41526 resultaten.
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 Zakje weed
griepinjectie
vivisectie
lekker, vies
lelijk, mooi
gelul in de ruimte
leven in een gouden kooi
lsd
zwevend in de wolken
laag bij de grond
te hoge drempel
hou even je mond
een goeie sample
veel covers
of het Urker mannenkoor
voor ieder wat wils
kleintje pils of een vaas?…
Bestemming onbekend.
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 3.225 Onbereikbaar zijn de lippen
tot vergankelijkheid geplakt
de dood lijkt nu pas echt te leven
in tastbaar wit satijn verpakt
poedertjes hielpen gisteren niet
ze kleuren vandaag het gelaat
tot een vredig slapend gezicht
dat pijn en verdriet achterlaat
een laatste blik op de scheiding
gelegd door andermans`hand
vaarweltranen gedrenkt in linten…
Het doodspapier
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 655 De herfst treedt weer toe
in mijn belevingswereld
‘t vergankelijke seizoen
van jouw trieste dood
het doodspapier wordt weer
opnieuw gelezen, en tranen wellen
uit bron van innerlijke nood
een doodsgedicht
door jou geschreven
over passie, sterven
en dagelijks brood
de laatste uren
van jouw beklemmende leven
onze gezamenlijke waarheid…
boomt niet langer sterk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 wanneer de wind
grillig snelt
naar herfst
dan voelt
het leven
sleet
versukkelt het
na korte tijd
in aardse vergankelijkheid…
Een zaadje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 175 Een zaadje viel
het zweefde met de wind
lager en lager
het daalde op Aarde
Men dacht
het sterft alras de dood
ergens diep in de Aarde
Echter, er kwam een dag
dat het zaadje ontwaakte
een groen plantje
kwam boven Aarde
Toen ging het snel
het wonder
van groei en bloei zette
'n prachtige bloem in de Aarde…
Op en Neer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 het lichaam slijt
dat is een feit
als 't in de greep komt van de tijd
waarmee 't zich onderscheidt
door zijn grofstoffelijkheid
vooral in kwaliteit
van spiritualiteit
wie jong is weet
nog niet van sleet
die leeft, die vrijt, die feest, die eet
zij 's met fluweel bekleed
en met parfum bezweet
zij leeft met één decreet:
ik ga voor…
gehuld in zwavelsterrenlicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 52 middels dit gedicht
daag ik tot de degens
vergankelijkheid onverricht
de ontgoocheling van het leven
en ik eis (!)
haar gezwicht
zowaar ik hier sta
gehuld in zwavelsterrenlicht…
een slag in het rond
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 217 er zit geen vreugde verborgen in
mijn vergankelijk bestaan, slechts
de spreker in mij dept het bloed met
woorden die de leegte omarmt
geen reizen naar het ontstaan van leven
waar de dood zich
vergewist van het eeuwig dragen van
dit maatpak dat kleurloos de
streepjescodes accentueert
de blauwdruk, gesneden op het scherpst
van de ziel…
L'importance
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 931 La fille Flavie s'endormait
plus tard en attendant l'aurore
d'or. Quelques jours après
le facteur local la livrait les fleurs
les plus passionantes de la ville:
un bouquet de mille tulipes roses,
rousses et rouges avec une carte
neuve d'importance d'Antoine:
"Ma réponse, c'est ta lettre douce,
je t'aime."…
Gouden sprint
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 207 priemende dolk in je hartstreek
Op de terugweg naar Londen bleef je
kordaat en gecontroleerd je koers gaan
terwijl je samen met een doordauwrussin
en een aanhaakengelse de kopgroep vormde
De Big Ben hamerde in je sportzetel
en queen Elizabeth knielde voor haar bed
tijdens haar middagdutje
moge de beste winnen
no mather if she is English or…
Goodbye Frank
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 58 liefst
Verdringen wij
Wijnaldum Memphis Malen
De Pay De Roon De Ligt
De Boer De Jong De Vrij
Oranje's roemloos falen
Ongekende averij
Er viel geen winst te halen
Opnieuw waren de Tsjechen
Veel stugger en veel slimmer
Veel snuggerder en beter
Maar hadden door roodLigt
Ietsje meer geluk dan wij
So goodbye Frank
Good luck in China
Or…
herfst
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 698 onbewogen staan
de bomen
als skeletten
hun takken
als een smeken
hemelhoog gericht
zonder schaduw
werpend op
het naakte
verstilde land
waar de lucht
van dode wintersloten
ons beroert
als wij
de grijsheid
weerspiegeld zien
in een
zwarte omlijsting
van vergankelijkheid.…
Een enkele reis naar oneindigheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 767 Als de lippen zijn verdroogd
en de oogleden voorgoed zijn gesloten
strijkt een zachte hand
nog een laatste maal over het hart
van het vergankelijke
van een kostbaar leven
Een leven dat geliefd en geleden heeft
Tranen stromen haast woordeloos
uit de zielen van de getroffen nabestaanden
Er volgt een massieve, ondoordringbare stilte…
twijgen worden mens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 weggevaagde beelden strepen
zicht voort door mist en dauw, het
verglaasde weten kauwt aan de jonge
ent die zich veilig voelde in de luwte
van het begin
stakende takken zonder blad schrapen
met lange halen het vernis van de wind, de kou
zal in zijn honger blijven zoals de schaduw
van de verdwenen pas
niets zal de tijd doorstaan in weggelaten…
De massa belemmert mijn denken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 604 de massa belemmert mijn denken
voelbaar onvertaalbaar
knotwillig ben ik niet meer
maar zuig mijn woorden uit mijn lange tenen
de verbindingen vinden houvast
langs afgesleten treden
met de indrukken bij elkaar
in een creërende fantasie
levenswielend koers
ik door de vergankelijkheid
net een rad van fortuin
een klassieker op leven en dood…
Het leven heeft de tijd
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.006 Het leven heeft de tijd,
de tederheid en 't onvermogen,
het telkens weer herboren worden,
de voorjaarslucht, de winterkou,
de liederen die stromen.
