Alle inzendingen over verstopt OR buiten OR samenzijn

samenzijn door geschreven woorden verholen emoties stil geuit laten verhalen zichzelf beleven het onvoorziene is levensecht…

Zal met ons samenzijn ook je warmte verdwijnen Zal de kilte van je ogen de stilte onderlijnen Zal de mist duister hangen over de weg die wij reden Of zal je mond nog lachen om mij en ons verleden Zal met ons samenzijn ook de verbondenheid vervagen Zal je langzaam vergeten wat we ooit in elkaars ogen zagen Tot geen gedachte nog een…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

Je blote huid glanst Dauw van het gras Markeert het aardse Waar je lag Een lege plek Je raakt me aan Woorden kleden me uit Het maanlicht op mijn huid Glanzende stralen Slaan dof kapot op de aarde Ik verlang Hunker naar de middenweg Een lege plek op aarde Een vloeiende beweging van de maandag Samen verenigd…

het rondelet 't is een schavuit, een nar, een vlerk het rondelet geen schaterlach maar binnenpret het vlucht voor 't zingen uit de kerk verdwijnt dan in het blauwe zwerk het rondelet..…

Had ze gezegd wees boom ik ware boom geweest Had ze gezegd wees braaf ik ware braaf geweest Ze vroeg wees trouw maar ik ben nooit trouw geweest nu is ze weg en vraagt niets meer ik ben nog nooit zo trouw geweest…

Ze gloeien en worden rossig wollig vanuit het oosten, een brutale meeuw die mijn teksten overstijgt, roept mij na wat ik heb verzwegen, de morgen zwijgt, in alles wat ik heb geschreven, haalt z’n lege netten op waarvan de mazen zijn verstopt.…

Deze gedichtensite Bleef in zijn versvormen Lang ondermaats Eindelijk krijgt nu het Ollekebolleke Een - wat verstopte - Maar vindbare plaats…

Daar lag het stil te wachten Verstopt in zijn duistere hol De demon die haar straks meedogenloos verslinden zou Die haar van binnen en buiten opvreten zou Tot er slechts bot van haar overbleef Daar lag het op de loer tot het stiekem toe kon slaan Het zou haar leven straks vermaken tot één kwellende ellende Het wachtte nog…

Traan waar ben je gebleven Zit je verstopt in mijn leven Wil je, je niet laten zien Kun jezelf niet tegen het gegrien Maar je zorgt dat ik stik Mijn lichaam en geest hebben samen die klik Dus aub kom naar buiten Dan kan ik mijzelf uiten En zit mijn keel niet meer dicht Traan jij zorgt dat mijn pijn verlicht.…

Omdat het buiten kouder wordt kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

Doe de deur toe Sluit de ramen Trek ook de gordijnen dicht Blindeer het slotgat Doof de kaarsen Alles raakt nu uit het zicht Laat het licht uit Nu geen lampen Alles moet nu op gevoel Met mijn voeten en mijn handen Friebel ik een heleboel Zoek het wurmpie Zonder handen Verward roep jij: ´Is dit hem wel? Hij ontglipt steeds door mijn tanden…

plaats het kader waar ik sta fixerend mijn gelijste kijk met ingeblikte kijker in een lengende houdbaarheid van een gezamenlijk hier en nu kluister zo het vensterzicht van een vereeuwigd ogenblik raamgenoot te zijn meedelend in het mijne als ware ik met ander…

Het eerste dozijn In het samenzijn.…

ik zoek de liefde, zij is ze leeft in mijn adem, mijn zucht, in een opgedroogde traan je raakt me aan, zo nu en dan in het wezen van mijn bestaan zij kent geen woorden noch gebaren met de hand ik droom in de echo van de nabije oorden doch immer aan de buitenrand van een verbeelde werkelijkheid in het wezen van mijn bestaan het is zeker…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

geen lijn is onbezet alles hangt buiten wit en onbevlekt wind speelt met lakens wappert laatste restjes weg neemt mee wat ooit vuil was…

Decemberavond het is onstuimig buiten de wind fluit om het huis rammelt aan deur en luiken ik luister in het duister hoe hij adequaat niet één dakpan onberoerd ook maar achterlaat…

Alleen buiten. Dat zag je.…

die dwars door mijn kop lopen spant er één zo'n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in je hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur Ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder of hell once was Naar buiten…

buiten troosteloos grijs, nat en kil binnen een mooi beeld in mijn hoofd de zee, stralende dag, zon van vuur een zeepbel zweeft door een diepblauwe lucht op weg naar boven steeds hoger en hoger ze springt ik ontwaak als uit een droom en luister lachend naar het ritme van regendruppels buiten…

Wat is dat, Buiten - is Dat niet binnen De poorten van Het nu? - Of is dat vooral Daar, naast degene Die ik ben als ik Woedend ben…

Ik schrik me wezenloos, het is zo rustig buiten, die was eventjes voorbij,. Hij zegt, ik zat aan een knopje, was eventjes foute boel, waarop ik zeg wees blij dat het niet 't knopje was van de schietstoel? Ach de zon schijnt een grapje moet kunnen, laten we elkaar dat in elk geval maar gunnen!…

toe laat mij niet het wild meer zijn waarop de jagers jagen verberg mij in uw huis en als zij naar mij vragen zeg dan dat u mij niet kent ook nooit zou willen kennen misschien lopen zij dan voorbij op zoek naar een nieuwe buit en ben ik even vrij totdat het net zich sluit…

En als we nou naar buiten kijken, zien we de reuzen bijna wijken onder het geweld van de wind.…

dit meisje poetst haar paardenstel haar meester verstopt zich ik kan al bijna een staart hier zijn haar handjes ze laat haar verse vrind heus niet buiten staan (zeker en vast nie) ------------------------------------------------------------ Uit: 'De memen van Lara' 2002.…

de straten gaan verloren bedekken zich in kleurig goud laten tijd in herfst verkleuren zoveel moois en toch vertrouwd ik staar naar buiten kijk in jeugd en ideaal kijk naar morgens die nog komen die er zijn in waar ik sta alles voelt naar nieuw verlangen ademloos verstopt geluk in een tel ontsnapt gevangen nieuwe kleuren gaan nooit…