Netgedichten

netgedicht (nr. 21.989):

Onrustig is ons hart

Onrustig is ons hart:
de zomerlieven zijn weer henen,
de regen valt op koude stenen,
onrustig is ons hart.

Het juichend warme weer,
de zoete geur van zomerlinden,
je kan ze niet meer vinden,
onrustig is ons hart.

Zo graag wil je beminnen,
vergeten ziel en zinnen,
je horizon heel wijd,
onrustig is ons hart.

Onrustig is ons hart,
zoveel verloren tijd,
een kind dat bitter schreit,
onrustig is ons hart.

Onrustig is ons hart,
maar hoop is nooit verloren,
een mens wordt nieuw geboren,
onrustig is het hart.