109 resultaten.
Verouderen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 529 Vermoeiend is de geest
als je steeds aan alles denken moet
waarom niet even
denken aan helemaal niets?
Een tijdbom in de rust
lust is niet meer dan een behoefte
-ik luister slechter-
vraag en aanbod nemen af.…
Gebroken dromen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 616 Je leeft alleen nog maar
in gebroken dromen
weer kreeg je niet
de erkenning die
je zo nodig hebt
langzaam druppelen
je laatste krachten
uit het lichaam
je voelt als koud
van binnen uit dood
denken is zo buitengewoon
vermoeiend dat velen
oordelen en daarin
hun eigen voordeel zien…
Etymologie
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 194 De afstamming van “worstelen” lijkt boeiend
Men denkt aan “wrikken”,"wriessen",“wrau” of “wrist”
Aan “wroeten” zelfs, al wordt dát weer betwist
En daardoor leest zo’n uitleg erg vermoeiend
Nou ja, ik weet nu wél dat bij dit woord
Etymologisch ook geworstel hoort…
Aan alle pesters van Nederland
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 376 Wat zou het wat zijn
Als ik in het geheel
Verder kon leven
Als uitsluitend virtueel
Verlost van vermoeiende zaken
In nullen en enen opgelost
En zelfs mijn ademen
Dat geen moeite meer kost
In respect opgedragen aan Fleur Bloemen en Tim Ribberink
die vanwege hun pesters de zelfdoding verkozen boven verder leven.…
Zonder magie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 hij zag haar handen
zonder magie van
verborgen talenten
wist hoe tijd
groeven had getrokken
in vereelte huid
er was geen mystiek
in het aards vermoeien
dat werken heette
met een lijf dat
bij iedere beweging pijn
en ellende niet kon vergeten
toch was er altijd
de lach die in elkaar ontmoeten
zoveel blijdschap en warmte gaf…
Tegen de tijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Brullende muizen versus vijf miljoen
't Is precies zijn vader
Een regelmatigheidscriterium
Het vel van de blijde intrede
Het primaat sijpelt overal door
Alles in één
Alles vloeit in en over elkaar
Welkom in mijn duisternis
Het gevecht met de tijd
Vermoeiend werk op zoek naar orde
Niet iedereen zal lachen; hypocrisie…
tussen geluk en vierendelen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 175 om weerstand te bieden
aan de tijd die zó snel
aan me voorbijgaat
schrijf ik een gedicht
omdat ik weet dat een gedicht
verplicht tot woordgebruik
werken met woorden
kan vermoeiend zijn
waren het niet dat
een gedicht ook verlicht
en juist dat is het mooie
van de poëzie want soms
moet je kiezen tussen
geluk en vierendelen
nou ja…
Anders
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 173 Anders
De wereld zonder overzicht
Een gebrek aan logica
Onduidelijkheid heerst
Vreemden babbelen
Vrienden lachen
Geliefde delen
Normaal
Anders
Chaos in waarnemen
Verwarring in voelen
Vermoeiend om te zijn
Mensen doen
De natuur is
De wereld draait
Normaal
Anders
Voor altijd
Diep van binnen
Anders…
Depressie
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 935 Zelfs de dood lijkt te vermoeiend,
al lijkt het daarvoor niet te vroeg.
Leegte is niet leeg,
mat niet mat te zijn.
Alles wat je voelen moet,
doet alleen maar pijn.
Er is niets maar dan ook niets,
maar zelfs dat is nog teveel.
Leven lijkt op martelen,
en dat is ook mijn deel.
