Alle inzendingen over verlies OR overleven OR herinnering

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

op hun rug dan ril ik bij het weten ze raapten ze daar het was hun eten om te overleven Mevrouw van Blerck de herinnering blijft ook aan Uw warme glimlach…

Vroeger had ik later nog een leeg boek zonder woorden later kwam veel te vroeg verlies van mensen die bij me hoorden Herinneringen blijven mij nabij met liefde en nog veel meer blijf ik hen omringen ik droom van een hemel waar zij zullen zingen wachtend op mij tot ook ik daar arriveer…

Is overleven over. Of is leven overleven. Overleven is ook een leven. Maar leven moet te leven zijn. Met kanker leven moet te overleven zijn. Voor een familie met kanker moet leven blijven. Voor een familie met kanker moet leven leven blijven. Die kanker beheerst veel levens, maar laat kanker nooit overleven.…

In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw helemaal mezelf bekijk en beluister ik de buren Dichterbij kan ik niet komen Mijn takken reiken steeds sterker, steeds verder Kinderen klimmen erin Ze kussen zich lachend een toekomst In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw word ik ruw en rimpelig In hitte, sneeuw…

De manco's zelf zijn niet zo erg als de herinneringen aan de tijd dat ik ze niet had, maar ach, als dat alles is (wat het keer op keer niet is) Toch vraag ik me af of en waar er een grens is waar ik niet verder wil zó veel wil ik nog: bloemen zien en ballonnen oplaten die de wereld over mensen strelend raken met zachte gedachten…

Het is drijfzand, lastig maar er zijn geen beesten die mijn ogen uitsteken om me levend te verscheuren ook is er geen getij geen vloed die me verdrinkt ik zit alleen maar vast als in beton, het zand is hard geworden, ja als er toeristen waren zou ik naar ze zwaaien op hun foto’s, maar er is niemand ik voel niet eens meer hoe koud…

Gespiegeld ben je niet even mooi aan alle kanten maar goed genoeg en als er iemand is die een voorbeeld neemt aan jou dan gaat het om iets anders hoe je bent hoe je doet een houding, een deugd een vaardigheid, een inzicht een balans van belangen alsof dat altijd zo gaat maar jij weet wel beter want je kent jezelf ook anders…

Mannen kregen me niet met hun kwalsterpraatjes over de hemel op aarde die zij me willen geven hoger dan ik voor mogelijk houd zullen ze me laten vliegen Ze heeft liever een bezemsteel tussen haar benen lachten ze onder elkaar tot het hun verging met hun kwalsterpraatjes over de hemel op aarde die ze op elkaar bevechten de aarde die…

Voorwoord: Ik was twee weken in het OLVG, meestentijds op de Intensive Care. Het duurde een tijd voordat de bron van mijn longontsteking was gevonden: de in Nederland zeldzame Legionella-variant longbeachae, aanwezig in de aarde van onze gemeenschappelijke binnentuin. Ik heb pech gehad dat ik besmet ben geraakt. Op een mooie dag nestelden ze zich…

Vroeger moest ik wennen aan mezelf, wie ik was op filmpjes van mijn moeder nu aan jouw stem, aan jou levensecht lachend alsof je in de andere kamer bent terug uit het verhaal waarin ik achterbleef Het is zo voorgoed voorbij ook als jij samen met mij terug zou horen en zien hoe het was en evenmin zou begrijpen dat jij daar toen…

Ik voel mij een drenkeling die zich vast klampt in zijn wanhoop aan het wrakhout van herinneringen als een sluipmoordenaar sluip jij telkens mijn leven weer binnen ieder jaar beleef ik weer die strijd om te overleven tranen ze vergezellen mij in mijn slaap zolang mijn mond gesloten blijft -blijft jouw leven voor mij bestaan…

grenzen vervagen groeiend onbehagen uiterlijk stoer en sterk sleept hij zich naar het werk verdronken in zijn verdriet hij voelt het niet herinneringen verdwijnen verlies van de zijnen zoekend in zijn hart raakt hij steeds meer verward verdronken in zijn verdriet waarom o waarom zag ik het niet?…

