Alle inzendingen over vervliegen OR stilte

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

Langzaam slechts vervliegt verdriet pas wanneer het ijler wordt is er ook r u i m t e voor wat vreugde hoewel het op de achtergrond altijd wel ergens aanwezig blijft verbazend ook hoe snel het soms weer terug is in de spotlights op de voorgrond van het toneel om alle aandacht op te eisen die het denkt te verdienen…

het een slechte droom is waaruit ik snel ontwaken zal ik kijk en blik stil naar buiten in het murw geslagen besef dat ik zeker dood zal gaan al wij de zee eenmaal raken het is geen nare droom meer als mij het echte leven sterft in het vangnet van de dood dat ik zo graag ontwijken wil ik wil en wilde niet doodgaan als een droom zo vervliegend…

Dan de nacht onontkoombaar Donker en lang Stil zoals altijd Ogen schitteren zachte schaduw De geest creëert wakkere dromen Spinsels ratelen door het duister Uren vervliegen tussen nu en morgen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

Een droom vervliegt 't is voorbij Er is geen jou er is geen mij Zolang gewacht oogkleppen voor na al die tijd heb ik het door Lieve woorden 'n eigen taal zoveel smoezen ik ken ze allemaal 't Wakker worden valt niet mee door golven overspoeld vanuit 'n woeste zee Elke tekst door jou geschreven liet mij de letters intens…

een stampereidans speelt zich af in de wei van sigaardovers waar moet je as heen de vraag nooit uitgesproken moeten we in zee? tweeënzestig mensen doen je uitgeleiden na net zoveel jaar het corps studentes op het balkon in de zon kweelt een nonnenkoor de paarse vogel is eerder bij de maan dan haar schaduw…

wat is dichten meer dan een hoeveelheid aan loze woorden op papier zetten je weet immers maar al te goed dat het morgen vervlogen kan zijn wat echt blijft zijn flarden van mooie tedere zinnen die de dichter heeft geëtst in de bundel van onvergankelijkheid…

Niet ongelijk is de lijn van je ogen aan de lijnen van meeuwen of vooral die van visdiefjes Toeval? Een romantisch bewijs voor één Schepper? Ik weet niet. Wel weet ik dat je ogen al lang weer ver weg zijn gevlogen. Zonder spoor of contact zomin als de kiekendieven of de langzaam maar zekere tochten van spitsgevleugelde valken iets te maken hebben…

Woorden zijn wel vaker gaan vervliegen daar zal ik nooit ook nu niet over liegen.…

Als deze uiteindelijk doven vervliegend als in een droom waar je mischien in ging geloven Glimmende, kleurrijke kerstballen in duizend splinters uiteengevallen…

Zullen we in stilte wandelen oppert dochterlief als we elkaar een paar weken niet gezien.... Natuurlijk, na het aanhoren van al die gesprekken van cliënten, merkte ik ook aan jou, dat ik teveel teveel zei en je eigen verzinsels onder vogelgefluit dreigden te vervliegen.... Sorry zeg ik dan, snap ik…

jouw geur blijft hangen laat ze niet vervliegen die streling... och liefste doe verder!…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

ik heb mijn armen vol dromen naar het water gedragen en laten varen voor de kaper die ze vindt geen vogel zal ze najagen geen mens zal ze horen alleen de mooiste wens ligt diep in mij bewaard en zal pas vervliegen wanneer warme armen liefde wiegen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

ik hoef geen zaadjes te planten die bloemen laten bloeien voor jou met onze handen vouwen we licht uit warme zonnestralen vragen wind en wat regen om ze kleurrijk te bewegen ze vervliegen weer snel tussen sluiers van druppels in de vrolijkste kermis van de hel…

Er worden op deze markt Naast al het moois en prils Voor iedereen wat wils En geweldig toekomstgebeuren Ook harde noten gekraakt En zielen geknakt Als bloemstelen Waar lieve rozegeuren vervliegen in de wind Na vaak zoveel te hebben overleefd Je je in deze wereld begeeft Hoe teer je ook bemint Hoe veel kun je velen?…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit! "Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust…