Alle inzendingen over verloren tijden

zacht geeft grijs contouren prijs nog kleurt het licht geen perspectief traag kolkt stoom uit een voorbije droom ze waren weg verdwenen in nevelen van verloren tijd ik was ze kwijt had geen besef van liefde in een troosteloze gelijkvormigheid met blote handen streel ik nu de vormen uit vervlogen tijd voel in warmte weer de kleuren…

was achteraf ons houden van een perspectief voor samen door geborgen in verloren tijd? voorgoed verwaterd en verdreven onzichtbaar door een stroom naar zekerheid?…

Wat ik heb gezien is plompverloren in een duistere bron gevallen, ik schrok als verloor ik mijn ziel. Op zoektocht met mijn handen naar een werkelijkheid die kan vervangen wat mij aan beelden geschonken was. Mijn geest vertroebeld door dingen die oud en beschimmeld lagen te rotten in de broedkist van de verloren tijd.…

Steeds weer terug die innerlijke strijd tussen geweten en daadkracht geest en waarachtigheid met beide voeten in de oorlog van een wereld waar vrede soms kwaadaardig aanvoelt via meningen en verschillen uitgangspunten en efficiëntie in verloren tijd verloren verklaar je een deel van jezelf zonder mystieke oorsprong in een lijf van vlees…

De zee Water, adem Het zachte strand De kleuren die lachen We vinden de sporen Van die verloren tijd hoepelende meisjes Een zandkasteel van oude lucht Het geluk van limonade slome dagen in Juli we komen er nu langs koppeltje duikend in ons hoofd We zien de zee die altijd blijft altijd blijft zingen…

Niet veel maskers te verbergen om in het alleen zijn te ontpoppen als een vlinder die ooit rups was ook geen daden van roem of faam alleen met een onbekende naam gevleugeld op weg naar de zon laatste boodschap aan de ontheemden we zijn tenslotte allemaal vreemden stille getuigen van zwijgend water in een verleden van verloren tijden…

Van de verloren tijd en rampspoed die een stilte baart en alles hopeloos maakt voor wie nergens meer durft te kijken en alleen nog zijn eigen woorden gelooft.…

juist jouw jeugdigheid kleurt uitbundig je charmes in spelen met verloren tijd jij staat anders in het leven dan menigeen zet ieder even op het verkeerde been er is geen opzet in het spel dat voelen we maar het intrigeert ons wel bent een nouveauté in zwierigheid dansend ga je door de wereld met een persoonlijk pirouetje op zijn tijd…

Ik toon je de parels van verloren tijden vol geluk. Mijn kind Ik neem je mee in de reis van het leven. Met de warmte van hemels licht en de wijsheid uit elke dag. ik toon je de broosheid van mooie momenten vol hoop. Neem je rugzak, we vertrekken.…

Verloren tijd. Want de waarheid, bezoedeld door jouw leugens, kreeg vleugels en ging haar eigen weg, van hier. Houd je mond, want er bestond, er bestaat, een ander mens, waarvan ik wens dat ik weet, hoe jij deed, hoe jij denkt. Ik ben gekrenkt. Tot op het bot, tot in mijn ziel. De waarheid viel.…

Herfstbomen wuiven zwaarmoedig onder sombere wolkenkolossen je aarzelt nog in bewegen zelfs de stilte is vasthoudend maar even goed laat je me los tussen het zwijgen van antwoorden droom ik in verloren tijd zitten jaren onverwerkt verdriet dat weet je, heb je terug gelezen in historische boeken, laat je slapen wat ik moest vergeten…

Langzaam merk ik het De kracht raakt op De weerstand wordt al minder Dagen gaan er aan mij voorbij Dan voel ik het gelijk een krop dat in mij zelf gebeuren als een wegvliegende vlinder Een met vale kleuren Warmte tonen mis ik Tederheid Gedachten komen en verdwijnen verloren tijd en spijt Wat rest is steun te zijn Voor hen die nog beginnen…

tijd Maar geen spijt Dat mijn liefde er altijd blijft…

Word dan sterk, treuzel niet 40 jaar is geen verplichting Om te blijven met verdriet Maak die keuze voor jezelf Voel je weer een jonge meid Wees verstandig blijf niet wachten Verlies niet meer verloren tijd Ben je blij, nog steeds gelukkig? Leef je nu echt zonder spijt?…

