Alle inzendingen over verveling OR ritme OR geluiden

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Golven van geluid planten zich in ruimte voort trilling op je trommelvlies trigger in je oor de bron is louter klank of toon geluid signaal of woord een zoem een motor slag of stoot het ruisen van de wind het ritme van de regen of het huilen van een kind het schreien van een meisje net verlaten door haar vrind…

verbeten vlucht ik weg weg van het vertrouwde op zoek naar horizon wars van bekend en eigen alsof duiken in het onbekende diepe van een vreemde zee een zelfverloochening kan zijn bijna verdrink ik in het ritme van een vreemd volk tot ik mezelf weer ontmoet in een geluid van thuis…

Vanuit het donker schijnt een helder geluid de stilte verdwijnt in poëtisch gefluit een zang in al zijn volheid, kracht en schoonheid afwisseling van toon, ritme en melodie klinkt bevrijd door pure magie de nachtegaal verspreid zijn kunst in zijn eigen betoverende taal…

zelfs voor een geoefend oor bleek het onmogelijk in de wirwar van geluiden een leidend ritme te ontdekken chaos zegevierde tot akkoorden hun eigen pad met lieflijke tonen bedekten waar in harmonie melodie ontstond je lachte toen jij uit het pandemonium van herrie kwam de buit schitterde in je stem met hemels geluid hoge…

in een eeuwige beweging verpulvert mars de lente slaat de slinger van de tijd in hersens en weke lijven stille velden beplant met witte kruisen verschijnen na gas en massale dood stenen doodsbloemen met namen de hete tranen van hun geliefden druipen langs koud kil marmer in de beschaamde aarde…

in een enkel ogenblik fiets jij voorbij de lucht trekt open boven mij alsof de ketting breekt in enkel nog wat scherven ik laat de zomer niet bederven zwerven door de tijd heen wat een hard gelach wat een lach wat een dans cadense…

mijn hart slentert de dagen voorbij het heeft geen ritme en ijlt zich naar de nacht alwaar het beddengoed een schijn van rust creëert nu maart het voorportaal van de lente heeft geopend, het leven zich groent aan de wetenschap dat het maar kortstondig zal wezen huist er in mij een klaaggezang dat alle driften die ik ooit bezat nu als…

zoals mussen van tak tot tak hiphop ik met mijn vingers rond hetzelfde plekje je glijdt naar beneden vangt mij op terwijl ik al weer vlieg met een strootje uit je borsthaar geplukt ik vraag nog meer terwijl je de lucht loslaat leen je lange benen om te klimmen verlangen, zeg je zacht en krult je zinnen tot een nest…

Ritme van het leven, in de muziek, de golven van de zee en het ritme van de dag. Het neemt mij mee, steeds weer en met jou vrij ik gedwee keer op keer.…

De druk even weg, een ritme beteugeld. De geur van ontspanning voltrekt zich in getemd ademgeluid. Louter weelde in het ochtendblozen. Intens geluk zorgt voor een zichtbare glans.…

Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

Het dagelijks licht een feestmaal voor ons allen maar eerst is het nacht.…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De takken wiegen in een ritme van de wind zachtjes heen en weer.…

in mijn zomertuin wordt tijd vertraagd daar heradem ik ik hoor grasjes groeien bloemen vouwen open in hun onnavolgbaar ritme een zonnelach streelt planten en bomen alle kleuren trillen…

De tijd danst haar ritme reizende langs leeftijden beleef ik mijn aanwezigheid in wat ik het nu noem Ja de klok wordt ouder hij telt uren en dagen als kalenders in de tijd schrijft geschied-en-is Het nu is de as waar alles omdraait Die in eeuwigheid bestaat zonder notie van tijd…

De eeuwige zee altijd in haar ritme. Golven bepalen zelf de richting. De vrijheid heb je er en soms lijkt het of de zee je wat wilt vertellen. Haar schoonheid, is van wezenlijk belang. Het is een realiteit, dat de zee je kan beïnvloeden in je gedachte.…

Een muze hoorde ik zingen een muze zag ik dansen met klanken van viool en harp vermengd in wervelend gedicht een muze heeft mij zacht gestreeld en heeft mijn lippen geopend ze heeft mij hartstochtelijk gezoend deed mijn hart van liefde overlopen helaas is mijn muze heengegaan maar heeft haar zang achtergelaten zodat ik nooit met een mond…

Waarom verschillende Vragen verzinnen Bij eenzelfde antwoord Dat toch nooit iemand als Juist uit zou willen Spreken, al is het uit Verveling…

het is wat zei ik en schraapte mijn keel ja, knikte zij het is al jaren zo dat ik je verveel het is wat zei ik weer de deur viel toe, voor de laatste keer…

ik, de dichter deel met u de verveling door enkele minuten heen volg mij in het trage ademen der seconden vier de oogleden ze zijn door loomheid te zwaar bevonden maak de wimpers tot één horizon waar licht verstilt en de dag zich aan donkerte vertilt…

we knipten in onze vingers en hadden koren, vaak. Zo ging het vroeger vroeger dacht ik onzin maar was ik vaak gelukkig nu praat ik enkel nog maar wat onzin. Bagger. en wat moet ik ermee? mijn zinnen praten wat en burpen over 't land: boeren dus. verdomme!-…

ik zie u aan weet wat u denkt zeg het maar niet voelt zich niemand gekrenkt raden is leuk is knoeien met een vergiet ligt er iemand al in een deuk nee, het is al even ernst wat de klok slaat een zondagsgeluid waar iedereen praat een windje laat zich krap voelt in zijn huid knap vervelend als de stilte van een nog maagdelijke bruid ik…

In de wachtkamer is er maar één geluid: ik – frunnik aan mijn rits.…

Ik kreeg wat ik wou; nu heb ik nergens zin in – ik rommel maar wat.…