soms is er iets verloren gegaan zonder dat je precies wist wat maar daar het niet meer terugkeerde terwijl je in de veronderstelling verkeerde dat het blijven zou, omdat jij dat zo graag wou ga je onder ogen zien dat het voor altijd zal voortbestaan, nu in een traan totdat je verkiest dat elk pijnlijk verlies een warme herinnering biedt…

soms is er iets verloren gegaan zonder dat je precies wist wat maar daar het niet meer terugkeerde terwijl je in de veronderstelling verkeerde dat het blijven zou, omdat jij dat zo graag wou ga je onder ogen zien dat het voor altijd zal voortbestaan, nu in een traan totdat je verkiest dat elk pijnlijk verlies een warme herinnering biedt…

De frisse herfstwind laat herinnering leven regen spoelt ze weg De zwarte takken rouwen na verlies van hun dierbare blaadjes Door het te zingen heelt en geneest de merel zijn gebroken hart De stilte daalt neer in de oranje herfstzon de natuur in rust…

Als je een kind verliest dan verlies je een stukje van je zelf Het is een stuk van je ziel dat afsterft En hoe hard het ook klinkt het leven gaat verder…

een niet te stuiten verloren kan sluipen door herinneringen die snelle acceptatie niet toestaan maar jouw lach geeft verlies de gouden glans van oplichten door plaats en ruimte die jij het hebt gegeven in mijn leven…

Overleven vanaf dag één meer of minder vaak of soms met of zonder hinder Overleven op hét moment er zit niets anders op je zal wel moeten er is geen terugweg, geen stop Overleven dag in en dag uit blijven knokken misschien tegen beter weten in er alles aan doen en niet bokken Overleven zolang het kan ieder uur, iedere minuut, iedere…

in het stof van mijn geheugen staat je naam verkeerd gespeld verdraaide waarheid of een leugen een delict zonder geweld heb ik echt om je gegeven of doodde ik met jou de tijd om als puber te overleven in een spel van haat en nijd in het stof van mijn geheugen verliest herinnering alle glans neem ik stil de laatste teugen van een liefde…

Niet toegeven aan de werkelijkheid die mij omringt en vorm krijgt in mijzelf Het delen van de laatste wanhoop, het strelen van een teder gebaar na het verlies van warmte het gehoor, het zien reuk en smaak Een stem van licht alleen van binnenin nog verstaanbaar lichtvoetig huppelend als een gedachte over de herinnering…

Soms komen herinneringen bovendrijven, maar even vlug, duwen we ze weg, omdat de pijn zo ontzettend snijdt. Als een mes, door vlees en botten, als een moker door gebeente en ziel, wat eens was, komt nooit meer terug. Nooit hoorde ik iemand zeggen: dat verlies wel meeviel!…

Ze bewegen wel en doen maar herinneren zich nog telkens toen. Mijn handen voelen nu het bewegen van de zoon die je broertje heeft gekregen. Handen ooit tot verlies gedwongen verheugen zich in deze jongen. Mijn handen die je nooit vergeten helpen weer met spelen, eten. Leren hem met blokjes bouwen. Grote dozen sjouwen.…

Hoe kunnen mensen ooit ontspannen en vrij het leven zo teleurstellen dat hemel een hel wordt Waar liefde wil vervalsen ons tot verraad verleidt en denken in emoties leven tot waan verheft Waar eenheid is vergeten strijd ons gaande houdt waar echtheid wordt gemeden leugen tot waarheid gemaakt In onschuld geboren rijpend fruit dat…

Overleven Ik zit hier nog hoewel je blik had kunnen doden maar dodelijk gekwetst heb je mij toch door kwaad te zijn mij niet te kussen toen je driftig brak uit mijn omarming…

Ik ben hier de bokser Alle hoeken van mijn ring Heb ik laten zien Op punten schijnbaar verloren Uppercut en nastoot, geplaatst Tegenstander stond als bevroren IJskoud sla ik Knock-out…

Dit moment overspoelde me meer dan ooit Terwijl ik liep steeg het water en mijn angst De plaats waar ik was weerstond het streven het zand vroeg mij te vluchten Ik bleef roerloos staan In de seconde die dagen duurde vocht ik voor mijn leven…

Volwassen staat hij nu in mijn tuin te pronken, mijn kleine kerstboom.…