Moe zijn is niet moe,
boos zijn is niet boos.…
emotie
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.135 Voor de eerste keer
Word ik herinnerd
60 jaar en meer
Auto rijden, wordt gehinderd
Wel kan ik nog rijden
Naar Zwitserland
Vermoeiende reis vermijden
Treinen wordt mijn band
Bij de spoorwegen begonnen
Dat was mijn begin
Reizen zonder bonnen
Gratis en zonder pin
Half geld voor de 60 plusser
Dat nemen ze mij niet af
Als kunstenaar en…
Ararat-anomalie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 (Boektitelgedicht)
De rivieren Eufraat en Tigris
stromen echt al eeuwen
IN BABYLON, tegenwoordig Irak
SNEEUW dwarrelt en vaak stormt
in dikke vlokken of stuif
als de top van ARARAT
na vermoeiende
en zware dagen
op zoek naar de ark van Noach
eindelijk is bereikt
Zelfs DE sportieve CHINEES
heeft zeer scrupuleus
vlag geplaatst…
Zout en zalig
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 25 het kan nooit goed
maar die hitte
het niet kunnen pitten
in de zon kunnen zitten
alles verschroeiend
ontzettend vermoeiend
het is altijd wat
we zijn het weer gauw zat
alleen het zilte nat
houdt ons hoofd koel
het scheelt een hele boel
zo is een avond zwoel
met zand aan je voeten
zout op je huid
zo kun je weer vooruit
en mag de…
LIEFDE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 Is het omslachtig
of ben ik wat lastig
je wilt me negeren
en soms juist waarderen
Je voelt je genegen
en soms juist verlegen
Het is vaak vermoeiend
en toch blijft het boeiend
Je wilt elkaar plagen
en sarren en jagen
Je wilt elkaar narren
en vreemde dingen vragen
Is het liefde en vriendschap
of is het de schijn
Één ding is…
Schone schijn ?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.343 Jammer: ze zijn verveelde mensen
in een vermoeiende oude dans!…
Verlangen.
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.275 nog vele lange uren en dagen
die geduld van mijn verlangen vragen
smachtend wachtend op die dag
dat ik jou weer kussen mag
brieven vermoeien mijn ogen
die tot tranen toe bewogen
in onzekerheid vervoerd
door jouw liefde ontroerd
denkend aan het rijke verleden
van liefde uit ons hart versmeden
voel ik jouw lichaam in mijn dromen
klaar…
nooit meer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 171 vermoeiend….
stommelen in de nacht
ogen,
verscholen achter glas
vage verhalen
waarheid?
we hebben ze gewoon
nooit gekend
de tijd duurde (te) lang
opluchting als de vloer
weer toebehoorde
aan jezelf
eindelijk verlossing
het leek op
wakker worden
en we wisten
dit nooit meer…
Verbazing
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 407 Verbazing over moeder aarde
hoe zij het al die jaren klaarde
steeds weer de schoot te zijn
van al het leven groot of klein
Zij laat alles groeien en bloeien
zonder zich te vermoeien
om wat de mensen haar aan doen
zij maakt elk voorjaar weer groen
Het is een groot wonder
keer op keer bijzonder
dat zij al eeuwen lang
gaat haar eigen gang…
Werkdruk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 Steeds zoekend naar concentratie
Mis ik de woorden die ik schrijven wil
Ergens moeten ze zijn verborgen
In een uithoek van mijn geheugen
Of verduisterd in mijn slijtend brein
Ik maak mij wel zorgen om ’t gemis
En vermoei mij op mijn zoektocht
Herinner mij nog mijn jonge jaren
En gemak van leven en wenden
Ach niet ’t tobben zal mij de toekomst…
De veteranen
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 852 De derde helft als drijfveer,
na weer een vermoeiend duel.
Nog zo blij als een kind,
als er toevallig wordt gescoord.
De scheids wordt uitgemaakt voor blind,
als die een mooie aanval verstoord.
