Alle inzendingen over verlangen OR liedje OR herinnering

Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die heel ons leven duurde. Ik wist er van het leven niet tot jij mij leven leerde. En heel jouw leven aan mij gaf, mij alles gaf, wat ik van jou begeerde.…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een simpel wijsje zonder veel pretentie; het groet de mensen want het weet, de liefde is toch de essentie. Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een heel eenvoudig ding, met kleine voetjes: ze lopen zonder denken voort en zenden jou ook vele groetjes.…

ligt ook een diep verlangen.…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

Kinderen krijgen steeds minder gevoel, één liedje, en cadeautjes; een heleboel! Sint wil dit niet langer zo, een liedje per cadeau! ....., m'n beste jongen, jij hebt volgens mij nog niet gezongen!…

In mij woedt de storm Die kan ik jou niet tonen De storm van gevoelens Van herinneringen Van verlangen Van eenzaamheid en angst In mij woedt de gekozen dood…

Herinner je de zon die licht brengt en je hart zal verwarmen, onthoud de aarde die je tranen opvangen. Vergeet de wind niet die je zal omarmen, herinner je de wolken die je naar je dromen zal laten verlangen.…

Er is een liedje - wacht, ik leer het me - over een jongen die ze Hinkel noemen, omdat hij elke dag een steentje gooit, sprongen maakt en het op één been redt, nee: rooit. Dat liedje had ik graag een keer gezongen, maar het lukt me niet, het lukt me nooit. -------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

LIEDJE VAN WANHOOP EN ONGEMAK Dan heb ik dit dan heb ik dat ja ik heb altijd wel wat slaap ik slecht of doet de rug zeer een gaatje in de kies of gewoon geen energie zo gaat de dag heen en kom ik weer tot niets maar vandaag gaat alles lukken want ik ik negeer het allemaal de zon schijnt en ik ben heel normaal een liedje in de ochtendstond…

zich duizendvoudig wringt als een warme werkelijkheid door een winterdroom een perspectief, nog pril tekent een nieuwe lijn een gewezen liedje met een ongeoefend refrein…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

“als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat je hier bent.” slaapdronken word ik wakker in de zetel, strompel dan voorzichtig naar de slaapplaats, waar ik dan iedere keer geconfronteerd word met een koude kamer en een kil leeg bed. gedachtes aan jou die komen spontaan telkenmale…

ik wacht op de eerste sneeuw herinner me de vlokken die langzaam vielen in een soort stilte terwijl je de auto's hoorde herinner me vroeger dat we sneeuwpoppen maakten en de liedjes en de overkomende vliegtuigen verlang ik naar de stilte en de sneeuw die valt en valt een soort omhelzing…

Ik hief verlangende blikken omhoog Naar de glans van de zilveren maan. Ik hief het smekende aangezicht Naar de stille rust van het manelicht. O! dat ik de vrede grijpen kon Van die rustig stralende maan. Ik hoorde des avonds de nachtegaal slaan.…

jij was zo mooi jij was zo warm ik was verliefd jij lachte maar een zomer lang hield ik van jou ik hield je vast jij liet me maar nu is het herfst 't is koud op straat 't is net zo koud als in mijn hart eens was het mooi eens was het warm ik zong een liedje voor mijn lief…

Elk vogeltje betovert mij Tot danser op zijn lied, Het machtig woud belovert mij, Terwijl ik wortel schiet. Op iedere windvlaag zweef ik mee, Een pluizig zaadje, een veer, Ik reis met wolken over zee En ruis in regen neer, Vermeng met golven mijn geluk, Weet niet waarheen ik vaar; En steeds als ik een roos mij pluk Geurt mijne ziel uit…

Dat dit tussen ons kan zijn, Deze liefde (druppel wijn In een glas klaar water glijdend, Zich oplossende verbreidend), Deze suizelend gedempte Fluistrend ademende stem te Horen in gedachte en bloed, Dat is goed.…

Hoe ik kan laten zien dat ik mij herinnerd heb hoe jij bent, kijk maar hoe ik je kan nadoen. Niemand die mij ziet denkt dat ik jou ben maar zo denk ik aan jou en verder aan niets. ------------------------- uit: 'Liedjes', 2006.…

Niemand die ons liedje na zal kunnen spelen. Dit is ons liedje, dit is wat wij samen delen.…