Alle inzendingen over verkwikking

de prinses vaart voorbij herfst en lente versmelten tot zacht buigzaam wittebrood slaven van adem ontzeggen zich geen enkele ademtocht deze symmetrie is verkwikkend…

zee hoe je speelt met mijn zintuigen dromen tot leven wekt toefjes balsem vleiend schikt op mijn moegestreden hoofd vurigheid van de horizon als een rode blos legt op mijn matte wangen meeuwen rond laat vleugelen ze mijn fantasie laat dragen mijn oprecht verlangen zee hoe je speelt het water laat tieren schelpen reikt…

de dag zwelt open in licht de oerbron van het leven hier en daarginds naar de verlaten rivieren…

eindeloze verkwikking laat me sidderen.…

Kom allen tot mij, ik zal je echt verkwikken door je te horen. Ik geef je vrijheid helemaal jezelf te zijn en dus gelukkig.…

Verblindend schittert de wijde zandverstuiving; een hoge treurberk glanst luchtig en opwekkend, vol verkwikkende schaduw.…

In een schelp leven als bewegingloos weekdier; soms de zon voelen, dan dat verkwikkende schuim: wensloos tevreden bestaan!…

In een niet te stuiten lente als het leven zich ontvouwt als een lotusbloem. Het welriekende bos na een regenbui een lafenis is voor groei en bloei ervaar dan een diepe adem als het bergen van de Zilvervloot.…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen.…

ik zit en wacht op de woorden die niet altijd vanzelf komen jouw herinnering blijft echter als een waterval  mij verkwikken de jaren draaien door en door vergeten wil en wordt jij niet dankzij de woorden die jij reikt door ons jouw hemel te openen…

Doorzichtig, schuimend, verkwikkend, volg ik hun pad Zon, zand, zingende zee ik mis je... Nu is er regen en veel TV...!…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

Wanneer aarzelende druppels verkwikken laat dan warme stralen bevroren wanen ontdooien als bloemen huiverig over de rand van de vaas het eerste licht durven begroeten pas dan zal gisteren vandaag zijn en verlegen verlangen naar morgen ga je mee douchen ?…

Lome lucht drukt zwaar; regen valt verkwikkend neer; damp schuift glanzend voort. Die eenzame ster, door stapelwolken omhuld, straalt onverstoorbaar. Ergens in de lucht klinkt, heel ver, zacht gesis. O, een zweefvliegtuig.…

haar straling zo prikkelend verkwikkend en fel... ik mis haar echt. Ik heb afkickverschijnselen; "Cold Turkey", weet je wel...…

naar waarheid nu wat-ie ervoer op het zeven heuvelen parcours hij had daar lood in de benen z’n kin zonk tot op de tenen afgeleid door muziek en schone zang bleven heuvels te hoog wegen te lang tot ‘n groesbeekse hem verschoonde zich tevens terloops innig betoonde verend schreed hij langs berg en dal men riep hiep hiep hoi voor hannibal…

Zieken genezen, bedroefden troosten, allen verkwikken. Een nieuwe visie van leven en van sterven en eeuwig geluk. Van pure liefde, die ieder zekerheid geeft van hoogste geluk. Onsterfelijkheid voor elke wereldburger en hemelzoeker.…

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

Als de wolken gaten gaan slaken, flink gaan gapen priemt de zon haar eerste stralen door het wollige wolkendek om daarna te schieten met warme hemelse zonnepijlen om werelds verkwikkende rode roos in haar bloemhart te raken waarop zij haar rozenbladeren ontluikend openbaart om vooral haar liefde voor de mens en natuur blootlegt.…

het kleurige van de zomer de boterzachte bloemen een nesteling in het groen het onverwachtse gekwinkeleer in het riet van een karekiet ons schommelbootje jouw armen, de delende rust hoe je mij kust de saprijpe belofte van opgezwollen bramen langs een weiderand de tekening van de regenboog na het verkwikkende buitje haar aanraking…

Ga weg, o nacht en duisternis het voelt als een verschrikking de morgen die er nu weer is brengt blijdschap en verkwikking. Uitgebreid de zonnestalen met schitterende glans ver over bergen, dalen de mensheid weer in trance. De gaven en de krachten, die op deze koestering wachten.…

Wat mij ten diepste stuwt en voedt wil ik delen met jou en met velen; wil ik zaaien en begieten, vruchtbaar laten worden en stralen, zoals licht dat niet verborgen kan blijven onder een bank of in een hoek van de kamer, maar trilt en uitdijt tot vreugde en verkwikking van de ziel.…

Gods Koninkrijk is voor ieders oor verstaanbaar de hoog ontwikkelde de eenvoudige van geest mogen de Blijde Boodschap samen door hun gemoed en voornemen laten stromen beiden kunnen de kunst scheppen reine rijpheid der kinderen zich eigen te maken opdat vrolijke verwondering zonder vooroordelen het verkwikkende Woord in de ontvankelijke…

zie, de mooiheid van een gouden zomer bespeelt de violist laat hem herrijzen in een klein vissersdorp ontwaakt een dromer in de druppels van de morgendauw speelt hij zijn zoetste klanken verkwikkend, ontluikend flaneren lady’s tussen lavendelblauw ogen gaan fonkelen als volmaakt kristal schoentjes klikken zetten minnepassen…

Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen. Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt op zijn tijd echt langzamerhand zoals jaargetijden in draaglijke proporties zoals die vogels ook weer wegvliegen.…

Een zwoele avondschemering geurend als gewassen kersen verkwikkend als een bad De rust van de avondschemering tranen lopen over mijn lippen als ik denk aan mijn dromen Eenzaam in de avondschemering rustend op de bank vissen die in de vijver zwemmen Leven in de avondschemering stemmen komen me tegemoet een kind roepend om zijn moeder…

en opnieuw wat zin, wat verkwikking voor heel even.…

De boom van de kust der Middellandse zee verspreidt door Drachtens winkelbuurt met zijn opwekkende bladerglans bruisende lust tot zoekend kiezen besluiten en kopen geeft verkwikkende schaduw aan hen die zich verpozen genietend van drank en goede spijs brengt uit Zuid-Europa gezonde levensdrift én lome gemoedelijkheid naar 't geweldige…

En de avond daalde en geen vertroosten Van koelte en geen verkwikken kwam. Toen barstte ’s nachts het grommend oosten In blauwe gloed en rode vlam. Wij haalden onze adem ruimer En zonken uit de lauwe druk Tot Uwe grondeloze sluimer En waakten klaar – is dát geluk?…