165 resultaten.
Van dom blondje tot Cosmogirl
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.306 in de gaten
hoe van het een het ander komt
ik kan het slechts met moeite laten
een levensechte kwebbelkont
het stoort me dan ook uitermate
maar goed ik ben nu eenmaal blond
dat haar mijn leven kon bederven
daar werd ik me toen van bewust
ik zal geen blonde dood meer sterven
een nieuwe look beslist een must
dus liet ik al mijn haren verven…
opstanding
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 87 onder de oude herfst beweegt al
nieuwe lente, spaarzaam krijgt
gestorven blad een glinstering vol
kleur
dwars doorheen de broze nerven
verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit
hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al
en laten mensen glanzen
het geeft niet dat het koud is
de treurzin van de kortste dag
verlangt niet meer…
Geestelijke avonturen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 262 Verdwaalde bloemen
Bestaande uit ijs en zand
Vormen een mozaïek
Het laatste geruis
Van eenzame bladeren
Wordt minimalistische muziek
Imaginaire penselen
Verven momenten in
Wanneer ze komen bovendrijven
Verloren woorden
Vinden hun spreekwoordelijke weg
Zodat hij ze kan neerschrijven
Zijn vergeten glimlach
Keert weer terug
Terug…
CDA
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Plannen, die daarvoor nog met verve werden verdedigd.
We moesten al die tijd eraan geloven,
't Was zuchten onder 't juk der PVV,
We moesten met hun dolle plannen mee,
Alsof ze je van al je eer beroven.
Tijd nu, om zelf de mouwen op te stropen,
Alleen, nou zijn de kiezers weggelopen.…
Rond de langste dag
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 239 De schaal op de tuintafel doet me denken
aan ontvangende handen.
Er staat genoeg in voor twee weken
Ik kan gerust zijn, het gras blijft groen
en laat het rustig groeien, totdat de maaier wordt gestart.…
Geert Wilders
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 121 Geert Wilders krijgt van iedereen de schuld,
Een mening, die hij strijdbaar wil bevechten:
“Ik ben degene die zijn rug blijft rechten”,
Een rol, die hij met verve nu vervult.
Op Geerts gezicht staan walging en misprijzen:
“We moeten nu gebelgd naar Brussel wijzen.”…
Kwijt
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 817 Je hebt nu alles wat je wil
een mooi ingericht huis
Jouw auto staat voor je deur
maar voor mij ben je niet thuis
Je hebt nu alles wat je wil
met liefde voor je gedaan
Regelen verven geldverstrekker
en daarna kon ik weggaan
Je hebt nu alles wat je wil
en ik ben nu opeens teveel
Kijk om je heen ..kom me tegen
van alles ben ik een deel…
Herfst
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 234 kleuren in mij voelen
verwondering in je ogen zien
voortrazend vuur in regen koelen
jouw strijd aanschouwen bovendien
ik wil de bladeren met je delen
rapen wat jou speels verliet
stormwind ervaren, mij nooit vervelen
genieten van wat 't verval mij biedt
samen verkreukelen, vergaan, vergelen
elkaar verliezen in bevrijdend bloot
de toekomst verven…
VOELBAL IS OORLOG EN 'DE HERE IS HOMO' !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Voetbal is al lang geen spelletje meer
Voetbal is oorlog, een langdurige, een heel heel langdurige, hardnekkige oorlog
Koning Alcohol, Koningin Drugs en Prinses Seksuele Frustratie voeren het voelbalvolk met verve aan
Het is al lang niet meer spelen met vuur
Die aansteker is bedoeld voor meer dan het grootste Paasvuur:
“De Heer is waarlijk opgestaan…
Door de bocht genomen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 176 in de tram
buiten is het donker
de regen striemt
tegen de ramen
het knarst en piept
vasthouden
bij elke bocht
is een must
mijn kaart
fout gestempeld
de bestuurder fronst
zijn blik vertelt me
randdebiel
argwanend
bekijkt
de controleur
mijn stempel
het is kwart voor negen
dinsdagavond
in lijn negen…
Vallen en winnen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.944 Vreemde blikken wachten niet
Vreemde blikken vragen niet naar de
pijn die
hem achterlaat
in het dode moment
en de brandende gedachten
op de berg die hij geel wil verven.
