Netgedichten

netgedicht (nr. 82.619):

De gouden glans

jij lacht
openingen vol
warmte en begrip
die nemen je mee
naar een andere
wereld zoals het
strand doet met de
schitterende zee

waar je alles
kunt vergeten
dat je niet
meer wilt weten
maar ontspannen
wilt genieten van
het goed gevoel
om bevrijd te zijn

even niet de
drukkende pijn
dat alles nooit meer
hetzelfde zal zijn
omdat ook in verlies
een niet te stuiten
verloren kan sluipen
door herinneringen die

snelle acceptatie
niet toestaan
maar jouw lach geeft
verlies de gouden glans
van oplichten door
plaats en ruimte
die jij het hebt
gegeven in mijn leven