Alle inzendingen over vervaging OR mist OR grijs

het zijn slechts schetsen van papieren dromen of verbeelde avonturen uit een grijs verleden -opgefrist in kleur- laag voor laag worden gekunstelde kleuren in vormvaste lijsten gegoten om ze te modelleren naar de wens van de gedachte toch vervagen ze weer doordat fantasie nooit raakt aan het natuurlijke prisma van de feitelijke beleving…

het zijn slechts schetsen van papieren dromen verbeelde avonturen uit een grijs verleden -opgefrist in kleur- laag voor laag worden gekunstelde kleuren in vormvaste lijsten gegoten om ze te modelleren naar de wens van de gedachte toch vervagen ze weer doordat fantasie nooit raakt aan het natuurlijke prisma van de werkelijke beleving…

grijs-witte kleuren vervagen naarmate het vordert het wilde paard, op zoek naar zijn haver!…

Grauw en grijs is de ochtend Een sluier mist bedekt het land Een aanblik die wel went Als je in het niets bent verzand Maar je hoopt op de middag Met al zijn zonnestralen Op dat sprankje licht Dat je ooit uit het niets zal halen.…

Grauw en grijs is de ochtend een sluier mist bedekt het land. Een aanblik die wel went als je in het niets bent verzand. Maar je hoopt op de middag met al zijn zonnestralen. Op dat sprankje licht dat je ooit uit het niets zal halen.…

druilerige mist omsluiert grijs de bomen ontwaakt ruw de ochtend uit duistere dromen jagers der nacht vluchten naar holen onomwonden voor licht spiedende ogen hun hebben gevonden…

de nacht komt aan het zacht verglijden van stromen woorden, gedachten het weten, voelen zacht verlangen naar huid, mond, lichaam wegdromen vervagen in hoge luchten zoeken naar erehagen verdwalen in mist dan zachte contouren in sterrenvonk lichaam lief…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

langzaam werden de gezichten grijs kleuren zachter in vervagen een enkele lijn geboren in het zijn bleef nog herinneringen dragen de horizon kon ik al raken in het zo tastbare dichtbij het licht ging uit zelfs de helderste dromen wilden niet meer komen met stok en hond ga ik op pad voor mijn andere zintuigen begint het echte…

Wat ochtenddauw doet verfraaien laat spinrag vergeten Zo vergeet men die jong is soms degenen die oud zijn en tot grijs vervagen De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit hun reeds vergane gloriedagen toen zij als het frisse ochtenddauw het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden de zon op hun jonge huid voelden en dachten dat…

de lijnen zijn helder jij hebt ze getekend met scherpe punt soms rond het rechte van afkomst wordt niet verhuld een blauwdruk voor leven zo leek het heel even wij zijn de vlakken gaan kleuren met alle gebeuren al snel vervagen de lijnen in het grijs van de dagen jij tekent niet meer maar neemt het levenspalet kleurt…

Schimmen wazig en grijs in flarden van mist tussen hemel en aarde. Van begin tot het eind doelloos dwalen ze rond tussen de nevels gevangen. In een schijnwereld op zoek naar een rustplek tussen hemel en aarde.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

ik zag de velden voorbij het watervlak wat grijs de lucht soms blauwer wit en dichterbij vervagen de windmolens draaiden het hoofd naar het westen ze wentelden met wieken zo energiek zo zelfgenoegzaam de waterlopen dreven er boven het vlakke land de aarden dijken kropen er naar de oeverkant ik werd ééntonig en mijn stem wat vager…

Zal met ons samenzijn ook je warmte verdwijnen Zal de kilte van je ogen de stilte onderlijnen Zal de mist duister hangen over de weg die wij reden Of zal je mond nog lachen om mij en ons verleden Zal met ons samenzijn ook de verbondenheid vervagen Zal je langzaam vergeten wat we ooit in elkaars ogen zagen Tot geen gedachte nog een…

Haar hand smoort droge snikken in smeken strekt de arm zich uit kreten sterven zonder geluid in de wanhoop van haar blikken Knikkend zoeken de knieën grond het lichaam buigt voor het geweld moe van het strijden en geveld door 'n schrijnende diepe wond Verzwakte handen weggekwijnd vangen nog even 't vol gewicht voordat ze in d'r neergang…

Herinneringen vergelen, illusies verwaaien, verlangens vervagen. Alleen onze fantasie die blijft, teistert ons lijf.…

Schaduwen tussen bomen fluisteren hun woorden in akkoorden van zachte bries groeien in mosstille geluiden door zonlicht gestrekt tot drempels over zanderige paden. Sluipend door en over elkaar geven elkander geen ruimte vormen zacht licht van de dag om tot nevelige schemer tussen verduisterend eikenhout tot nacht elk zicht ontneemt.…

Zoveel jaren waren ze al samen. Toen ging hij steeds meer vragen, zijn gedachten werden vager. Haar hoorde je nooit klagen, als ze weer kwamen, steeds maar weer diezelfde vragen. Al werd ze wel eens moe, als hij niet meer wist van wat en hoe. Met veel liefde heeft ze hem begeleid en nam ze voor hem alle tijd. Toch moest ze hem laten gaan…

De winter steelt schaduwen waar geluk slaapt en de kou niet meer is dan een droom die niet beginnen wil en liever gedachten bevriest. Of de dwalende angst verzamelt in de twijfelende sneeuw en grijze weemoed van het zwijgen en verliezen van elke gedachte waarmee niemand ontwaken wil.…

Waar ik was keek ik naar schimmen die wilden fluisteren. Volgde ik willoos woorden en echo's van wachtende stemmen die bleven roepen maar geen momenten vroegen. Want de stilte lieten ze waken zolang ik niets uitdoofde in de vluchtende kou waar ik mijn eenzame geluk weer mocht vinden dat leeg en verteerd niet meer dan een…

zoals in schemerduister van de valavond alles zal vervagen zo zal het gaan met ons geheugen met uren van vervlogen tijd groeit taal tot onvolkomenheid verliezen woorden kleur en klank gaan zinnen telkens vaker mank zal kracht van taal en tijd verloren gaan in eeuwigheid…

Ik dacht zojuist aan jou net zoals gisteren en elke dag sinds het gemis begon hoe kon ik weten dat verdriet de leegte dieper maakt zoals het water traag de bedding schuurt van een rivier niemand heeft me ooit verteld waarheen een zwarte zwaluw vliegt als tijd de horizon vervaagt zoals ook jij me niet vertellen kon waarheen je zei…

weet niet meer wat dat dan is Tot mijn ogen, De dalende zon volgen, en De tijden van de dag weer zijn vervlogen En dat ik hem dan zo erg mis Als ik dan geluk heb, komt hij 's avonds in mijn bed Hij kruipt tussen de lakens, Raakt mijn huid, probeert Me goed te maken, en slagen Om Pijn slechts op afstand te houden En afstand te vervagen…

heel langzaam zullen we elkaar verlaten jij mij of ik jou en toch zal ik bij jou blijven of jij bij mij in gedachten zie je daarom gaan we elkaar nooit echt verlaten maar ooit ooit zullen we toch in elkaar een beetje meer of minder vervagen maar omdat nu verlaten te noemen nee dat is het niet immers we zullen elkaar nog…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Stil, kleurloos ligt het landschap in de mist. Een grijs waaruit het zonlicht is gewist houdt ons de hele maand al in zijn macht. Gelukkig passen aso’s voor mineur en geven met hun zwerfvuil nog wat kleur.…