Alle inzendingen over versmaden

(1777- 1861) (1783-1821) Zo’n twintig mijl per benenwagen Ging ik met grote regelmaat Zij was het nichtje van mijn maat Al snel kon ik Maria vragen Ik koos haar om mijn zaad te dragen Aan onze huwelijkse staat -De liefde werd er niet versmaad- Ontsproot een zestal kleine blagen In zes jaar tijd, dat was te rap Een jaar na onze laatste…

Ze deed het Tot ze een ons woog Het zoog haar leeg Het balanceren Het doorslaan van Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid…

Mannen zijn voorzichtig ze versmaden liever hun kansen dan te vertrouwen op hun neus, maar tot een hapje zijn ze wel te verleiden als je aandringt en er zelf niet ziek van geworden bent Inderdaad, het is begonnen met de beroemde appel, een vijg Na de eerste wilde ook hij meer We leerden door het gebladerte heen te kijken te onthouden…

"Een alternatieve aubade" In mergelland, de voerstreek en batouwe Aan randen van de peel, ter zee van lauwe Heerst over 't stroese zand en de valouwe In lockdownland de vorst van strenge kouwe In genen dele wordt in kroonjuwelen Versmaad noch veronachtzaamd om verblijd, Niettegenstaande quarantainetijd, Hem een royaal signaal te gaan…

Dwalend loop ik langs de winkels die het pikkedonker minder eng maken al weet je nooit wie er opduikt en dat zou geen droomprins zijn die met mijn liefde zijn betovering kan doorbreken, zodat op slag de etalage een huwelijksbed met hemelsblauwe doeken is en we wegens het versmaden van de kauwtabletten een klysma krijgen om het verleden…

(de zomer van 2006) we zwolgen zomer in het Westbroekpark de zon was gul en uiterst vastberaden de picknickmand was mee en overladen met stokbrood, rode wijnen, verse kwark en kazen uit het land van Jeanne d’ Arc een glas cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen…

De gaarkeukens, de bussenlikkers, wat waterige soep, de surrogaat pap van tulpenbollen in lange rijen op de stoep; dat ondanks alles door bijna niemand werd versmaad, omdat honger aan een mens niets meer te kiezen laat. De hongertochten over besneeuwde wegen van stedelingen naar het platteland.…

'k Versmaadde koud de stemme van 't geweten, ontembaar kondend: "'t is de wil des Heren!" O naar het euvel werd de straf gemeten! En vruchtloos poog ik 't noodlot te bezweren; helaas! vervlogen tijd kan nimmer keren.…

Nog rijgen zich de dagen aaneen tot een mistige wereld, en geen duidelijke zon verscheen in onze onverbiddelijke vragen spreken we de verwachting uit om de lente te vertragen, de winter floot zich door het leven heen, de hoop wordt in stilte gedragen op de vleugels van voorjaarwinden in het eeuwig spoor van versmaden en onze teer beminden…

dodenoffers valsklinkend orakel bestelt oorvijg ter bestraffing van versmade verleiding oorvijg verwend met maagdenwas wraakgodinnen bevelen korte beweging van geparfumeerd handje handje raakt nerven van maarschalk, kolonels luitenants en soldaten slingerstenen werpnetten granaatappels en sikkelzwaarden opgenomen pluimveestapel aangevallen…

in mijn sponde verdwalen ze zijn gewoon te fijn maar even serieus nou ik heb helemaal niks te bepalen het zijn toch altijd weer de vrouwen zelf die uitmaken door wie ze zich laten aanhalen en soms doet het afwijzen net als het afwijkende weer toch iedere keer weer zo zeer ach vrouwlief heb met mij genade want echt ik ben niet te versmaden…

Toch wanneer ik de zon zie komen bedenk ik: ‘k kan wel boven blijven wonen maar een tripje buiten is niet te versmaden, ondanks de smog- \waarschuwing, me laten overhalen. Eenmaal buiten, volkomen futloos, ben ‘k maar wat blij da’k voor ‘t tripje koos m’n hoofd werd helder, m’n wangen koud de wereld fris, niet langer benauwd!…

Eerst sluipt hij nietig voort, met ongewisse gangen, Als een versmade beek, nauw waard een naam te ontvangen.…

Mijne begeerten stijgen Naar U in mijn gebed, Gij hebt mij met Uw zwijgen Beveiligd en gered: Mijn leven is doorwrocht Door Uw sterke genade, Die ik vergeefs versmaadde En te ontwijken zocht.…

Een snelle greep in de vriezer jawel dat heb je wanneer weggooien geen optie is awel Wat bakjes van de afgelopen week menu voor vandaag is weer compleet Maar zondag is een vrije dag zegt men toch iets waar 'k best aan wennen 'ken' Want een beetje 'vrij' zijn op de zonnige zondag is iets wat men niet versmaden mag.…

Een jaar nog zit hij, opgescheept met kennis die hij te zeer langdurig heeft versmaad, dan weet hij dat opnieuw doen een gewèn is wanneer hij voor een tweede kans opgaat. .…

Als wonderdoctoranda Dorothea werd zij gevreesd en tegelijk versmaad om haar wat al te boude hypothese Die al met al an sich iets meer verraadt hoe Dorothea met haar vak omgaat, als doctoranda in het leven staat Van ouderloze androgyne wezen alleen door hen en verder door geeneen in eigen kring, na onderling beraad in 't zadel van…

't spartlen komt te laat; Weg is thans uw zoete vrijheid; Droefheid volgt die korte blijheid: Waarom goede raad versmaad? Waarom 't lokaas niet gelaten Aan die angel, loos vermomd? Zie nu, want geen klacht kan baten, Wat van eigenwijsheid komt!…

Als Theseus zonwit zeilend naar Athene Zijn brits 's nachts deelt met prinses Ariadne Blindvarend en verraderlijk verruild Verlaten op een Dionysisch eiland Waar zij, door god der wijn versmaad, nog huilt Ontroostbaar en onstilbaar is het leed Haar op het eiland Naxos aangedaan De flirt van Bacchus liet haar in de waan O Thisbe, schoonste…

Uw liefde die lijkt fijn en dun zoals een koord het lijkt, alsof zij breken moet bij het geringste woord versmaad is zij en zij wordt nauw'lijks gehoord een kruis afzichtig en ontluisterd en geknakt steeds ongewenst en voor de eerste toets gezakt maar hoop alleen voor ieder die naar leven snakt Afwezig, onverzettelijk en toch merkbaar Jezus…

van m'n leven geen ballade Ooit tot een acceptabel eind gebracht Sloeg ik zo'n eerste kladballade gade Viel half de tekst algauw in ongenade Want wat aan zo'n balladepoging schort Laat zich voor wie het raamwerk ziet al raden Daar alles nogal gauw gekunsteld wordt Het rijmersambacht neem ik graag in acht Geen oude versvorm vind ik te versmaden…

Wie toch zal mij niet versmaden, noch de wrevel in zich voên, schoon ik van ontelbre schatten slechts een penning af kan doen? Wie dan gij, mijn lieve moeder! heeft meer schuldbewijs op mij? Maar wie is er meer inschikklijk en zo ras voldaan als gij?…

Veel te veel voor niks gehad, niks hoeven te versmaden. Als een koningin geleefd en niet eens door gehad, Nu komen er moeilijkere dingen op mijn pad. Vluchten kan niet meer heeft ooit iemand gezongen. Het echte HELP vragen, haalt mij de lucht uit mijn longen. Wetend dat ik erg blij zou moeten zijn met deze door Hem geboden Kans.…

Zo ik dan naar een rijker zie, Van schat, van pracht en staat; ’t Is nodig dat ik dan van die Zo zeer als van de arme vlie, Wil ik niet zijn versmaad. Verkies ik dan een schone Maagd, Bevallig, hups, en snel, Die mij in alles wel behaagt: Zo is ook al om niet gevraagd, Geval ik haar niet wel.…

niet weerstaat, En voor de glans van Neêrlands vanen De maan van Mekka ondergaat; Nu Neêrlands onbesmette Maagd Weer schatting van de volken vraagt, De zege aan onze standers snoerend'; Nu Neêrlands rijke en stoute taal, Haar eigen glans ter tinne voerend', Doet schitt'ren Neêrlands wapenpraal; Nu zouden we, als een slavenstoet, Versmadende…

Versmade hij de lauwerkrans, Hem door een aardse hand gevlochten! Geen and're zege geev' hem glans, Dan die op d' afgrond is bevochten! Geen Mensenblaam mag hij ontzien! Hij moet hun ongenade dragen! Niet strelen moet hij, niet behagen, Maar overwinnen! Maar gebiên! Hij dwing' met reuzenovermacht De geest der eeuw terug te treden!…

… O, zie je zondags LOUW, Geen burgermeisje van fatsoen Dat hem versmaden zou. Komt hij voorbij en… sta ’k voor ’t raam, Dat licht gebeuren kan — ’k Doe dan maar of ik hem niet zie, Die LOUW de timmerman; ’k Beken: het is wel niet beleefd… Neen meer: het is zelfs dom; Maar LOUW zegt ewel goeiendag En… ziet wel zesmaal om.…

Omdat ik slechts aan ú mijn driften zou verzaden, was 'k, onverzaadb're zatte, uw duld'ge schoonheid moe; en 'wijl mijn dorre mond uw jonst'ge lip versmaadde, ging mijn begeren àndre toe; maar gij alléén toch weet de kreten van mijn vreugde al hadde ik ze in mijn waan ook àndere gewijd; maar niemand had, wat van mijn toorn u 't meeste…

Edammer van Hollands vee zo uit de wei kun je bij de kaasboer kopen is de kaasboer ook weer blij En dan heb je de vleeshouwer ik dacht zijn achternaam was Groot over hem zo ging het praatje hij haalde ouwe koeien uit de sloot Het houten huis komt uit de Zaan en was van ene heer Verkade u weet wel van die koekfabriek die zijn nog niet te versmaden…

Zo hier of daar ene enkle bloem nog groeit, Ik zal die niet versmadelijk vertreden, Al werd die bloem, die ’t lieflijkst heeft gebloeid, Mij ’t meest bekoorde, ontijdig afgesneden. Doch neen! zij is in beter hof verplant, Voor zomerzon en herfstorkaan beveiligd. Mijn Anna!…