4526 resultaten.
Je raakt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 221 Jouw ogen vingeren huidvluchtig
door de stille ruimte.
Je raakt
ontroert
vervoert
haar als een gevleugelde engel
in een snuifje Jasmijn
van winter
tot lente in Mei.
Een stiekem vleugje Parfum
vlindert zinnenprikkelend doelvrij.
Als in een droom
vervaag je stervend
op haar huid.
Te luchtig in hunkering
het moment voorbij...!…
Schaduw
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.412 Mijn schaduw, duister zwart
Vertekend en verbogen
Ik heb je nooit gemogen
Verbannen uit mijn hart
Ik neem je met mij mee
Door straten, velden, steden
Tot je stil en zonder reden
Ooit één wordt met de zee
Maar laat mij niet alleen
Mijn schaduw in het duister
Mijn maanlicht en mijn fluister
Want wij zijn samen één
En samen zo…
Superheld
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 582 Getooid in een cape
Een masker dragend
Buitengewone krachten
Aandacht vragend
Op zoek naar erkenning
Zelden verkregen
Een vertekende schaduw
Als licht door de regen
Het goede voor ogen
Het masker evenzeer
Op zoek naar zichzelf
Niets minder niets meer
Wel kunnen vliegen
En toch onbemind
Het hebben van dromen
Hoort nu eenmaal bij…
Meetloos lint
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 Een reis op beide voeten
sinds zij groeiden, door mild
en vertekend land, vindbare
littekens gingen van hand tot hand,
geschreven op een vervlogen krant,
waait ritselend op in een gestorven
zucht om zijn tijd te ontmoeten
buiten mijn medeweten om.…
Ik geef je te eten
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 566 ik geef je te eten
toch blijf je vol honger
te drinken
maar dorstig zoek je
aldoor
in diepe putten
als de ziel
en het lijf
naakt zijn geschuurd
doet iedere
bevruchting zeer
het spiegelt
de liefde als
onhaalbaar
maar is ook vaak
vertekend door
verwachting
alleen zijn
wil zeggen:
ik ben
de brug naar buiten
kent dan…
Te leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 Voel het zwart
aan zekerheden zagen
als de onmacht weer gedijt
voel de pijn
aan witte randen knagen
tot de tijd de scherpte slijt
want het leven
laat zich niet voorspellen
elke uitkomst is onzekerheid
maar te leven
is altijd wel een keuze
elke keuze een mogelijkheid…
Onzekere toenadering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Het voelt
dat het lijkt
of het kan
maar vraag niet hoe
ten koste van wat
op welke termijn
wil je er over denken
ooit over praten
hoe het voelt
als we elkaar
zouden verwarmen
in de kou…
Versmelting
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 203 Zacht is de wind die lippen streelt
van geliefden steeds dichter bij elkaar
op zo’n lentedag waarbij de wens
de tijd vertraagt tot eeuwigheid
Toch blijven woorden loze letters
zolang ze niet in beeld verschijnen
is het smachten niet te horen
als het niet hardop wordt geboren
Leg een zachte hand op een warme plek
waardoor beiden in elkaar…
jouw tederheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 wat mezelf het meest eigen is
geef ik uit handen
wanneer jouw tederheid
de boventoon voert
een aanzetting tot ontbolstering…
Groningen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 161 zoveel kilometer
heb ik er gefietst
vraag mij niet
wat ik onderweg heb gezien
het was mooi
maar fiets ik er weer
zou het nieuw zijn
je fiere graan
vol licht en strepen
in weilanden
koeien en schapen
kleine dorpen
met lelijke kerken
maar eerlijk gezegd
was het de eerste keer
Groningen
je verte vertekend
door wind…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…
rijkdom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 in alle rust slaat hij de deuren
open, laat het weer zachtjes
binnenkomen
zit verstild aan het erfgoed
van de dichter van beeld en kleur
om alledaagse zaken te verwerken
een luchtige plaats te geven…
Instrument
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Mijn lijf is als een instrument
dat bespeeld wil door een musicus
of een leerling,
iemand die er de juiste klanken
uit probeert of weet te halen.
Het hoeft geen bladmuziek,
maar eigen composities.
