Alle inzendingen over verstrengelde gevoel

Vól van gevoel als ze me aankijken. Jouw adem vermengd met de mijne. Mijn lichaam verstrengeld met het jouwe, onze harten verbonden voor altijd.…

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

Hopeloos verwarde geest vandaag is niet gisteren morgen is toch al geweest kan je niet luisteren naar dat verdomde feest? Een kakofonie van stemmen waar komen ze vandaan 't liefste wil je wegrennen maar is het dan gedaan wil je ze ook niet kennen? Zal het je achtervolgen kan je je ogen sluiten zal je ooit zonder zorgen kunnen wandelen…

Slingerend zoals klimop Verstrengeld om een boom Zo is mijn hart omwonden Met draden van liefde Stevig doch zacht Kleurrijk en bloeiend Glanzend in het licht…

jouw woorden in de mijne op het hoekje van het blad waaraan ik schrijf gemurmel en gekir ik dek ze toe met stilte en geduld gejengel strekt mijn armen uit maar keert me om en sluit de deur ik ben er niet ik hoor ze niet ik zie ze niet ik wil ze niet ze krijsen het nu uit getergd neem ik ze dan maar op omzichtig tussen…

je vroeger deed Ik kruip tegen je aan In de hitte van je huid Zachtjes ruist je adem Ik huil zonder geluid Ik kruip tegen je aan Je handen die strelen Monden die kreunen Nu wij opnieuw delen Ik kruip tegen je aan Mijn hart is nu gesust Krullen kriebelen jou Je lacht geeft me rust Ik kruip tegen je aan Nooit meer ijzige kou Verstrengeld…

verstrengeld in regen van emoties kussend. wij zijn alleen verlaten bedorven maar samen.…

Kijkend naar een waas van herinneringen De paniek raast in mijn keel Tranen stromen door mijn lichaam Elk gevoel is er een teveel Eerst, eerder, nu en morgen Lijken verstrengeld tot een moment Onduidelijke lijnen in mijn hoofd Alle herinnering en gevoel gemengd Verloren in tijden die niet bestaan Duizend ogen draaien rond Ongelovig starend…

vol met emoties Een glimlach verstrengeld met pijn…

ze schittert mooier sinds houden het nu nog geheim wij samen nieuw gevoel is ontloken groeit er binnenin volledige erkenning verstrengeld onze liefde genieten we op grote hoogte van de wolken het wachten is opdat zij prachtige rondingen zal gaan vertonen…

Veilig lig ik in je sterke armen Zacht als dons als een veer zo licht Teder gevoelig en vol met emotie Streel jij liefdevol mijn gezicht De kaarsjes rond het bed gezet Geven een warme intieme sfeer Je lippen die mij beroeren Vragen steeds meer en meer Onze lichamen innig verstrengeld Je liefkozingen zo teder en fijn Het gevoel van liefde…

Verstrengeld in onbehagen mijn hart herkent zijn ritme niet meer verdwaald met zoveel vragen antwoorden onvindbaar in een kille atmosfeer Verstrengeld in onbehagen verlamming op een voetstuk constante onrust is aan het knagen een speld in een hooiberg van geluk Verstrengeld in onbehagen leven in een eeuwige ijstijd helder denken is aan…

Aldoor waaien van meer Zo gevoel je varen, diep in maanschijn Verstrengeld wezen van ruimte rijze Zo gevoel je varen, in maanschijn diep --------------------------- Uit: 'Raster' 117, 2007.…

na de bruiloft van papier spon zich het katoenen huwelijk tot het houdbaar lederen waarvan het fruit en de bloemen zich inmiddels rijpen laten in een houten verband dat jullie hartstocht om, voor, naast en met elkaar gelijk haar oorspronkelijke passie dat pact ook mag suikeren dat jullie liefde om, voor, naast en met elkaar tot wollen…

de taal gevoel uit onze lijven…

het leven ..leven verstrengeld in verlangen in open einder..…

snaar De handen waarmee ze werkten Zijn verstrengeld in een Er wordt niet meer gesproken Ze glimlachen alleen Twee mensen van een afstand bekeken Een eenheid vol van gevoel Laten even de wereld verbleken In een zomernacht zo zwoel…

jij en ik twee levensdraden verstrengeld soms verweven nooit…

Ik heb jouw liefde gevoeld in elke zachte kus, jouw lippen die me raakten het gevoel van het volmaakte, rustig en zacht en stil verwacht. Wij hebben elkaar herkend, verstrengeld in onze handen smeedden honderden banden verbonden in eeuwigheid, want echte Liefde Liefste kent geen eindigheid...…

gedachten bewegen op een tapijt van dromen dromen die we in gedichten verwoorden onze gedichten verwoorden tedere gevoelens gevoelens die uitmonden in boeiende gesprekken onze gesprekken schrijven boeken vol eenzame verhalen verhalen waarin sombere gedachten verdwalen onze gedachten verdwalen in een tapijt van dromen dromen die met verstrengelde…

, de gedachte, Dit is het beloofde land Heel tastbaar, zo levensecht, Zijn lichamelijke tederheid, Verstrengeld in de opkomende zon, Geen berouw, ook geen spijt.…

De knoop In elkaar gedraaid Gekronkeld Strak getrokken Onzichtbaar Eindeloos Verstrengeld Onoplosbaar?…

zoals ze geruisloos uit haar dag en kleren stapt zo verstrengeld met mij in haar dromen glijdt is zij me liever dan lief…

Zin je op te peuzelen Uitgehongerd Lief lijf koesteren Haren verstrengeld Begeerte wordt waanzin Uitgehongerd.…

We trekken touw, als draad, die rood door 't leven rafelt zonder gelijk verstrengeld met een eerder falen.…

Ineen verstrengeld ingeslapen na een hete strubbeling vol passie is het ontwaken wat eenzaam met de ruggen naar elkaar de vrije ruimte zoekend voor jullie armen en benen in een verstrekkend gebaar Om dan bij het eerste licht door de kieren van de gordijnen weer in elkaar te kruipen en wie weet het opnieuw te doen - ja, dat is leven…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

Traag verstrengeld dansend trotseren ze de najaarsstormen verliezen dwarrelende bladeren takken vallen knappend af hun verlies doet geen pijn blijkt toch niet onmisbaar groeit meestal weer aan als hoopvol perspectief bij ons doet verlies vaak pijn blijkt missen meest onmisbaar ach waren wij soms bomen stevig verstrengeld in het nu…