Alle inzendingen over vertrek OR afscheid OR sterven

Ik heb van de wereld afscheid genomen Het licht zal mijn lichaam meenemen De strijd tussen pijn en verdriet is gestreden Ik ga mijn leven aan de aarde terug geven Ik heb van de wereld afscheid genomen Zacht geniet ik van heerlijke muziek De pijn is overgegaan in het sterven Ik ga de doodsrivier spoedig oversteken Ik heb van de wereld afscheid…

Eenzaam sterven, geïsoleerd, niemand verdient dat.…

Een vaarwel aan de zomer die langzaam sterven gaat als het blad verkleurt en loslaat van bomen en struiken. Die buigen voor het afscheid en zachtjes hun tranen wiegen als een allerlaatste groet nu de zomer plaats maakt voor de herfst.…

Als ik nog even moet blijven hier zul je met me praten dat voel ik En als ook mijn tijd gekomen is zul je me leiden dat weet ik Maar als we elkaar terugzien beloof me dan dat je nooit meer bij me weg gaat…

Toen begrijpen poreus werd geen coma meer nodig was ging zomaar zijn hand de lucht in. Met trage slagen dirigeerde hij zijn eigen einde nader het fermate vóór de rust van een tel eeuwigheid. En zagen zijn ogen de solist in de kamer die al tamelijk lang stond te kijken naar het wit om zijn mond en de kleur van zijn voeten, die bij…

ontstoken door blinde haat zal ik niets merken negeer ik de lijken en brandende kerken Het hellevuur zal mij niet deren of mijn ziel ooit kunnen verteren Mijn mooie wereld is reeds vergaan Geen vaste grond meer om op te staan Die verdoemde dag sloot ik je dode ogen en kuste je bleke lach De meedogenloze kou liet me toen sterven…

Op 't eind berusting toen je ons verliet, 'n glimlach van herinnering door tranen vol verdriet Dood is 'n zekerheid in dit leven, zelfs de oudste boom zal 't eens begeven Maar jouw wortels gaan nooit verloren, want zie,'n nieuwe kiem in 't ochtendgloren...…

Mijn vriend houdt op met leven Ik moet er heen Afscheid nemen, niet voor even Maar voor eeuwig zo meteen Hij slaapt half zittend in zijn bed Een witte troon Voor het beregend raam gezet Als ware het gewoon Wij stervelingen moeten alsmaar huilen Terwijl hij glimlacht Alsof hij niet met ons wou ruilen Alwetend wat hem wacht Zijn ogen…

gewaarschuwd hier wordt over de dood gepraat aan het waardig sterven gewerkt en niet rond de hete brij heen gedraaid…

Onze handen verstrengeld zo willen wij de tijd tot stilstand brengen dat laatste moment waarop ogen de waarheid herkennen die monden vergeten zijn maar als jouw blik een glimlach opent, teer als de bloemknop die het zonlicht herkent, wijken mijn lippen uiteen en fluisteren afscheid…

Laat mij nu maar in stilte sterven heel ver van alles en van iedereen Ik wil niet langer lopen zwerven laat mij maar sterven, heel alleen Breng mij nu maar geen kransen die hebben alle waarde verloren In stilte maak ik mij de balans en enkel mijn innerlijk kan ’t horen Geef mij ook geen loze woorden hoe goed ik wel zou zijn geweest Dat…

Nee, 't is geen afscheid dat ons hiertoe nu leid. Weet, ik blijf in jullie leven. Om met jullie geluk te delen. Huil niet, want ik ben niet ver. Geloof me, ik zit hier op een ster. Geloof me, ik bewaak jullie leven. Zal jullie geluk ook hier beleven Ik ga nu het onbekende betreden. Waar lijden hoort, tot 't verleden.…

