159 resultaten.
Onze aanwezigheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 Waarom vertoeven we zo graag,
in overleden tijden van toen?
Waarom hopen we op verwachtingen,
die alleen in overhoop bestaan?
In overspannen denken.
In angstbestaan.
Dat alles zou ik willen weten,
maar weet dat niet.
Ik meen te weten wie wij zijn,
maar dat zijn we niet.
Dat weet ik zeker.…
De Liefdeszee
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.100 Ik dein mee
In een zee van Liefde
Dat is de Goddelijke kracht
Ik koester me
In een zee van Liefde
Hier is geen dag
En ook geen nacht
Ik dans mee
In een zee van Liefde
Hier is geen haat
En ook geen macht
Kon ik hier altijd maar
vertoeven
Zou ik maar niet meer
naar de wereld hoeven
Maar ik heb nog wel eens
iets verzaakt
zodoende…
weten wij weelde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 203 wanneer we vertoeven
in warme wind
horen hoe zijn lach
passie vindt
weten wij weelde
kennen wij ’t graaien
in zuchten verdwalen
met zicht gericht
naar betovering
tot de gloed
onze open harten toedekt
en wij dagdromend
de nacht verder waaien…
ontmoeting
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 182 ontmoeting
ik wil
ik gil
ik tril
ik beef
ik geef
ik streef
ik schreef
om met je te vertoeven
ik leef
om ’t opperste geluk
te proeven
je smaak
je geur
je stem
en de kleur
van je ogen
gun me het moment
van vrouw en vent
van stralen
en verdwalen
en van bloemen
en van planten
en van bloedverwanten
breng…
DE LIEFDESZEE
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 845 Ik dein mee
In een zee van Liefde,
Dat is de Goddelijke Kracht
Ik dein mee
In een zee van Liefde
Hier is geen dag
En ook geen nacht
Ik dein mee
In een zee van Liefde
Hier is geen haat
En ook geen macht
Kon ik hier altijd
Maar vertoeven
Zou ik maar niet meer
Naar de wereld hoeven
Maar ik heb nog wel eens
Iets verzaakt
Zodoende…
Liefdevolle dag
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 143 Het nachtelijke vertoeven
speelt met dromen
in het hart
die sterren laat vallen
waar je niet op had verwacht.
Bloed dat sneller stroomt
de rust die mij overwint
liefde overwint altijd
omdat een ieder weet
dat na het zaaien
het oogsten komt.…
Weelderigheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 als ik in het
tintelmaanlicht luister
hoe de adem gonzend
langs je lippen verdwijnt
dan wil ik alleen maar
bijna in je kruipen
in je armen
zoveel zachter nog
dan de plukjes dons
in een hulsel van linnen
als een kat liggen spinnen
op je hartenkloppen
wat sluimerend vertoeven
tussen waken en dromen
als in een onsterfelijke zomer…
Beste dichter
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 298 “Mag ik een tijdje vertoeven
rond jouw zielenroersels?”…
Hemelcharme
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 163 de hemel toont haar charme
een beeld van vertrouwen
in spiegelingen van rust
voor een tijdje lijkt het
alsof een levend vuur
de aarde schetsend kust
hier ontmoet ik mijn verlangen
het enkel nog willen vertoeven
rond de kracht van de gouden stralen
zijn waar de stilte nog spreekt
de wind in een zweverig geruis
over de velden weet te…
Gedichten zijn als vissen in het water
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 168 Gedichten zijn als vissen is het water
van de taal; ze zwemmen onbewust
maar kijken en vertoeven hier en nu.
Door kieuwen van beleving ademen
zij helder in het licht dat beelden
breekt en transformeert tot torenhoog
weer nieuwheid wordt geboren.…
Uma
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 290 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij toe wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij nimmer
zullen verstaan
ze is de dode schoonheid
die nog telkens roept
vertoevend in een…
ANTIOPE EN JUPITER
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 115 Zelfs Cupido suggereert wellicht
Een vertoeven in dromenland
Misschien wil ze hem wel, de satyr
Draagt ze maar wat graag zijn kroost
Hoe bevallig ligt ze erbij, deze tedere
Liefelijke, eeuwig belaagde nimf en
Half godin
Ooit vastgelegd op een bespiedschilderij…
Veteraan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 165 vraag mij
wat het betekende
en hoe het voelde te vertoeven
in wat jouw wereld was
een leven lang
heb ik je niet gekend
dan enkel maar als die soldaat
waarin ik steeds wanhopig
iets van een vader zocht
terwijl ik samen met jou vocht
tegen de spoken van weleer
we wisten al niet meer
elkaar te vinden in die strijd
vraag míj
wat dat…
gaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij, bij leven,
nimmer zullen verstaan
het is de sterfelijkheid
die haar steeds roept
al vertoevend in een
broze…
Gedichtenhemel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 Als er een hemel is
waar zielen vertoeven
na de dood of misschien
ook ver van hun lichaam
kan dat alleen maar de poëzie zijn
de ontmoetingsplaats
van levende zielen
met oude zielen
wier pijn niet meer hier
en nu bestaat maar
als evenbeeldig…
004 VRAAG
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 paard mijn hond
wat zal ik doen
als jij er niet meer bent
Waar zal ik slapen
Hoe zal ik rijden
Wat zal ik jagen
Waar kan ik naar toe
zonder mijn zo
gretige snelle rijdier
Hoe zal ik weten waar het
gevaar of een schat ligt in
het dichte struikgewas
als Body mijn goede
slimme hond dood is
Hoe zal het zijn om
in de lucht te vertoeven…
Zoals licht leegte vult
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 405 Zo vertoeven ze op mijn erf
solitair in droog gevallen dalen
als geschonden schuiten op de werf
altijd zwijgend met duizenden verhalen
Ze leven in zanderig lichten
in eindeloos oplichtend zand
dwars door alle godsgerichten
nemen ze passanten aan de hand
Als het uitbundige en jubelend licht
loom en lui de schemer schept
wacht…
een sleutel te smeden
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 643 wat is toch de zin
als mijn armen
naar jou strekken
en zij in schaduw
vertoeven
je zag in mij
wat zonnige vlekken
die naarmate
de tijd voortschreed
jouw hoop en verwachting
in desillusie
begroeven
waarom zal ik jouw boeien
nog raken
als slechts verdriet
en wanhoop
je bestaan zo wraken
vertel maar niets
ik ontbeer de macht…
De tijd staat even stil
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 891 Welk mens wil niet vertoeven
aan de oever van het meer
vol prachtige herinneringen,
daar zijn, en niets te hoeven
dan verwijlen nog een keer.
