Alle inzendingen over vergeet mij stil

Het middaguur vat kalm de trage tijd en weert de stenen schouw uit de ruimte waarin het is gebouwd het stapelbed onwillig en te hoog gegrepen is door de vierde macht vergeten om stil te zijn - heden nacht -…

Ach, weef en zing, Tot ik dat uiterst oord vergete, Waar stil de witte nevel hing Op 't stroomloos nat der bleke Lethe; Dat ik de weg niet weder wete Naar 't kilst van mijn herinnering, Ach, weef en zing.…

niet stil te staan bij het heden want voor je het weet is het voorbij.…

MIJN MOEDER Zij was het die mij baarde Toen ik kwam op deze aarde Zij was het die mij voedde En voor veel verdriet behoedde Zij was het die zich zorgen maakte En toen ik jong was over mij waakte Zij was het die liefde kon geven En deed dat haar hele leven Zij ging tenslotte heen…. Mijn moeder liet mij toen alleen.…

als ik de planten en de bloemen van water voorzie dan hoor ik in de verte een mooi refreintje in een prachtig liedje wat kleine blauwe bloempjes die samen smekend zingen “we hebben grote dorst ja, we hebben zo’n dorst och alsjeblief…Johny vergeet-mij-nietjes”…

Ben ik het vergeten? Ik weet het niet meer Zeg het mij, help mij Ik ben alleen hier En het is stil.. Zo stil als de diepte van de oceaan als een kist onder de grond zo stil als de diepte in mijn ogen Wat zie je daar?…

Twee minuten stil het is heel even mensen hebben voor onze vrijheid gevochten. Twee minuten stil het is heel even. Met gedachten ben je twee minuten stil.…

De kalme uitslaapmaanden zijn voorbij, verdomme, het is juist níet stil in mei !…

Momenten van tijd in een hier opengeslagen fotoalbum De mooiste herinnering in meervoud in mijn vitrinekast Volop trots, in het licht, achter glas momenten van ervaren van toen en ooit hebben gedaan Matroesjka's, Toetanchamon bijzonder Portugees en veel Chinees Beer in avondschemering verzameld geheugen, zonder last Vrijheid opent verhoogde…

Een uurtje later kwam hij thuis, was " droog over" maar per abuis, sloeg ie een winkel over, was vergeten! Och arme, nog een keer door dat heerlijke natte regen- en wind weer. Niet gedraald en alsnog het vergetene gehaald. Allemaal in de gemeente cabrio met open dak, maar ditmaal was ie dus wel nat!…

als ik je in de windstilte in de luwte zo stil vergeet lijkt het alsof na al die tijd tijd niet was terwijl gevoel beklijft als zij zachtjes roept herinner ik en vergeet…

Hoe bedank je iemand voor zijn hulp, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn aandacht, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn LIEFDE, nou DAAR kan ik wel wat mee. Ik stop met tikken, leg mijn ipad weg, kijk mijn eega aan en zeg: heb ik je vandaag al gezegd, dat ik van je hou? Want zo, doe je dat volgens mij nou, Immers morgen…

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…

geschiedenis is niet om te vergeten of om te ontkennen maar om van te leren besef respecteer twee minuten stil…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

het is te donker pappa om buiten te zijn het is niet donker genoeg om naar bed te gaan het is te stil pappa om met je te praten het is niet stil genoeg om met je te zwijgen het is te donker pappa om te zien hoe je was het is niet donker genoeg om te vergeten wie je was…

De stilte is voor eeuwig Geen woorden uit jouw mond De dood heeft jou verslonden Voor altijd is het stil Ik zal je niet vergeten Voor altijd in mijn hart…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

waarom iedere keer die woorden je kunt me beter laten gaan woorden die ik niet kan horen woorden zo ver bij me vandaan ik kan het bijna niet geloven dat je zei: vergeet mij nu maar stil ... woorden die me heel diep raken vol verdriet zo koud, zo kil…

dood ben je natuurlijk niet want we zijn je niet vergeten maar toch dat lichaam die sterke stem die luide lach die warme handen dat wordt hier toch maar stil…

Ze neemt een brandend stuk van mij en houdt me stil. Ze neemt een brandend stuk van mij en maakt dat ik vergeet, ze telt de dagen voor de laatste keer.…

ze vergeet dat wat ze niet vergeten wil ze weet wel wat ze niet weten wil namen gezichten vervagen ze blijft ze al niet eens meer najagen want wat ze wel weet is ze staan nooit meer stil ze kan ze niet goed meer bekijken en langzaam sluipen de dagen dichterbij dat ze voor zichzelf zal gaan uitwijken…

U roep ik aan in Jezus naam, nu het stil wordt om mij heen.…

Wees maar stil nu heel erg stil gewoon niets zeggen is wat ik wil... Ik zeg óók niets ik zwijg stil geen gedachten geen verschil... Lange nachten altijd wachten ik zeg niets meer ik ben stil...…

Het is zo stil in mij sinds jij er niet meer bent, zo stil in mij, heb ik je wel gekend. Ik merkte dat ik steeds minder te zeggen had, ik zweeg, luisterde en ontdekte wat. In die stilte ontdekte ik jou en zoveel andere dingen waarom ik van je hou...…

Ik ben op mijn ziel getrapt, vermoord met woorden en gedachten amputatie van mijn hart inwendig schreeuw ik het uit ik krijs verstilde woede ik honger naar geweld een masker als gelaat, strak en uitgehouwen versteend verkrampte handen gekromde tenen ik blijf stil registreer observeer inhaleer en ik blijf stil zo stil…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…

Ik hield zo veel van jou Maar onze liefde is voorbij Oh wat vond ik je flauw Maar nu ben ik weer vrij Maar liefde is wat ik wil Een dikke knuffel of een zoen Zonder jou is het hier zo stil Waarom moest je me dit aandoen?…

het warme rode bloed trekt weg het gezicht nu koud en wit de eens glanzende ogen dof en kil stil stil voor eeuwig stil straks onder het groene gras…

Van tak naar tak springt de kwetterende mus wij zitten zo stil…