5266 resultaten.
Een buffer van liefde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 127 Mag ik je troosten
fluistert de wind
ze antwoordt niet
ligt in bed met haar hoofd
verscholen onder het kussen
wat plukjes haar
springen er krullend onder uit
de wind weet wel
haar met rust laten
is nu het beste
tot de hoofdpijn
verdwenen is
wacht geduldig
tot er beweging in komt
in het bed
zodra dat gebeuren gaat
zal die haar als…
Dicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 381 Toen je zo
dicht
naast me zat
Je hoofdje
licht gebogen
Zwijgend en
een beetje bang
Met neergeslagen
ogen
Toen
begreep ik dat
jij me vertrouwde
en voelde dat ik jou
beschermen zou
Dat wij het
zouden redden samen
Want je wist
van alle mensen
dat ik het meeste
van je hou…
vader en moeder
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 4.767 Vader en moeder
vergaan niet in de tijd
hoewel je steeds minder op ze leunt
des te meer je ze benijd
En als het moment daar is gekomen
en je ze het hardste nodig hebt
als je ligt te vechten op intensive care
Dan zitten ze trouw aan je bed
Ouders blijven je beschermen
met mijn hand in de zijne
was het weer als vroeger
Zij moesten nachtmerries…
langsrazend staal in plastic lichtgewicht
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 379 ze vlogen op
verjoegen zicht
langsrazend staal
in plastic lichtgewicht
lichtgeraakt
de vleugel haakt
en fladdert in
een zielloos togen
geen bumper is verbogen
maar als een coryfee
neemt snelheid de
gebroken vrijheid mee
de vogel vlucht
een vleugel weg
en op de baan
zijn veren zo vergaan…
Neem me mee
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.454 Lieve gevleugelde vriend
daar hoog in de lucht
neem mijn dromen en mij
met je mee in je vlucht.
Laat ons neerstrijken
op het goudgele strand
ergens hier heel ver vandaan
in een heerlijk warm land.
Laat mij schuilen onder jouw vleugels
bescherm mij tegen de zon
laat mij even kunnen vergeten
hoe alle ellende begon…
piekt als hij thermiekt
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 1.679 de lucht draagt
als ik vlieg
de verte vraagt
bestemming
van mijn vlucht
de wind vertraagt
in koude vlagen
het glijden
piekt als
hij thermiekt
mijn schaduw
streelt de aarde
speelt licht en
donker uit als ik
mijn vleugels sluit
ik wil ontsnappen
verder gaan
voordat de sporen
van mijn stappen
zijn vergaan…
'T MANDJE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.446 Nu is het nestje warm bereid
het blanke lichte zachte nestje,
'n stuk van buurvrouw en van 't bestje
van tante en die overmeid.
Strikjes, lintjes, zachte wolletjes
liggen knus en dottig dolletjes
in het witte zijden mandje,
't mandje met het witte kantje.
Wat al hemdkens, wat al broeken
al die zachte luierdoeken,
wat al lichts…
Thuis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 140 Vandaag kom ik thuis
van een zeer korte reis
die steeds langer duurde
en gepaard ging met gekrijs..
Maar ik heb de hemel eventjes gezien
alleen geen sterren..ik wist
niet dat zij al naar mij lonkten,
van verre...
Straks zal ik arriveren, alleen..
zonder indentiteit, zonder bagage
ik ben niet wie ik ben, ik ben
verloren in ravage.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
zwerver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 205 dat het jou zo moest vergaan
je onderdoor zou gaan
jij die alles in woorden verpakte
woorden en waarheid verhakte
je hield van de klank van je eigen stem
het krassen van je zwarte pen
nu je niet meer uit je woorden komt
gevangen zit in de diepte van je mond
dat het zo ver zou komen met jou...…
Sterven. III.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 498 , kan niet vergaan ....
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .…
Nog tien sextiljoen jaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 Dag witte tuin waar zwarte letters groeien
Vorm gevend aan het menselijk bestaan
Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan
Charon niet langer heen en weer zal roeien
Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien
Straks is het met mij- gardenier gedaan
Ik zal je nogmaals innig gadeslaan
Je tot die tijd met printerinkt besproeien
Totdat ik met je opga…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 146 Het is zo jammer dat alles vergaat,
dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat.
De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree,
maar dan in de winter neemt tijd alles mee.
En ook al weet ik dat het nergens op slaat,
doet het me toch pijn dat alles weer gaat.
Ook voor de mensen had tijd een idee,
hij liet ze kort leven en stemt ze…
je eigen weg
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 3.061 ga je eigen weg
dan doe ik dat ook
mijn toestand is slecht
dat weet je en
daar doe ik je pijn mee
ga weg nu het nog kan
weg uit mijn leven
voor mij is het te laat
maar redt je zelf
en vlucht voor mij
bescherm jezelf voor mij
dus hou niet van mij!…
RITJE
poëzie
3.0 met 5 stemmen 571 Het paardje reed zo klinkend
met hoeven tinkellinkend
al op de klinkerdijk.