Ze langs zich heen zien glijden
als zwanen op dat meer,
gevolgd door 'n spoor van schitteringen,
getrokken langs hun zijden.
wie wil dat niet een keer?…
Artistieke vingers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 160 ik zie je slanke handen
op het zwartwit klavier
artistieke vingers dansen
met intens plezier
je volgt met
een dromerige blik
wisselend zachte golven
waarin de melodie zich schikt
door openslaande deuren
dwarrelen tonen naar de tuin
die zich mengen met
de geuren van het lentefestijn
een paradijselijke plaats
om heel lang te vertoeven…
kinderen
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 1.842 Ik, moeder
Strekte mijn armen uit
Een glimlach rond mijn mond
Een hart, dat klopte van geluk
Ogen die glinsterden als sterren
In de wolken vertoevend
Zwevend van gelukzaligheid
De harde werkelijkheid
Maakte van mijn glimlach
Een uitdrukkingsloos gezicht
Het hart klopte van ellende
De ogen werden verdoezeld
Door hete tranen
Kwam met beide…
Oud stof, nieuwe vergezichten.
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 363 Als oud stof
heeft plaatsgemaakt
voor nieuwe vergezichten
Als storende ruis
is verdwenen uit mijn hoofd,
en vervangen door jouw lied
Als samengeknepen ogen
weer opnieuw
kleuren proeven,
jouw geuren voorgoed
bij mij vertoeven
Als de hand die jij me toesteekt
deze keer de echte zal blijken te zijn,
en dat weet ik zeker
Dan gaan wij…
Albasten schemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 Beuzelen en talmen
met verstilde blikken
in half vergaan schemerlicht
ze vertoeven hangend in mijn tijd
in opgeloste tijden en halve tijden
de dis duimendik onder vleugelslag
een albasten schemering
als enige dimensie
rafelig en wazig de kaders
waarbinnen alleen fantasieën wonen
hullen zich in zweverige sluiers
wikkelen mij in weemoed…
Winterakker
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 152 drassige grond
zal er korrels en zaadjes strooien
voor een vruchtbaar bestaan
Met de zeis snoei ik de blaadjes
de bloemen en de tijd
ik leef al uren tussen kuil en koren
waar ik mij zo dadelijk uit bevrijd
Ik hoor de paarden zwoegen
zie het land opstaan
een weelderige bloemenzee vormen
tegen het mistige gordijn
Op mijn akker zal ik vertoeven…
herfstvakantie
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.234 Uren vertoeven in de bossen.
Wonen in de kleuren, geuren
geluiden van de herfst.
Wandelen in een
oranje-bruin bladerentapijt.
Blakend zonlicht die onze
gezichten weerspiegelen
tussen de kaal wordende
bomen.
Kuieren langs kronkelende
beekjes, gedachten door
het klotsende water
meegenomen.…
Eeuwige droom
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 316 Vertoeven in dat magisch oord
waar vreugde zingt
en eeuwigheid danst...…
Tafereel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 136 Het teder hand in hand vertoeven
in de schaduw van een lommerrijke eik,
zwijgzaam in hun vredig dromenrijk,
wordt opgeschrikt door een luidruchtig zoeven.
Een woerd poogt wild een eend te paaien
doch deze gak-gakt er vandoor en noopt,
met een spoor van bladeren onthoopt,
de amant ontgoocheld af te taaien.…
Verborgen kamers
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 44 Het was pas later
dat ik jouw zwijgen leerde vertalen
een toegangsdeur wist te ontdekken
naar de verborgen kamers
waar ik soms voor een te kort moment
even mocht vertoeven om
antwoord te zoeken op mijn vragen
maar er bleven zoveel dagen
waarop de verhalen van toen
niet verteld mochten worden en
weer in stilte kluisterden
ik wilde zo…
Het guitige
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 41 ik zag je proeven
wist dat jij heel even
in een andere wereld
zou vertoeven om na
te gaan wat er met
dit lekkers is gedaan
fris en fruitig was ooit
een hype maar het nu
toegevoegde guitig
springt er helemaal uit
door trigger van de
lach en vrolijkheid te zijn
dit buitengewoon
kleine wonder
wordt zomaar op de
tong gelegd alleen
ogen…
Mijn Drenthe
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 414 Hier vertoeven is een lust.
Vacantie hier in drenthe.
Geheimvol en met een eigen taal.
Hier is bos en gesteente.
En Drenthe heeft ze allemaal!…