Het leven heeft de tijd,
vergankelijkheid, vertrouwen,
en mensen die toch overal
hetzelfde zijn maar ook zo anders,
en allen hebben dromen.…
De weg terug en verder
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 698 *
uit de lotus
zucht de aarde
schoonheid
tot vergankelijkheid
terwijl schaduw
leven dicht
*
voor het laatst keer ik
dat wat komt de rug toe
wat zich nog zal aandienen
is reeds telkenmale geweest
sluit ik dan de ogen
of verblindt de verwachtende
werkelijkheid
het nog verder zien dan de kim
die de polsslag van het moment…
droombeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 273 akkers liggen gerooid maar voldaan
in het goudkleurend avondlicht
ik verzink in het vergankelijk beeld
van groei en vergaan
overpeins hoe mijn kleine bestaan
verlopen is
wat er na de dood van mij nog over
blijft misschien wel verder leeft
en of er ook iemand te wachten staat
in het ooit gedroomde hemels licht…
In de spiegel van de dood
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 683 “ vrije wil “ heeft zich vastgeklemd
aan een dovend licht
dat aan de kim verschijnt
De stilte hecht zich steeds inniger
aan droomloze gedachten
die het leven zonder omzien verlaten
In de spiegeling van de dood
wenst het leven zich geborgen
in een eeuwigdurende liefdevolle omarming
waarin het lijden oplost
en het licht nooit meer zal…
SIDDERING
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 373 In de herinnering
aan de overledenen
schuilt vaak de siddering
van je eigen vergankelijkheid:
zelf niet meer herinnerd te worden
Daar moet je ook uitermate
bij je leven je best voor doen
want eenmaal onder de zoden
kom je echt, nooit meer
boven het groene maaigras uit!…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
de vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 375 in de bloei van je leven maak je
jezelf tegen beter weten in wijs
dat het altijd zo zal zijn...
maar helaas wanneer de bloemblaadjes
gaan verwelken en neer zullen
dalen op de koude grond
weet je het maar al te goed:
de vergankelijkheid zit je
'je korte leven lang'
op de hielen…
Zombie
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 51 Arrogantie is als een verwelkte bloem
decadent op weg naar de ondergang
teloorgang van droevige dromen
het leven kent voorspoed en tegenspoed
tijd kent geen genade voor het noodlot
samen kijken we uit naar het nabije einde
wanneer de prille ochtenddauw
de absurditeit van de wereld herkent
in dwaze toespelingen van de ziel
vergankelijkheid…
Op de fiets naar Tolstoi
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 worstelingen met leven met dood.
Vioolklanken van de Kreutzersonate de
obsessie rechterlijk verpakt in crime passionnel
Op de fiets van hier naar Tolstoi
doortrappen voorbij de wereld die ik ken
Opgetild uit alledaagsheid
lezen met Lev in vergankelijke tijd
Blijkt alles hetzelfde
alles zo anders te zijn.…
Bezinning
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 196 Nu begint weer het droevig beminnen
van alle vergankelijkheid; er is geen
ander bestaan dan dat sterft en weer leeft.
Zingen we tegen beter- weten in of
is dat ook bedrog en schijnbeweging?
Graag wil ik iedereen met gezang begroeten
omdat het leven nu eenmaal is zoals
het is: licht en schaduw, vergankelijkheid
maar ook mysterie.…
van tere stof
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 41 in wegvloeiend licht
is de droom een stil
en roerloos reizen
van tere stof geweven
omringt hij de aankomst
en het vertrek
een jaarring tekent de
voorbije wereld schetst
de toekomstige tijd
we dromen ons vast
in trage kleine
vergankelijkheid
een vluchtige reis met
enkel de bestemming
van de gewisse dood…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
vergankelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 532 de bode schreef vooringenomen in
de bede kerkte ons huwelijk
de aubade schrok van onze leeftijd
onwijs oud geworden
en daarna dood,
gewoon, uit elkaar gevallen…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…