Netgedichten

netgedicht (nr. 26.911):

In iemand anders

Zo-even ontwaakte ik zo zacht,
ik dacht dat ik kon zweven, waar
eindigt de dag en begint de nacht
tot hoever reikt mijn macht van leven?
Kan ik nog de sterren raken, het hart
te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot,
verloren in een wijde atmosfeer, aan de
overzijde lonkt de altijd groene weide,
beweeg ik het aangeboren lot heen en
weer, zwijgzaam roepend en bevreesd
dat iemand mij stem zou horen, als
ik in iemand anders zou zijn geboren.