Hij springt
geraakt
en stijgt op met een versnelde
wraak.…
LEVENSWEG
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.778 Maar als de tijd niet meer je voorhoofd kust,
zal ouderdom onzichtbaar rimpels kerven
en je herinneringen grijzer verven.
Is het dan echt je leven en je lust
om zonder einder rusteloos te zwerven
en nooit het zalig niet-zijn te beërven?…
Wie dit niet snapt...
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 833 Ben al een tijd niet meer verbonden
met de wereld om mij heen,
maar om dit nu narcisme te noemen
of een gebrek aan medeleven, nou nee,
eigenlijk niets van dit alles,
het is meer een bedradingsprobleem,
die hele lichte vorm van Asperger
waaraan ik zo zwaar til, t’is niet niets,
in wezen alles voor mij, een nieuw geloof
dat ik graag met verve…
Wonder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 300 Het bloemetje heb ik op de tuintafel gelegd, in al zijn pracht
en in mijn gedachten heb ik gezegd, jij bracht de kleur weer in mijn leven, rust nu maar zacht!
Ergens in april, op een regenachtige middag, een klein wonder
Zomaar uit het niets, maar voor mij heel bijzonder.…
De zwarte parel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 796 oh eiland van de eeuwige lente
hoe zomers bruinde je mijn benen
door regelmatig de passaatwind
mijn equatoriale stiltegordel met
aangename warmte te beroeren
idyllisch lag je daar te stralen
tussen de knipogende olivijnen
die half verborgen tussen het zand
het groen met verve verdedigden
als ongeëvenaarde compensatie
oh eiland van de eeuwige…
Mijn liefste bloem
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.721 woorden minnen
mijn smart en maken het bloed diep rood
naar de kleur van liefde in een eeuwig
voor jouw kloppend hart
ik spreek slechts in eenvoud doch
ook met trots wanneer jij
in mijn woorden huist
die ik met wijsheid
naar je heb verwezen
het groen zó ook pril is jouw bestaan
in het veld vol bloemen waar jij als
éénling staat maar met verve…
Toeval
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 373 Zon valt op de gevel
een zoveel duizenste tegel
verlicht door een ster aan de hemel
Wij verven de wolken blauw
zingen op die steiger
dansen door tot de dauw
De zomer komt eraan
een groot feest
hier ver vandaan
Dans dan mens
en laat je gaan
ver weg
o maan o maan
waar komen wij vandaan
waar gaan wij naar toe
toe
het toeval bestaat…
Windbuidel,
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 296 Soms opent zich de doos,
ontvangen van Pandora,
de wind ontsnapt uit haar
schoot, raast langs de
karkassen van de levenshoop,
een mager geluid omhult de
witte geraamtes, te dun bekleed
met een verse huid, laat het
aardse stof zich met andere
kleuren verven in de geuren
van de regenboog en het oude
bederven, blaast op de pijpen
van…
kortademig
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 375 hun dood
hoe gemakkelijk zal het gaan
omdat ik het lieven nooit leefde
het leven niet liefde
liefhebben nooit leerde
het kind dat iedere dag
bewoog op lege bladzijden
nooit dichter bij een aai of een plekje
in de zon
gewoon vanzelf -
sprekend - slechter uit woorden -
vloeide naar het donker
je mag mijn gezicht mensenschuw
rood verven…
Dood maakt eigen testamenten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 326 we declameren traag begrafenissen
willen graag in woorden sterven
en uit zinnen de emoties erven
van de mensen die we node missen
in het afscheid gaan de doden gissen
naar de kleuren die de hemel verven
nabestaanden zullen namen kerven
in het kruis en hopen op de erfenissen
de dode heeft geen tijd om te genieten
heeft wel andere…
dood maakt eigen testamenten
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 377 we declameren traag begrafenissen
willen graag in woorden sterven
