Alle inzendingen over versleten OR zinnen

Geluidloze woorden gegoten in trefzekere zinnen virtueel verlicht een keurig profiel een aardig gezicht het woordenspel kan beginnen voorzichtige verzoeken en beantwoorde vragen die je meeneemt naar de stilte van je hart Dan is er die ene stem en denk je razendsnel is hij het niet of misschien toch wel Een ontmoeting wacht je hoopt op…

beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel zodra we samen zwijgen in de steen ontvang ik jouw mystiek der zinnen…

ga niet te snel over nachtelijk ijs, eerst was je nergens nu met ‘n dodelijke vuurwens, overal en nimmer tastbaar altijd blijvend als gesteente in mijn hersenhemel als zinnen van huid en haar zonder uitgesproken woord…

We gingen naar het naaktstrand jij en ik daar waar golven hoog waren en zandvlakten breed taal ongerept. In dat septemberlicht onder de naaldbomen vonden wij ons huis terug.…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur, wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

Tot het boek vergeelde en ik zelf ging schrijven en versleten woorden deelgenoot maakte van de magische stroom van de herinnering.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

onleesbaar zijn de woorden oud, de zinnen versleten vergeeld papier de kaft bind niet meer een uitgekauwd verhaal op een of andere manier niet helemaal uitgelezen nu vallen de pagina’s door elkaar op de grond er is geen touw aan vast te knopen toch wil ik weten in welk hoofdstuk het stond het moraal van het verhaal het moet…

Winter, lente, zomer, herfst Seizoenen wisselen zich konstant af Maar het zonnetje in mij schijnt dagelijks Sinds jij me jouw liefde voor het eerst gaf Een nieuw jaar kan niet beter beginnen Als met de persoon die ik eeuwig wil beminnen Het delen van elkaars diepste gevoelens Het schrijven van gedichten met, dankzij jou, in mij ontstane zinnen…

Ze zijn om vederlicht te minnekozen, meer dan dat die doelgerichte zinnen dat zijn; die zijn veeleer voor zwaar vorzen in afgelegen stegen, waar de schaduw steevast denken doet aan onooglijke geesten, en bijdehante gedachten als lompe lettertypes verzwegen te wachten liggen, naar nooit gelezen leven smachten. --------------------…

in mijn gedachten mijn dagdroom mijn avond mijn nachten mijn gemoedstoestand in mijn hals over mijn rug in mijn buik met mijn hand door mijn vingers op mijn lippen door mijn wimpers in mijn oren op mijn wang onder mijn huid in mijn bloed weet niet wat ik hiermee moet....…

meestal is er geen begin aan een zin wat zeg je nou zeg nog een keer wat je heb gezegd zeg het weer (dat je van me houdt) dan zeg ik dat van jou en als ik het weer vraag zeg je ja zeker en dat hoor ik misschien niet maar wel jouw stem en dit is de mijne…

Jij hebt je zinnen op het onbestaanbare gezet, jou spreekt het onuitsprekelijke aan. Pijnig je geest tot gekwordens toe tot je de ervaring van de dichter evenaart, zich boven zich verheffend in de dreiging der ravijnen, tot hij van extase vrijwel buiten westen raakt.…

Mijn verhaal slik ik altijd in elk dagbegin en elke avond Terwijl zoveel mensen veel te zeggen, veel weten mooie zinnen boeken schrijven Ik breng alle woorden tot rust.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Wanneer zinnen zinvol helen, hetgeen angst gebroken heeft. Voor mij is schrijven een recept, dat ik hoogstpersoonlijk schrijf. Dat niet voorgeschreven werd. Schrijven is vooral verlijmen. Van onbegrepen scherven, Van versleten woorden, tot een nieuw geheel. Verhalen die leven. Een nieuw gedicht.…

sloot dan het hoofdstuk af ben nu uitgelezen tot op de draad versleten wordt in de kast gezet maar af en toe mag ik heel even weer warme handen voelen die mij lezen…

zinnen telkens als vernieuwd verklaard voltrek mijn lot, mijn letter en lief mij doorheen de geschiedenis van het beminnen *duo-gedicht van Stormtrooper en kerima ellouise*…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

bespat spiegelen de ramen het licht dat zacht van binnen gloeit en versleten zinnen boeit maar tijdens deze te korte dagen zijn er geen mensen meer om wat glans te vragen zie!…

Maak een beeld, schep wat licht en een vlak. Dan een huis, naast een dijk, laag, onder korenblauwe luchten. Het is etenstijd, onverbiddelijk heden. Het volk trekt over de velden. Honger vindt de kliek opgeschept. Genoeg voor picknickdagen, maar te karig voor de velden van verschroeiend licht en stugge aren. Een oerbeeld van de eenvoud…

Het verhaal is tot de draad versleten, ik stop mijn ogen dicht en schrei, diep in dromen gezeten zonder eb of vloed, in dood tij en broos duet in afzondering gezongen ultiem lied, baden in weelderig blond tot menige daden te zijn gedwongen, moeilijk te ervaren wat me werkelijk heeft verwond.…

versleten gordijn beduimeld in de hoeken passie van oudjes…

Passen en meten te veel tijd wordt versleten om het laatste woord.…

Steeds sneller gevangen in de jaren sluipt de melancholie door de versleten vingers de ziel raakt zwanger van een ongeëvenaarde zachtheid De gouden tonen vloeien weg de oude troubadour wedijvert met z’n melodie, geroofd uit tijd en zinnen en zwijgt in het beminnen Wikkelt zich het zwart fluweel van de naderende nacht, huivert In…