze hopen op unieke woorden voor een gedicht dat ergens al in de schemer ligt. puur ongeschminkt over leven dood bedrog en liefde tot alles op zijn plaats valt en hij- zij voelt zich een dichter…