Je schaduw is nog bij me zo kort voelt jouw vertrek We nemen teder afscheid ik kus je in je nek Ik zwaai je uit en mis je terwijl ik je nog zie Nog nooit had ik met iemand zo een sterke chemie Ik douche en ga naar bedje voel me nog niet echt moe Naast me voel ik dan jouw warmte en doe dromend mijn oogjes toe…

de innerlijke kern van onze verbintenis is er slechts eenzaamheid, en afscheid.…

Je los te laten niet te weten waar je bent wat je doet waar je heen gaat niet samen te lachen geen plannen te maken niet tegen je aan te kruipen in bed het is waar wat ze zeggen afscheid nemen je loslaten is een beetje sterven…

en dan is er de nacht waarvan je niet dacht dat het er eens van moest komen afscheid, dag dromen sterven slapend zo vaak geoefend, ik ga er wel voor wakend voor de dood en morgen ben ik er weer misschien ook wel niet neem het mij niet kwalijk…

Mijn vraag, heer Mulisch, is misschien wat raar Ik wil uw afscheid zeker niet bederven Maar kunt u alstublieft dit weekend sterven Want mijn sonnetje is al jaren klaar Waarin ik u zo fier en nobel prijs En veel geluk wens op ontdekkingsreis…

zing mij een wiegelied over zachte dromen en heerlijke weiden onder een wolkenloze hemel laat me met een glimlach op mijn gelaat vertrekken naar wat ze de overkant noemen daar waar het gras groener is laat me gaan zonder nu en dan en het liefst zonder toen in aanvaarding van het sterven heb ik afgerekend met de toekomst tooi me…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Of ik je ooit weer ontmoet na een sterven in de toekomst wanneer we zonder leven zijn en het gemis geen pijn doet zal ik vragen aan de herfstvogels als ze afscheid nemen en ik beloof je in aardse sferen tijdens dit herdenken ben ik mezelf en blijf ik aan je denken.…

ze is in volle bloei van knop tot wasdom blad na blad opent zich tot het hart zich toont donker tot lichtroze pronkt zij haar barok totdat zij gaat verwelken in een sierlijk sterven op tafel vormt zich een krans afscheid van haar schoonheid…

Jouw sterven is zo moeilijk te verwerken het doet nog zo veel pijn te moeten leven met de gedachte dat jij nooit meer bij me zult zijn Jouw sterven is zo moeilijk te begrijpen afscheid nemen ging niet meer te weten dat ik jou voorgoed moet missen dat doet zo verschrikkelijk veel zeer Ik had je nog zoveel te zeggen nog zoveel dingen uit…

Ik zag je wenen toen de klanken weggleden in de stilte van je lippen Ik zag je huilen toen je zwervend in koude nachten wachtte op de tederheid van zijn mond Ik zie je sterven wanneer jouw laatste woorden de herinnering ontvluchten bij het afscheid van zijn ogen…

zal ik de dood van dit lichaam met tevredenheid ontvangen en het levensspel in al zijn vormen verbreken Als ik afscheid neem zal ik sterven in het onsterfelijke.…

De keuze is gemaakt Je hebt me laten gaan Er was geen zijweg Geen misschien Je hebt me laten gaan De keuze is gemaakt Raak me niet meer aan De pijn is onverteerbaar Aan elk van jouw vingers Kleeft mijn lichaamsvocht Je eens zo zachte strelingen Willen mij nu nog uitleg geven Je hebt gekozen Voor die ander Er was geen ooit of misschien…

omdat lopen beter is dan stilstaan hebben zij niet op de bus gewacht maar gaan alvast gestaag het uitzicht in, met grote ogen kijken hen de dieren na zij namen afscheid zij hielden even bij elkaar wat straks uiteen zal vallen huil niet, zegden ze omdat woorden beter zijn dan stilte een jongen loopt hen tegemoet met rubberlaarzen in…

Als het iemand is is het dus die iemand die ons neerslaat wegmaait, al ons gras Ik ben niet bestand tegen dit alles vernietigende beeld Daarom leg ik een steen in een doos, sluit de deksel begraaf zo de stilte achter zijn naam Als het iemand is is hij hier niet is hij die steen in die doos ook niet. ----------------------------…

Ik spring nog één keer in de Middellandse Zee en dan vertrek ik naar het Oosten.…