Als u getuige wilt zijn
van bloed zweet en tranen
Sta zondags dan aan de lijn
en moedig ze aan, deze veteranen.…
Met Nana naar de grote stad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 zucht ze voldaan likkend
aan een regenboogijsje
Vermoeiend ongemakkelijk
denk ik, al die mensen
daar hoor ik niet bij
'Oma vind jij ook niet:
grote mensen zijn eigenlijk best
wel allemaal hetzelfde
als je ze hoort praten
want ze weten alles
al en ik nog niet en
dat vind ik veel leuker'…
onze huismeid voor de fijne deeltjes
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 593 vooral rond de matras
waart zij en masse
baart echte schijt
voor prikkelbaarheid
men kan de kont
niet keren
of er is voeling
met haar fijne deeltjes
gehoest geproest
in slaap gesoest
ze blijft komen
tot in noeste dromen
vluchten kan zeer wel
met een sterk gestel
slaapt buiten voor de keel
bij struik in het struweel
benauwenis vermoeiing…
Vliegen en lopen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 275 Als ik mijn vleugels uit kon slaan
zomaar klapwiekend in de lucht
zou ik niet lopend hoeven gaan
vermoeiend, oei ik zucht.
Als ik mijn vleugels uit kon slaan
stijgen kon tot ongekende hoogte
me laten voeren op de stroom
ver voorbij de regenboog.…
Mijn huis heeft grote bedden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 mensen kreunen
en meisjes verkracht worden
door andermans eenzaamheid
De gasten betalen voor
het wassen van de gordijnen
die ze na de nacht strelen
met hun zachte handen
Ze verwachten geen eelt
van de dag, ze herschikken
en ruiken, plukken de bloemen
niet zelf, leven binnen
waar ze zonder prestaties
tevreden zijn, want
de wereld is vermoeiend…
Advertentie
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.455 Ik heb een verrassing voor je
ik weet eindelijk wie je bent
je woonadres is me bekend
Wees gerust, ik ga je niet vermoeien
geen lezing, wat is aangedaan
of hoe het dat meisje is vergaan
waarmee je dacht te mogen stoeien
Ik heb een verrassing voor je
je krijgt terug wat je ooit gaf
ook al ontliep je toen je straf
Welnee, je zult van…
Terug naar af
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 275 De dagen van alles kunnen
Zijn vermoeiend, gaan voorbij
De tijd die ooit veel voorspoed bracht
Ebt je leeg als een getij
Het besef dat niets voor eeuwig is
Slaat toe in jou en plant haar zaad
Alles lijkt steeds sneller
Tot minder meer in staat
De kleuren van je haar
Je strakke gladde huid
Die mooie witte tanden
Verrimpelen…
Roofdier
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 927 het roofdier slaapt, vermoeiend was de jacht
hij heeft zijn kracht en vaardigheid bewezen
de honger heeft hij even niet te vrezen
de daad werd als in trance door hem volbracht
in ruste oogt hij vriendelijk en zacht
een goedzak om zijn aaibaarheid geprezen
van woeste dadendrang voorgoed genezen
en niets verraadt zijn hunkering naar macht…
Bouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Vermoeiend.
Fundering dat splijt
onder de druk van gewandel.
Drijvend op het land zijn onze steden
die fundering vinden
in hete vloei.…
Overstemmen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 150 Ik hoor van buiten
geluiden, ze dringen zich
brutaal naar binnen
Ik zet de muziek
wat harder, en luister naar
de stem van mijn hart.…
Tweedracht en veel twist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 182 bij de boeren
loeren naar de ophaalbrug
ondermijnen torens
grijpen koeien bij
de horens zaaien
tweedracht en veel twist
ze willen jouw geheimen
uit de kerkers van je geest
de donkere gewelven
waar het gist en donker mist
je kunt niet met ze delen
die dimensie is te groot
waar norm en waarden heersen
denken zij meteen de goot
vermoeiend…
Het leven is een kaartspel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 113 Soms zo vermoeiend, ondraaglijk en zwaar.
Waar wil ik heen, wat ga ik bereiken.
Hoe kom ik daar… en wanneer zal ik er zijn.
En onderweg is de liefde zo veel meer dan verdriet.
Het leven is als een kaartspel,
dat eeuwig lijkt te duren.
Met iedere fout pak je weer een nieuwe kaart.
Voor zo lang als het leven gaat.…