Alle inzendingen over veulen OR geboren

In het afgeperkte weidje stond al dagen een zwart paard van het malse gras te eten het was drachtig en bedaard en op deze mooie zondag ochtend waar het gister nog niet was lag daar opeens een veulen naast de moeder in het gras op onzeker dunne pootjes kwam het wankel overend om voor het eerst te drinken een ontroerend mooi moment.…

Een veulen doet voor- zichtig zijn eerste stappen de natuur ontwaakt. Wollige schapen plompverloren in de wei warmpjes bij elkaar. Vlinders klapwieken met hun gekleurde vleugels geluidloos applaus. De dagen worden langer de rokjes kruipen korter de liefde rukt op.…

Ik dartel als veulen vrolijk in de wei voel me gelukkig met m'n hengst aan m'n zij. Ik dans als hinde tussen dennen in 't bos een mooie reebok maakt liefde in me los. Ik ontwaak in een waas 't was een droom, helaas.…

De bloemen nooit in onsterfelijke bloei tussen het malse gras op jouw graf onze vriendschap is niet overleden als een vlinder of veulen in draf hier geuren seringen in ‘t serene zwijgen onder sombere wolken lopen kleine insecten op zoek naar verpozen ik overdenk mijn defecten die zonnestralen bedreigen nu de dood jou heeft…

Zo eenvoudig als een waterdruppel, zo helder als een splinter berkenhout, Omdat het veulen geduldig en voorzichtig uit het paard valt en kan staan, De vis als een metalen traan ontluikt en kan vliegen, de mens after all Moeizaam leert zwijgen en wegzijn tussen zijn gewapend steenslag, Zo eenvoudig, zo helder is het niet wat ik overhoud…

genoeg Alles loopt, tot ‘t overbodige Op tijd is zelfs te vroeg Ik gedij goed in de droogte Crisis als verwennerij Gesmeerd dat alles nu zo gaat Ik ben echt veel te blij Ik heb niets te concluderen Geen doordenk-draverij Geen paarden die naar woorden grazen Richting een groene wei Daar in een zachte schaduw Langs mijn linkerzij Mijn veulen…

We waren jong als veulens onze staarten nog verschroeid zo pril in Januari half doof van knallend vuurwerk ruiste schemerig de rivier onder ons het verdronken gras de oevers in een eenzame kleur de trage stroom een slagader in het lichaam van het lage land waar stilstand tegen stroming vecht aan de waterbomen de toverballen met de kleuren…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

Of wij het voormalige opperwezen kunnen overklassen door onszelf te upgraden naar een regeneratief organisme is een vraag die vandaag het zicht beneemt op deze smartelijke kwinkslag: jouw paardenstaart herinnert ons blijvend aan het veulen dat je was ------------------------------ uit: Toen het moest (2017)…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis. Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten…

Daar in werd ik opnieuw geboren, ook werd ik in de kerk gedoopt. Nu ga ik opnieuw bij Hem horen dat is waar ik op had gehoopt. Iemand stootte tegen mij aan en ik keek in een vrolijk gezicht. Blij ben ik toen naar huis gegaan er was voor mij een wonder verricht.…

Haar handen zwart gaven af gewend te geven klauwen vingers gekromd in taal haar eigen taal waar strak een omweg maakt en letters niet meer drukken op verloren ooit wordt sprakeloos het boek gesloten het hoofd denkt na en geeft grijs de laatste letter voor de punt wanhoop raakt zwijgt zij…

Geloven het is voor eeuwig waar, Jezus Hij is geboren voor ons allemaal.…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in een wijde atmosfeer, aan de overzijde lonkt de altijd groene weide, beweeg ik het aangeboren lot heen en weer, zwijgzaam roepend en bevreesd dat iemand mij stem zou horen, als ik in iemand anders zou zijn geboren.…

In de gruwel van het duister van de nacht waar geen sterren of maanlicht doordringt stappen vertwijfelt duizenden naakte kindervoetjes kil angstig als de kreet van de zwarte raaf doorklinkt Dwalend blind tasten zij naar het hen niet gegeven zoeken dat ene wat zij steeds maar weer niet kregen het geluk op een leven zoals zij werden uitgeloot…

