Alle inzendingen over verrijkt

Er zijn nog steeds geen dagen dat ik niet meer met je spreek nog altijd dwaze vragen waarom jij toen bezweek Het landschap wordt wel lichter nu zacht de tijd verstrijkt ben nu een and’re dichter vreemd hoe een dood verrijkt De waarde van materie vermindert elke dag vooral nu ik veel meer zie in elke blijde lach.…

een handvol licht is snel gebracht in deze donkere dagen flitst op weerkaatst als lach in een gezicht vaak schijnen bloemen onverwachte kleuren in de ogen springt een hart op in geluk en kan de dag niet verder stuk een handvol licht is zo gegeven verrijkt jezelf en een ander in dit leven…

zoals een merel voor het raam zijn heldere lofzang fluit, mij in alle vroegte raakt, verblijdt zoals mijn stem naar buiten maar ook naar binnen stroomt de ruis verstilt, de klank verrijkt zo wil ik zijn als het woord dat in me zingt, zo klaar zo schoon dat uit ‘n zuiver gestemde bron een bedding zoekt, weervindt…

Gevallen, verrijkt, omarmd. Ontspannen doorbloeding vloeit als verbindingsjuweel. Gevallen, heimelijk ontvlamd. De verboden vrucht voelt als het nieuw epitheel. Gevallen, aangenaam verwarmd. Bekleed ons gegarandeerde vondst fundamenteel.…

getrokken naar getekend licht nader ik de hand die nodigt zo het lijkt de mot in mij is bang te branden voorkomt dat ongeremd verlangen neder strijkt tastend draai ik om de bron van alle zijden op te nemen tot er blijkt waar duister inbegrepen is en bespiegeld zicht gebroken stenen goud verrijkt…

Haar hypnotiserende iris doet mijn hart smelten haar doordringende pupil verrijkt mijn geest wanneer haar haarlok als een zonsverduistering de mysterie van haar stralende lach voorleest.…

Tijdens de ontspannende massagestraal beleef ik de afwisseling in een verrijkt leven. Om met schoon water en geurige aroma samen door waarborg in harmonie te begeven.…

In prachtige kleuren verrijkt de ochtend een ritueel in mooie stilte. Het is fantastisch als je het rijp op de daken ziet liggen. Een koude morgen gehuld in fraaie kleuren. De dag in al haar schoonheid moet dan nog beginnen. Geniet, er valt zoveel te winnen op deze dag die voor ons ligt. Foto Dick Voogd…

Op het strand een slijmerig blubberding. In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

angstige ogen blikken om je rent en valt het hart staat even stil vraagt je af waarom twee tellen zijn genoeg krabbelt op, weerstaat kruist blikken vurig terug het hart dat gaat een helder licht verschijnt je kijkt, verrijkt stapel hoop klimt op het spiegelbeeld verdwijnt…

Dat kleine beetje kleur in mijn bestaan zal ik koesteren in al haar schoonheid zonder haar wil ik niet verder gaan met haar raak ik mijn angsten kwijt Als een regenboog in mijn geest verrijkt het mijn hart en ziel wat donker en zwak is geweest is nu helder licht en stabiel Ik vraag helemaal niet zo veel er zijn weinig dingen waar ik om…

Uw zon verrijkt de zomerdag uw Geest is zacht aanwezig, uw Woord klonk in de morgendienst nog nagenietend zont de zondag voort het lichtdoorlatend groen kleurt tegen hemelblauw schaduw fluistert uw luister waar zondag maandag wordt, het donker licht ontmoet ontwaakt in mensenogen opnieuw uw zondagsgroet.…

vertel mij, mag ik geloven in dat wat onmogelijk lijkt mijn hart mogen storten met wat m'n leven verrijkt ik heb het laten gaan wilde dat het mij verliet dat leek mij beter misschien ook niet...…

waarheid glansde in de hoogste boom onbereikbaar net als appel en de troon toch gistte hoogmoed in het donkere loof reptielde sissend macht naar het verhitte hoofd een wankel ogenblik brak de morele toren zo werd de eerste leugen in het paradijs geboren ons erfgoed is verrijkt door een niet aflatende strijd om de ander te evenaren…

In de ogen van de pauw waarin mijn dromen zijn verborgen, als dwaze spiegel van z’n onbaatzuchtigheid de nieuwe dag verrijkt. Waarin ik al de naïeve schoonheid een echte wereld zag, al was het maar heel even van ongeveinsde piëteit.…

" De rimpels en de plooien in 't gezicht de verkleuring van ooit het rode haar verraden een gegroefd grijs verleden met kruiwagens vol ellende en ergernis welke als sneeuw voor de zon verdwijnt als de inhoud van een wijnglas zich een weg baant door het aangetaste lichaam maar wel de geest weet te bereiken en verrijkt met een verdoofd…

een tocht die als van ver langs koude beenderen strijkt de toeschouwer ongewild met verschrikte blik verrijkt de leuning kraakt gespannen benen uitgestrekt in rust een rilling neemt gedachten mee kleine haartjes panieken onbewust een bijna leeg vertrek verhaalt niets meer dan een half woord van binnen schreeuwt de angst maar niemand die…

De natuur is voor iedereen een onuitputtelijke bron van inspiratie zo ook voor de schilder die zijn penselen doopt in alle kleuren van de regenboog en haar schoonheid vastlegt op het witte doek maar het geldt ook voor de dichter die z'n potlood slijpt en ons met de mooiste gedichten verrijkt zo laten zij alle facetten zien van de natuur…

Het broeien in zijn haarden van verzet werd zij, virus dat in hem haar groei bereikt, stuwing die doorheen woorden groeit tot wet, zwart die zij aan de universa eikt, en stof met haar fataal festijn verrijkt: een zuchten dat hen mond aan mond ontgaat, het git dat zich ontplooit tot dageraad.…

zie het als antwoord op macabere zinnen, de daad van een wankele berg die zich hult in de leegte van het verlaten landschap of neem het zoals het sterven zich verrijkt aan tranen, de geur van gestold bloed waarvan het blad nooit liefde heeft gekend geen profeet schrijft nog nostalgie op zijdeglans met vileine teksten zonder oorsprong…

strijken met de moed die de wind vervaagt in strepen zonder eind, het gelach is de hoon die me raakt maar niet in eeuwigheid bezwijkt de deur kantelt in een kier van regen het kraakt zoals het mos laaft aan water zonder smaak, wie me verblijdt zal de schaduw wezen die me verrijkt niets is meer dan het eind waar het stopt al draaft…

Zie, hoe de wereld gaat: waar twee gezellen vissen: Heeft dikmaal een het nut, en d’ander moet het missen: Een lacht er in de vuist, gans blijde met de vang, En d’ander schreit er om, en jammert uren lang; Daar is een zeker greep om dit en gint te raken, Niet ieder is bekwaam tot allerhande zaken; Wat dezen heeft verrijkt, heeft genen uitgeput…

Pure geluiden uit vurenhout, nu eens fel, dan met zoetheid verrijkt, vormen een ware klankenwoud als de virtuoos haar snaren bestrijkt. Gevoelens vloeien van blij tot verdriet, dan weer van nietig tot krachtig Gedachten van stoer tot durfniet volgen verlangens van teder tot machtig.…

Geïllustreerd in mist met sterren door lantaarnpalen verplaatst jouw verlichte glimlach in de schemering met jouw schaduw in het aanstaande donker theater voelt je vredig stralend gelaat als verrijkt handreiking.…

kleurt de hemel in in mijn hart als ze naar me lacht Helder wit blikt het maanlicht gericht door het open raam zodat een zucht zomernachtlucht haar ziet staan Het morst haar haren over mijn schouders Laat haar mond aan mijn lippen hangen Mengt haar parfum met de kracht van mijn verliefde verlangen Het rijkt haar liefde aan mij verrijkt…

Dat jij de bodem bent geweest van mijn lichtzinnige bestaan heeft mij vertraagd verrijkt van geest nadat je plotsklaps bent gegaan sinds jouw vertrek spuw ik mijn gal met sterke drank in het café ik leef vanuit een vrije val en sleur de liefste mensen mee uit jouw postume aureool span ik ternauwernood een boog mijn vogelvlucht uit het…

Verrukt weer van zelfreinigende gedachten, De harmonie van het evenwicht Natuurlijk verrijkt weer verlicht, De natuur is gezwicht! Het is lente, er is licht.…

nooit zal je lach een gave huid weerspiegelen of de kleine schaduw komt maskerend weer in beeld je eerste oogopslag toont alle vertes in een openheid van kleur die grenzen overschrijdt je weer verlaat als zielsdiep is bereikt waar licht verdonkert en je gaafheid met littekens is verrijkt je hebt geen muren opgetrokken maar je huid…

(Fluweel) Wij openden 't gordijn 't Voorhang van tijd in 't verschiet Gerealiseerde toekomst al van toen Uit een tijd van minder minder, minder, steeds minder daar wij simpelweg zijn vergeten dat meer vaak verrijkt Hoewel kikkerland immer uitdijt wappert voorhang als niet te stuiten Onbekommerd door zelfschaduw zonder dat zij iets…

glooiend tussen een landschap van licht vinden wij elkaar schaduw heeft geen vat op ons de rivieren meanderen stilletjes terwijl wij meestromen op zoek naar de eeuwigheid beginnen de aarde en hemel ons te schenken waar een generatie mee zal worden verrijkt tederheid is niet de juiste beschrijving want dat zou de perfectie verloochenen driemaal…