Wanneer hij één is met zijn klankbord
is er alleen maar melodie,
trillen de kamer en de planten
Daarna kan mijn lijf
weer andere dingen
doen…
bij dag noch nacht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 69 Als Venus niet meer de nacht afsluit
En wolken in blauw rond zweven
Het riet rustig noch luid
Overdag is gaan bewegen
Nat gezicht nog zeldzaam is
Verdwijnen geschreven woorden
diep in een nis
Niet zuiden noch noorden
Het huis voor de schaduw is levend
Overdag onder het einde der hemel
Een schouwspel vertekend
Zoals een spreuk op een muurtegel…
Weergaloos groen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 169 Wat heeft de tijd onze liefde vertekend
nu we drijven naar het laatste seizoen.…
Beelden
netgedicht
3.0 met 156 stemmen 61 stenen haar
eigen genen uit
een eerder bestaan
zag landschappen
in het terloopse gaan
onder vluchten
vol kleurrijke luchten
in de warmte van
thuis was er het
ceremonieel groeten
in eindeloos ontmoeten
waarin samen
ervaren waarheen
de stroom van de tijd
ons toen heeft geleid
in tal van talen
verstond babel al
onze verhalen in beelden…
Het Beeld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 604 Slechts omhuld
door het warme licht
vanuit de hoge ramen
voor een ieder in zicht
staat zij daar
starend naar de vijver
door seizoenen heen
staat zij maar
bewegenloos
gebeiteld uit steen
emotieloos
starend naar de vijver…
Beelden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 825 Waar de stroom
van beelden
naar buiten keert
dwaal ik in illusies
die mijn werkelijkheid
ontkennen,
en zoek ik de stok
die de spiegel breekt
waarin mijn ogen
de waarheid zien…
Beelden
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.363 Ik zie ze weer,
de beelden,
ze blijven herhalen,
keer op keer,
zie ik ze,
in mijn hoofd ronddwalen.
Geen rust,
geen pauze,
laat ze maar weer komen,
een dagelijkse lust,
van beelden die,
mijn gedachten binnenstromen.…
Mijn beeld
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 615 Van jou wilde ik houden
vanaf de allereerste dag
jouw heldere oogopslag
jij, die op mij vertrouwde
ik keek je vragend aan
zag in een flits jouw leven
maar mocht niets geven
ik moest je laten gaan
nog eenmaal kijk ik om
wil jou als beeld houwen
geen afgietsel van geluk
maar gewoon blind vertrouwen…
Beeld
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 516 De Dood heeft een wit paleis
net achter de horizon
in de buurt van de dalende zon.
Een nachtegaal zingt er hel
begeleiding: een turkse trom
en een koperen rinkelbel.
Het licht is er warm en rood,
in de tuin welt een koele bron.
In een hoek staat een oude zeis,
op een marmeren bank zit de Dood.…
de beelden
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 798 de beelden
zijn uit het park
verdwenen
nog kruipt
er weemoed
tussen het gras
stiller
dan de stenen
durven spreken
er zijn
geen woorden
blijven kleven.…
Haar beeld
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 103 ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep…
Het beeld
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 269 Toen hij klaar was
vroeg iedereen de maker
hoe het was geworden.
En de maker sprak:
"Geworden?
Ik bracht slechts tot expressie
wat al die tijd onzichtbaar was."…
In beelden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 2.133 In beelden kan ik 't nu niet zeggen,
en zonder beelden spreek ik niet.…
Beelden
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.019 konden nare beelden maar vervagen
ze staan voor eeuwig op het netvlies gebrand
levenslang en haarscherp geprojecteerd
herinneringen op de lopende band
(dichtvorm: knotvers)…
Het beeld
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 323 De foto van de dag
een beeld dat je niet zal verliezen
Misschien een bittere last
wat zal je kiezen
Dat beeld van onwel
of die schim die is verdwenen
De dag gaat snel
maar die foto is gebleven…
[beeld]
gedicht
2.0 met 21 stemmen 7.095 Hoe een beeld zich in je taal slaat, je
stem verspringt, je hert verschiet - hoe
zijn roos overloopt, de wijn van
eiken is, roemer voor stenen,
de tafel gonst van honing en
de uil met bos je mond ontkorft -
behoort bos zijn botten toe, vuur
zijn voltooiing, wat as - wat jij?
-------------------------
uit: 'Speling', 2005.…
de beelden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 253 ik zag een witte piano staan
op het strand, net voorbij de
vloedlijn..
dichterbij was hoorbaar hoe
zorgvuldig partituur bewoog
verderop kwam zij uit het zand
in rood gewaad om zich heen
haar blote voeten verborgen
zich beurtelings in de zeewind
het zwarte haar spartelde hoog
boven het klavier, ik luisterde
samen met het ritme van golven…
In beelden
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 705 ervaar de beelden
die ik houw
uit diepe lagen
voel je ook
de zwaarte van
gerimpelde gelaten?
vooral die uit
doodsangst praten
en geen speeksel voor
de tong kunnen vragen…