Alle inzendingen over verdriet OR emoties

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

Een dag van verdriet. Een dag om nooit meer te vergeten. Een dag van gedachtes. Een dag met emoties. Een dag met verslagenheid. Deze dag denk je aan de bijzonderheid van twee mensen en hun families en vrienden. Deze dag is vol van liefde en tranen.…

O meisje, meisje zo klein en teer je hart vol van lijden en verdriet een lijdensweg dat was je leven en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij zelf voor altijd en voor eeuwig maar jij had geen keuze slechts…

omgaan met angsten en verdriet stemmen in mijn hoofd controle overboord emoties worden afgevlakt een zelfbeeld dat niet meer de hoogte inschiet demonen komen in tienvoud op me af een leven in een eigen wereld gedachtekronkels van buitenaf mijn leven uitgedrukt in een troostend gevoel een doorbreken van een patroon niet weten wie…

O meisje, meisje zo klein, zo kwetsbaar en zo teer je hart gekrenkt vol van lijden en verdriet een lijdensweg van dag tot dag en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven teveel verdriet onder je lieve lach en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij…

, gevoelens van vreugde en verdriet ik zorg er voor dat men mijn verdriet niet ziet Het verdriet is groot groter dan men denkt want het gaat met mij alleen maar achteruit maar er is altijd iets dat mij vreugde schenkt Daar hou ik me aan vast want het leven is te mooi en gaat het niet meer zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

ik raak ze niet aan laat hen maar gaan vlucht voordat hun emoties mij overspoelen heb me afgesloten voor lucht uit de goten geen vragende blikken die in gevoelens stikken zonder te slikken ben een schim die niemand meer ziet eiland in een zee van verdriet het geven is op de bronnen verdroogd buig langzaam mijn moede hoofd…

Voorbij Op en neer Gevoelens heen en weer Ik raak in de war Verdrietig en dan weer blij Veel gepraat veel gezegd Lachen, verdriet en emoties Kijkend naar jou, verdrinken in je lach Denkend aan alles, Ik hou van jou, dit is wat ik zag Gedachte overal Liefde, passie en hartstocht Tot vroeg in de ochtend Stoppen, nu?…

Je ligt naast me en vertelt je levensverhaal Ik zie een kleine, bange jongen Hunkerend naar liefde Ik streel je lief gezicht Je ogen zijn ver... Geniet toch van wat ik je nu wil geven Ik denk dat je nooit zult weten hoeveel dat is En misschien laat je me nooit binnen Maar dat is aan jou Ik zou wel willen roepen: Liefste,…

Ik wordt langzaam gek, langzaam slip ik door m'n vingers heen, Er is geen stoppen meer aan, kom me helpen alsjeblieft. Ik kan niet meer... Ik ben zo moe, moe van het gevoel alles te moeten doen, alles te moeten zijn Ik kan niet meer. Ik ga nu slapen en wordt wel weer een keer wakker gemaakt. Door eenzelfde persoon, die me begrijpt…

Zoute druppels op bevroren aarde brengen zachtheid aan het licht, en geven mijn ziel een stem van pijn die ik te lang bewaarde…

Soms glijd ik terug, word ik bedolven onder het puin van verdriet en pijn. Soms ook zie ik de top in de verte. Dat geeft mij hoop. Zo blijf ik vechten, probeer ik te genieten. Niet alleen van het uitzicht naar de top. Maar ook van de weg ernaar toe!…

het leven is je soms meer tot last voel je de wereld op schouders rusten hoop heeft je verlaten alsof alles wegspoelt in het zand maar je probeert te overleven al doet je trots nog zo'n pijn til jezelf op uit de schaduw in nieuwe kansen om verder te gaan het tij zal zich eens weer keren…

Koude stralen Doorboren de duisternis Van mijn geest Rennend zoek ik Een plek die kan dienen Als mijn toevluchtsoord Eeuwig bang Voor dat kleine beetje licht Dat mij op de hielen zit Zoveel verloren Doch is het niet voorbij Het wordt alleen maar erger Red mij, bevrijd mij Van dat laatste sprankje hoop Dat mij nog niet wil laten…