Zij droegen róse hoedjes
op roodgeverfde snoetjes
en voeren langs de dijk.
De sleepman had een zweepje, slap,
en zweepte 'hurt' bij elke stap
van 't paardje op de dijk.
Zij hadden gouden zon gehuurd,
en 't tuigje was zo blank geschuurd
dat voerde over de…
DORPSKERKJE
poëzie
2.0 met 8 stemmen 516 Het kerkje is zo oud, zo oud
de zwarte dennen ruisen zacht,
de blanke gouden hagenvacht
murmelt stil en vertrouwd,
naar 't wit-verweerde slanke schip.
En hoog, oud en geslagen, zeer,
buigt het vermolmde hoofde neer
de toren, berstend rib en rib.
De zonne guldt de gulden haan
en 't al met groen en grauw bestoven
verbogen transen…
DE NOOD
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.312 Toen klopte aan de kamerwand
een schuchter ijle zwarte hand
'waak op! ik ben 't! de Nood!'
Ik zei, ik ken u al zo wel
gij met uw grauwe zwarte vel,
hoe? heb ik u genood?
'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
hoe stoort gij mij zo snood?
'Gij hebt mij niet genodigd niet
maar ik heb u…
AVOND-MIST.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.096 De avond was gerezen,
de dag zacht uitgegaan,
de maan, heel bleek van wezen,
kwam hoog, omhoge staan.
Veel vreemde witte dampen
die waasden alles weg,
alleen matgoud van lampen
glom, boven zwarte heg.
Daar zong een teder meiske
met kindje aan haar hand,
een zacht en teder wijske
door 't witte avondland.
De zwarte en witte…
DE KOEHOEDSTER.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.382 De koe die schurkte laag haar kop
de gouden zonne scheen erop
en op het zwart en witte vel
en op de lichtglanzende bel,
die rinkte, die rinkte
zo fijn.
Het dorp was naar de mis gegaan;
het meisje liep maar zoetjes aan
door 't groene pad langs 't korenland
en voerde 't koetje aan haar hand.
Het koetje trad maar lijzig aan
en…
Vlucht van de arend (psalm 121)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 889 Een lied voor de vlucht van de arend
Een blik
gericht
op het gebergte.
Aarzelend
wild
benauwd,
reiken
zijn vleugels
omhoog;
happend naar
zuurstofrijke lucht;
verstikt
in
zijn voorbij
gevlogen vriend.
De zon bij dag,
de maan bij nacht,
wachten
dragen hem
het witte licht.
Hopen
op bescherming.…
Houten vuur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 163 Hout wordt gestapeld
de vonk wordt gelegd
het knisperen
gaat over naar knetteren
vonken vliegen hoog
geur wordt verspreid
angst voor vuur
het verbranden van
wat eens leefde...…
Beschermt zijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 157 Bescherming in het struikgewas.
Bescherming achter dubbelglas.
Bescherming tegen moederschoot.
Bescherming vragen tot in het rood.
Beschutting door omringd groen.
Verwarmd door een gegeven zoen.
Tijd geeft harmonie maar is relatief.
Het geheugen biedt nostalgisch archief.…
Later
gedicht
3.0 met 26 stemmen 12.282 De aarde wordt te oud en ijziger,
haar korst zakt rimpelig in onderzeese
troggen ineen, snel bezig te vergaan.
De majesteit der bergen niets dan vlucht
voor het gewelf der uitgebluste vuren,
wanhoopssein aan steeds doodswittere maan.
Later worden wij weergevonden, kille
afgietsels van vreemde oerreptielen.…
Synergie,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Van niets te leven dan
van de lucht en van de
zwijgzame schoonheid uit
de aarde om weer tot
humus te vergaan, waaruit
een purperen zon hem baarde,
de vlucht te vinden in het
ruisen van ontelbaar blad,
energie geladen in de lichte
nerven van hun dromen.…
Vergaan
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 1.280 Donder nu maar op
ik voel teveel pijn
Hoe lief ik ook ben
jouw hart is te klein
Wees maar heel stil
je woorden stinken
Slim en doordacht
kwetsen verminken
Voel wat ik nu voel
of lieg je hart vrij
Ontken je hardheid
je speelde met mij
Laat me nu met rust
ver van mij vandaan
Liefde eens zo mooi
voorgoed vergaan....…
vergaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 431 de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad
een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee
ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen
waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat…
Vergaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 de kleur vervaagt dankzij
tegenlicht dat hem tegemoet treedt
een gedrongen gestalte dringt
zich op aan geest der tijd
volgezogen met levenselixer
vervolgt het figuur zijn weg
hem berooid achterlatend
reikend naar het schijnsel
dat zich laat overschaduwen
door duisternis waaraan
hij zich gewillig overgeeft
kust Moeder Aarde hem liefdevol…
Vergaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 779 Gevochten
in een arena
van emoties
Verbannen
uit een landschap
van verlangen
Verdwaald
in een laan
van tranen
Vergaan
in een graf
van verdriet…