Krassen, deuken In het leven opgelopen Worden schoongespoeld En rechtgestreken als ik Na zestig jaar opnieuw Geboren word - en als Pasgeboren kind opnieuw Ter wereld kom…

In angst geboren tijd herverdeelt geschiedenis, op dichter's ezel. Penselen met verf, ontkenning van z’n streken laat de schilder koud. Nooit die daad gedaan, nooit ontvreemd mans eigendom, gevaar kleeft aan handen. Aarde wacht heel stil reactie uit haar lichaam terug wat we haar gaven.…

wanden plakken aan alle kanten even glad en hard zijn we greep en grip verloren handen glijden af in gedachten zijn we links, rechts boven, onder soms alleen nog slechts versteend onszelf of zijn we zo geboren…

Het theater Daar waar zeggingskracht is Verbeelding Daar waar in neutraliteit De samenleving Een spiegel krijgt voorgehouden Zoals vanuit Onze oudste beschaving Is ontstaan De tragedie Was de eerste vorm Nog voor Christus Werd geboren Zijn al deze oude verhalen tot ons erfgoed Gaan behoren Het theater Waar de fantasie Rijkelijk…

De stad is geboren in het ochtendlicht met zicht op een eeuwig leven. Haar geschiedenis bepaalde wat zij nu is; Heeft aan haar ziel een eigen identiteit gegeven. Ik ben haar burger en word benijd, Enkel om het feit dat ik deel uitmaak van haar leven…

kras in ‘t grijs blauwe ijs Zwaaiend van links naar rechts in het winterparadijs Door het onverklaarbare in U gevoed Zingend met ‘t hart naar boven door een blij gemoed Het addernest uitgeworpen dat op eieren broedt Tussen hersencellen gelegd in ‘t verzwaard gemoed Klinkt Uw stem in de stilte van de donkere nacht Dat de Heiland is geboren…

Ach, wij zijn zo verschillend, en dat maakt het ook zo moeilijk. Vroeger deed gewoon elk zijn goesting, wie graag op een zaterdag ging voetballen, deed dat. Wie liever in zijn huis werkte, stak een poutrel. Sinds kort staan wij echter op één hoopje en vechten om voorrang. Alle 65- plussers langer in Lock down? Dat was buiten Paul Jambers…

Voorzichtig legde ze jou in mijn armen Zo klein en zo teer nog maar net 1100 gram Terwijl ik je bewonderde keek iemand heel stilletjes mee Maar heel even vasthouden en toen ik je terug moest geven Liep heel stilletjes twee onzichtbare voetstappen mee…

Gefotografeerde bomen vertalen jouw zwijgen energieker in de knoppen dan mijn eigen loze woorden Lente groeit in oerbos jouw leven bloeit in mij hoopvol en verwachtend als een veulen in de wei ik laat je niet meer los in mijn innerlijke zon overgoten droomrivier tot aan de doordeweekse einder komen sprookjes tot bloei vol bloesemen…

Tevreden gezichtjes zachte geluidjes, vijf kindjes kwamen maar liefst, verbaasde ouders die er slechts eentje verwachtten, kregen er vijf, de last van namen geven was snel opgelost, Tim, Tom ,Jan, Jon en Anne Marieke Louise werden ze genoemd, ik kreeg toch een beetje nare smaak in mijn mond, toen de namen werden opgesomd, want al…

Vergeet je niet mijn vel te schrijven? De schijnstalt van mijn wezen zat al lang verscholen; nog voor mijn huid deze wereld betrad. Alle bezwaren hadden zich op een hoop gegooid. In de mand van paradoxen en ambivalenties. Maar het mocht niet baten; het onophoudelijke zijn draaide me een tong. De perverse hoop spitste zich op de roede…

Na de volgende omrastering staat een koppel paarden geduldig te grazen, een veulen dartelt om de moeder heen. Vreedzaamheid in al zijn eenvoud Zet een groep mensen bij elkaar voor mijn part twee, maar niemand is in staat om zoveel verdraagzaamheid ten toon te spreiden dan die veestapel in de Groningse weiden.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…