een dag kleedt zich aan, rekent zich rijk  smokkelt uren langs mij heen  die ik later terug vind  in abrikooskleurig ondergoed  ik draag 's avonds de verloren tijd voor de nacht die haastig de restjes uren ophaalt alles uitrekt alsof ik geen vrouw ben een dag kleedt zich, prikt zich aan schreeuwerige prijskaartjes raakt ziedend mijn lef…

herinnering aan verloren tijd de smaak van weleer die je terug vindt in de geur van het verse brood dat de vrouw van de warme bakker stevig tussen haar borsten geklemd houdt 'melancholie is het vullen van ledigheid' of het zoeken naar een medicijn voor naderende pijn zoals het kneden van deeg met blote handen een proces is voorafgaand…

Onrustig is ons hart, zoveel verloren tijd, een kind dat bitter schreit, onrustig is ons hart. Onrustig is ons hart, maar hoop is nooit verloren, een mens wordt nieuw geboren, onrustig is het hart.…

eigen evolutie weer op gang te krijgen juist in verloren tijd als niemand kijkt opent zich het universum niet aan tijd en zwaartekracht onderhevig in een koesterende eeuwigheid waarin zij gedijen die niet aan eigen wanen lijden…

tijd geluidloze woorden aan de zelfkant van genegenheid.…

Klokken tikken op het ritme van het kloppend hart, want het paradijs heeft geen verloren tijd als het hart al is veroverd. Dromen schijnen als de fluwelen maan die mij zachtjes stilt met deze nacht tot ik weer ben verwezen naar het leven van de verlangde nieuwe reis.…

Afstand is een weerspiegeling van verloren tijd in de ruimte we bezitten een hoop illusies maar de wind gaat er vandoor met onze nederige fantasie vanaf het plafond van de donkere kamer is de wereld omkeerbaar we zien het niet zoals de mensen het zien we dwalen, zweven, vliegen zonder de dweepzucht van het bestaan we zijn gevleugeld…

de een loopt warm van een nostalgische auto grappig toch doch de ander van de hoop op lotto's hoofdprijs misschien verloren tijd is dit wijs weer een ander krijgt een warm hart gedurende het daten hoop op einde eenzaamheid weer iemand rustig van binnen fouten zijn vergeven na betoonde oprechte spijt voorts sfeermakende…

in mijn twijfels ligt verscholen een verlangen naar verloren tijd door het door lege zalen dolen op zoek naar ziel en zaligheid in mijn twijfels ligt vergeten een herinnering aan hoe het was sust mijn hart mijn eer, geweten ligt mijn gemoed niet waterpas in mijn twijfels ligt verborgen een gevoel van haat en nijd maakt van iedere nieuwe…

in mijn twijfels ligt verscholen een verlangen naar verloren tijd door het door lege zalen dolen op zoek naar ziel en zaligheid in mijn twijfels ligt vergeten een herinnering aan hoe het was sust mijn hart mijn eer, geweten ligt mijn gemoed niet waterpas in mijn twijfels ligt verborgen een gevoel van haat en nijd maakt van iedere nieuwe…

tijd Ik heb ook een groep opgericht, Aangenaaide Oren, en laat dat nou lachen gieren brullen zijn Zo zie je maar voor elk wat wils…

Geketend door emoties vertrekt u in een waas en omarm ik behaaglijk uw karakteristiek om de verloren tijd die is verstreken te ontzien.…

. --------- Het blijkt ineens voor rokers veel gezonder Om af te zien van groente en van fruit Ze houden het daardoor wat langer uit Nou vond ik kokkerellen toch al niet bijzonder Dat is verloren tijd, daar kun je niet in roken Ik ben dan ook meteen gestopt met koken.…

tijd met daaromheen traag mijn huid…

Wanneer verloren tijd niet meer te achterhalen valt, wanneer zowel toekomst als verleden nog slechts in het nu te voelen is en alleen gedachten wijzen op het gemis. Wat wekt het verlangen naar het opvullen van de schaduw schimmig spelend in het zicht grimmig wachtend op verduistering van het levenslicht?…

tijd Lief steunend woord, té simpel.…