Alle inzendingen over verven tuintafel

Daar hangt een woud- en keukengeurenkrans om mensen aan tuintafels, vloeit onverstoord in hun smaakzin, die naar klare eenvoud hoort: klein spijsgenot spreekt als Moeder de Gans. Schilderijen en gordijnen maken binnen een zacht huiselijk schemerlicht, gelijk aan warme ijle sinaasappeldamp.…

de winterschilder schildert alles wit hij laat de deuren, posten en kozijnen met verve onder hoogglanslak verdwijnen m'n huis glimt als het reinste melkgebit z'n laatste werkdag roept hij me apart meneer wilt u het wit, of liever zwart…

de woorden die jij aaneen rijgt nemen mij mee naar ver gelegen oorden waar zuiverheid mij als 'n warme jas omarmt verven bloemen mysterieuze raadsels op de muren, die alleen zij ontrafelen kunnen met vleugels op de rug gebonden…

Plan Samsom is met verve gelanceerd Uit rubberbootjes op de veerboot stappen Zodat geen vluchteling nog kan ontsnappen Frau Merkel zegt: “Das hast du kopiert” Vanaf zijn zinkend schip dit wanhoopsplan Geheel verzorgd...een reisje Erdogan…

Trek de eerste uit, de tweede en nog een paar elke dag Misschien denk je dan verven is beter en je probeert wat vlotte kleuren en je kijkt vaak in de spiegel Dat is het dan Tot je lege vlekjes krijgt waar een grijze haar niet opvalt Tenslotte trek je de laatste uit…

Het vinden van die ander Uniek en onderscheidend Het verliefde hart stillen Een zucht naar genot Het vullen van liefdesschalen Rode harten met pijlen tekenen Het verven van verliefde kleuren Een sensueel spel van passie Het vinden van die ander Samensmelten in pure verliefdheid……

daar waar bomen langzaam sterven stikkend gras van kleur verschiet zal de mensheid onkruid erven omdat het zaad geen wortel schiet daar waar mensen eenzaam sterven stikkend in hun eigen leed zal men zwarte kruisen verven omdat niemand dan nog namen weet…

het liefste zou ik je uit dromen lichten jij man in mijn verhaal mij blozend aan je op gaan biechten in onverbloemde vrouwentaal mijn bloeiend lijf seringen laten geuren bloedmooi mijn lippen verven en mijn lokken zilverwit als jij dan nog de plooien weg wil strijken dan restaureer ik dit gedicht…

het regende gisteren dus knielen tuinstoelen vandaag voor de tuintafel van morgen de gemummificeerde laurier herleeft lichtgroen tussen de Zeeuwse knopjes, waar het ridderspoor van geen wijken weten wil onze lieve vrouw heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning…

Sneeuw roetsjt omlaag langs de daken en heeft zich op de tuintafel en stoelen gehoogd. Ik voel hoe zijn omvamen mij warmte ontrooft en in één adem om de pijn te bestrijden een van zijn kwartliter bruiden belooft, maar 't jachtinstinct houdt zich nog koest.…

Met verve sprak La Katja klare taal En gaf ons gul haar achterwerk cadeau U dacht vast: “Nou, vooruit Van Almelo Jouw billen moeten nu ook maar viraal Want die zijn zeker net zo’n lekker hapje.” Ik heb het overwogen … Nee hoor, grapje!…

Met verve spelen wij op de persoon’ O, s.v.p. SP, doe maar gewoon!…

Ook nooit begrepen waarom met verve, mensen hun hele leven spaarden, steeds meer geld vergaarden, om aan het einde rijk te sterven. Nu blijft mij een crisis bespaard, niets om bang voor te wezen. veel mensen vertrouwen de banken niet meer…

Kunst is het verstaan van iets unieks dat niet iedereen in zich heeft toch is het mogelijk te delen omdat penselen altijd kunnen verven.…

In het woord bedoelen, zit verborgen doel een doel dat je moet volgen, met of zonder gevoel, in het woord bedoelen zit verscholen bed, dat wordt bedoeld met verve, ik bedoel gewoon de slaap overvalt me net, in het woord bedoelen, zit zoveel interessants, dat kan ik heel niet uitleggen, dus ik ontspring bij deze, de dans!…

Sinds jaar en dag penseelde hij veel welgevormde vrouwen Met vaste hand verbeeldde hij hun borsten en hun billen Nu hij op leeftijd is, zijn handen meer en meer gaan trillen Ontstaan er op het canvas bibberlijnen, plooien, vouwen Tot zijn verbazing wordt hij nu geroemd, ‘doorleefd ’ is hot Dus schildert hij met verve rimpelhuid en knokig bot…