en uit strofen de emoties erven
van de mensen die we node missen
in het afscheid gaan de doden gissen
naar de kleuren die de hemel verven
nabestaanden zullen namen kerven
in het kruis en hopen op de erfenissen
de dode heeft geen tijd om te genieten
heeft wel andere dingen…
herfst
gedicht
3.0 met 114 stemmen 27.162 bladeren vallen uit als haar
verven zich rood de herfst in
doen aan bungee jumping
aan een elastiek
dat terugspringt
in de lente
er loopt een muts sjaal handschoen
door het bos
prikt zich aan kastanjes
maar raapt
bouwt beesten en mensen
zet ze met lucifers
in leven en vlam
paddestoelen trekken als nomaden
komen gaan komen gaan
laten…
Exit
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 425 De tijd liep voor
en soms wat achter
in de tijd
soms spijt
soms berijdt
om te sterven
gewoon maar wat
verven
de wolken blauw
de hemel wit
doorgaan met slapen
om ooit een dag
in ieders ogen
te ontwaken
wij zijn wachters in de nacht
wij zijn de gehatenen
en vereerde
de juiste
en o zo verkeerde
wij zouden alles opnieuw moeten leren…
En face
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 445 mijn ezel is van hout
opgerekt tot ooghoogte
wel zittend
immers staande ziet men
over het naakte linnen doek
herkent men niet de eigen droogte
om blinde vlekken te kunnen verven
spiegelt men zich aan een wit vlak
in deze ootmoedige pose
kan men enkel inzicht
uit schaduwrijke vergezichten
verwerven
ze huizen namelijk onder eigen…
Dakgoot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Schuren, verven of vervangen.
Met de goede moed begonnen.
Al snel regent het pijpenstelen.
De goot doet haar werk
als nooit tevoren.
De smerige kwasten staan gelukkig
in de schuur te lachen.
Vijandig slaat de regen op het dak.
En in de meter of zes
wordt het pleit beslecht.
Donkere wolken breken lachend
naar elk luie kwast.…
Zal Hij het me vergeven?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 118 zondagsschool geleerd
-‘k was nog heel jong, hooguit een jaar of negen-
dat wat ik deed vaak slecht was en verkeerd
maar Lieve God die zou het me vergeven
Op dat soort zaken werd ik getrakteerd
des Heerdaags in mijn prille jonge leven
Het werd me op de zondagsschool geleerd
als knaapje, van pak weg een jaar of negen
De reinheid werd met verve…
Zwanen in het Goor
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 99 Twaalf witte zwanen in het Goor
Ik spoed me voort
en neem me voor
over een en ander
verder diep na te denken
in het café
aan Brug II
en thuis mijn verhaal te doen
-met verve, zo mogelijk.…
Leven..., nu
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Laten wij de wereld weer vol kleuren verven
De beken en rivieren met leven vullen
En blazen de wolken van de hemelboog
Zodat de zon tranen op aarde droogt
Laten we dansen onder de regenboog
Als kinderen spetteren in plassen
Kuilen graven aan het strand
En kastelen ergens hoog in de lucht
Als bejaarden wandelen over paden
Op een bank op…
Veilig huis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 Ik bouw een huis van zonnestralen
dat ik luchtig door Iris verven laat
zij trekt haar kwast in lange halen
zodat het in gebogen kleuren staat
tussen het wit van wolken zo hoog
omkranst het liefdevol en gastvrij
in voortdurend begripvolle dialoog
vorm ik veiligheid en maak vrij
niemand hoeft bij mij te vrezen
voor verdrinken of…
Opgesloten tussen de muren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 nog nat van het verven
vier pas opgerichte muren
onwennig zitten de emoties
opgesloten tussen de muren
ze waren gewend om vrijuit
volledig losgeslagen
zich kenbaar te maken
gisteren en alle vorige dagen
nu is er wat veranderd
angst, woede en verdriet
moeten binnen blijven
naar buiten mogen ze niet
ze hebben er wat op gevonden…