Alle inzendingen over vertekend beeld

en eigenzinnigheid maar echt hij geeft een vertekend beeld de spiegel want, ik ben niet veranderd mijn jeugd zit opgesloten binnenin de barsten zitten in het spiegelglas niet op mijn getaand gelaat dat is een bespiegeling met vertekend beeld…

Het tekende mij, Vond hij - dat Ik hem niet De moeite waard Vond om hem in Potlood te schetsen - Waarop ik hem liet weten Dat hij volgens mij Een vertekend beeld Van mij had uitgemeten…

Vertekend beeld van de werkelijkheid Geslotenheid onder het mom van openheid Ik zie, ik zie wat jij ziet Het is werkelijk niet en hypocriet De leugen in het verschiet…

Vertekende beelden van passie, verhullen geleden lidtekens; of hoe zeg je simpel ik hou van jou?…

Het was tekenend Voor mij - vond hij Dat ik als gelouterd Kunstenaar niet bereid Was even vlot zijn Beeltenis te schetsen - Ik was nogal blasé - Waarop ik hem liet weten Dat hij zich van mij toch Echt een vertekend beeld Had aangemeten…

beelden die altijd zullen zwijgen.…

dat jij als kind steeds dacht dat er niemand anders op de hele wereld was bij wie hij verder nog zou willen blijven horen en aan zijn kind, aan jou gaf hij een beeld zo vast en zo vertrouwd van hoe hij van een vrouw zou willen houden nu gaat hij daar, jouw vader, verliefd en hand in hand schetst jou een vertekend beeld van liefde en…

beeld transparantie, doorkijk van doorschijnende zon als ik met mijn penseel over jouw lichaam strijk, voorspelt de speling van mijn treurig lot die ik erf en wat ik jouw ogen las…

beeld, gelaagd in holle spiegels van het heelal, materie als steungewelf, waarvan de reflectie wordt vermeden, wanneer staren we naar onszelf?…

Ik schep mijn eigen woorden zoals God de wereld schiep ik ben de schepper van mijn daden altijd was er een vertekend beeld jij paste daarin, intense nachten het was steeds die kleur geluiden waren in overeenstemming de atmosfeer was hemels mijn neus snoof de heerlijkste geuren je lichaam voelde aan als zijde mijn handen lazen de boekdelen…

Zonder al te veel poes pas en zonder vertekend beeld. Omdat je keuzes moet maken zonder daar voor te kiezen. Je grijpt al je winsten bijeen want je hebt niets meer te verliezen. Op het nippertje een eindsprint trekken. Weet je half waarom ? Vergeet niet te rekken en te strekken anders loop je daarom nog morgen krom.…

Nee, ik geloof niet zo in de historie. Wat in ’t verleden ergens is gebeurd, werd naderhand arglistig ingekleurd. Vers nieuws wordt nu verduisterd, a priori. Kijk maar wat Willem Engel stug blijft seinen: bedrieglijke bloedlinke rookgordijnen.…

is er geen eind als het denken verdwijnt als geen beeld verschijnt als niets is wat het leek er is geen eind als mijn licht niet meer schijnt boven de oever van de beek waarin ik werkelijk keek en mezelf zag hoe ik daar lag wazig en vertekend duizelig en onwetend nee, niet dan er is pas een eind als het dromen verdwijnt als ik dat niet…

de ijdele beoefenaren van de moderne wetenschap geloven dat zij iets verklaren het lijkt haast bijna wel een grap gedijend in een valse schijn zijn zij helaas vergeten hoe klein we in verhouding zijn en dat we echt niets weten hardnekkig wanen zij zich groot en houden vast aan deze fantasie volhardend tot en met de dood gaan zij ten onder…

, er is niets Wie heeft de wijsheid en zegt wat er klopt Met een beeld van de wereld hoe jij hem ook ziet Je kracht wordt een zwakte weet jij waar het stopt?…

Je bent een ander persoon in de wereld van je angst werkelijkheid duizelt stuiterend om je heen vertekend door de nacht…

Al eeuwen heb je mij mijn beeld laten vervormen. Steeds zag ik een broos gezicht met bange, pijnlijke ogen, vertekend door een eigen haat, in een bevlekte, grijsgekleurde ziel. Misschien wordt het wel eens tijd dat ik de spiegel doorgeef en dat jij je eigen spiegelbeeld laat reflecteren door de gescheurde jaren heen.…

ronddwalende zielen op zoek naar kleur wit vertekend strompelend verder, vastgeketend in de mist der waanzin. vervagen zonder tijd in grauw stuifmeel...…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

ze schuifelt gekromd handen vertekend door tand des tijds langs deuren met verscholen verleden eindeloze linoleum gang startbaan naar de dood…

Verbanden tussen nachtrust en geheugen Zijn thans door onderzoekers blootgelegd Wie langer slaapt onthoudt meer, wordt gezegd Tenminste, voorzover geheugens deugen Want hoe men het ook nameet of berekent Het was voor men het wist vaak al vertekend…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

In vertekend licht ligt ze als verloren kussen naar de overkant te staren te luisteren naar waterwillend wit wachten we de branding af er is nog tijd om taal te kiezen te spreken over leven morgen mag je dromen mag je zweven.…

Wat zie ik nog in spiegeling van glimmend oppervlak tussen weerkaatsen van schittering wat is de rimpel die het beeld verstoort en spiegel lijnen ontneemt die binnen zijn geschetst.…

In 't grote gebouw wachten en bekomen autobussen geduldig bezijden de weg der treinen daaronder zijn wijde ruimtes waar men doorheen wandelt met reislust of genietend rust gladde wanden hebben spikkels krioelend wit en zwart vervaagde tekeninkt kunstzinnig uiteengespat omringd door geestdriftig geloop bloeit bedaard zakenleven in nodende…

moe gestreden door eigen religie scheidt de ziel zich van mijn wezen construeer ik zo een soort antipathie wat menig mens zal doen vrezen blik ik in mijn eigen kathedraal zie het zwarte aan de macht beeld dan een vertekend verhaal zo draai ik mijn rondje in de nacht kom vanuit de afgrond opgestegen en dans over grijs gedraaide platen…

zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

door velden van vertekende waarnemingen is waar ik zwem, zo nieuw als elke zonsopgang, zo vertrouwd als de komst van de schemer zwemmend naar de warmte baan ik mij een weg een weg naar de nieuwe wereld, nooit weet ik waar het mij brengt maar altijd wakker wordend in hetzelfde bed…

Je vraagt je af wat is het doel te zwemmen in kom,het geeft niet in welke richting die ik zwom, mijn kunstjes voor een gebogen ruit, las hoe vertekend de wereld was, na meerdere borrels in dat glas, verscholen onder de schubben van een vis,die niet meer weet hoe laat het is. Uit: "De wijzer slaat door" (pama)…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…