Ze heeft zich opgetut het is haar feest Het is een feestbeest tot in haar nerven Het heet bodypainting niet zomaar...verven Het is 'n feest met alles dr'op en dr'an eikels en kastanjes op schalen en op borden: blad, dat ligt te versterven Een vaste bezoeker ben ik op haar feest Wie dit leest kent me.....…

ooit opgevoed voor de rol plaatsbekleder op aarde volleerd te oordelen uit Zijn Naam een griezelrol waar ik uitviel op mijn twaalfde God bestaat niet als ontluist'rende regelgever een verzinsel uit voor machtswellust gister speelde ik vol verve toch die rol maar ik geef toe ook in spelvorm kan ik 'm nog steeds niet aan hij…

lichtvoetiger haast zwevend danst ze aan mij voorbij en waar ze ook verschijnt met verve haar kunsten toont verandert de wereld van kleur en klank van beeld en woord kom, moedigt zij me vurig aan pak je fluit of tamboerijn ik geef haar spontaan de vijf volg haar bruisend pad en dans en speel en geniet…

Deze tentoonstelling van talenten een permanente-, elke week een afgeronde opdracht: het verkoopt niet wél reageert een enkeling met een beleefde weigering een kunstwerk in huis te halen de kunstenaar gaat door met de gekleurde woorden totdat één aangesprokene tot aankoop overgaat en zo verstrijkt de tijd die hij, de kunstenaar, met verve…

Ze wandelen avond in de schemer van 'n bladzij bijna omgeslagen licht schuw rond dit uur Nog brandt het dagelijks vuur dooft sissend in zee, als samengebald ze slenteren avond in alleen, met twee met drieën gegroeid tot silhouet Herhalen met verve hun schimmenspel tot nacht -onhoorbaar- in het slot valt.…

ik wil, zoals zovelen, nalaten niet van nalatigheid beticht worden met verve woorden penselen beitelen in grafstenen letter na letter opdat ik zacht zal rusten een schilderij achterlatend groen en vuur rood en ijs glorend in ochtendstond gloeiend de zee bewolkt niet, neen, nooit weggaan alleen maar achterblijven aan het begin van de avond…

Ik heb gehuild, gelachen en gevochten Ik lag in warme bermen en in gladde bochten Ik hief het glas, het viel in duizend scherven Ik wist de grijze hemel Toch weer blauw te verven Ben blijven pogen Al verbranden al mijn schepen Ik heb gebaald, gefaald En heb hem vaak geknepen Er was applaus en ik werd heftig uitgefloten Maar als ik ga dan zeg…

zij zingt vol pathos en vibrato want verborgen tussen de gebarsten lagen van gelakte verven verbergen de nerven soms hoorbaar kreunen van levend hout zij weent allegro vivace want verborgen tussen de pleisterlagen van zand en dagen verbergen de vragen soms voelbaar dreunen van levend hart de spijt om verloren jaren…

Mijn moeder zei op een keer Ik wil niet oud worden Ik wil niet meer Ik ga nog liever dood Al die rimpels Zò veel en zò groot Haren verven voor een grijze pluk Ik ben aan 't bederven Is dit nou geluk?…

~~~ Liever dan lief ben je mij ieder schilderij dat ik begin schilder jij speels en vol verve af met je eigen aardige streken Levenslustig blijft je glimlach achter elk discussiepunt verbaal doe je niet meer onder en ik herken het vurige pareren rede voeren noem jij dat om je vliegbereik te vergroten nestwarmte zoek je echter nog…

Dan is dit voor jou een versje vol van verve en een blos zing ik samen met de roodborst en de merels erop los Anemoontje, Anemoontje, duizendschoontje van het bos…

Maar duiven vliegen nooit naar grijze kusten ze laten zich in bonte kleuren verven zodat ze op spechten lijken tikken zomertijden weg de tillen staan leeg er druppelt bloed het afgehakte kopje reikt oogloos naar de sterren die zachtjesaan verdwijnen tussen wiekgeklapper en vale maan het wordt herfst een laatste vlinder waaiert versleten…

Ieder licht – hoe fragiel ook – heeft een motief, een beeld dat het nastreeft en met verve wil voegen tussen dingen die al diep geworteld zijn. De mens – hoe ijverig ook – hoeft niets te doen dan te zien te ontvangen en open te staan voor de elementen die kiemen en gedreven willen groeien.…

Ze timmeren flink aan de weg geen dochters van een timmerman maar zijn enige Zoon is favoriet zoon Jezus Christus moeder Maria pleegvader Jozef en natuurlijk God de God van de liefde de God van hun werk en daar maken zij televisie van en dat doen ze met verve flink op gezicht en lippen ze zijn hele mooie meisjes de mooiste meisjes…