Haar vleugel gescheurd Door etterende wonden Die van binnenuit Hun weg naar haar fysiek toe vonden Oneindige duikeling Van utopie naar een hol leven Ze koos voor haar hart Waardoor ze uit de hemel werd verdreven De moeilijkste weg Naar het grootste geluk De kans veel groter Dat alles mislukt Vertrouwend op het lot En een toekomst…

geen etiquette in de gaten van stilte huilt het kind van morgen in gerafelde eenzaamheid de stukken uit de middag maar vanmiddag vielen snippers eierschaal omlaag gras kleurde tot kunst geboorte werd begrafenis de zon doofde in de asbak de thee met chloor smaakte naar bestoven tantes ik voelde me gevangen achter tralies…

mocht ik in een dichterslied de juiste tonen voor je schrijven gelijk vogelgeluk in oktoberbomen of wensbootjes vouwen als een kleine drijfveer voor je nog verborgen dromen wist mijn oog in een wenk het ontluikende te vinden mijn hand de juiste streling was mijn mond bij machte in verstaanbare woorden te spreken als een heling…

Ik verlang terug naar dat kind Zo onbevangen rennen in de wind Vrolijk enthousiast altijd vertrouwen Elke dag spelen van het leven houden Ik verlang terug Naar mijn naïviteit Zonder zorgen….. ben het even kwijt…

waar de liefde zou overheersen wierp de dood een zwarte sluier over het geheel dansend begeleid totdat paniek zich meester maakte zal de kleur blauw nooit meer hetzelfde zijn…

Stormen rivieren wolkenluchten die somberheid verduisteren onbestemd verdriet relativeert alles rond jouw eenzaam graf ‘t regent tranen in verdriet mensen die wel horen maar niet kunnen luisteren er druppelt verdriet uit tranen mensen die wel handelen maar alleen in eigen wanen.…

gravend naar pijnen uit een ver verleden struikel ik onvoorzien over mijn eigen graf dat me even stil doet staan, stamp 't nogmaals aan daar deze gevoelens zorgvuldig leken weggeborgen en nu veel te dichtbij willen komen grijpt het mij onverhoeds naar de keel waardoor mijn schreeuw wordt gesmoord evenals al die anderen die schreeuwen…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

langzaam voortbewegend als in 'n wereld vol watten kijkend om me heen observeer ik doch dringen woorden niet door, hoezeer ze ook bedoeld zijn de stilte immens verdoezelt regen het werkelijke (ge)zicht…

Tot vervreemdens toe weet ik me geen raad. Wie weet welke daad ik plegen moet? Het is toch zo gekomen dat ik hier nu zit met een spierwit gezicht, mijn ledematen beven. Zo vervreemdend als het is, zo mooi het zou kunnen zijn. Als ik maar wist hoe ik mezelf zou kunnen zijn.…

even, nog toch… woorden werden niet uitgesproken jij weet iets wat ik niet weet er schuilt een onzuivere klank een scherpte in een groet wanneer ik je ontmoet even, nog och… ik laat het niet meer toe in mijn gedachten teken stilte in mijn nachten en wacht maar af……

Je hebt prachtig metselwerk geleverd niemand kan bij je hart daarachter schuilt een oneindige leegte je beweegt er heel tevreden mee je lacht zelfs je dromen liggen in diggelen hier ziet niemand iets van je gezicht af je zwijgt als het graf maar soms dwingt zich een traan naar buiten.…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Emoties, maken levendig, geven kleur aan, wat je zegt. Liefde, maakt warmte, geeft gevoel bij, wat je zegt. Verdriet, vormt tranen, beschrijft pijn in, wat je zegt. Schrijven, zeggen, of schreeuwen, wat je zegt blijft hetzelfde....…