Alle inzendingen over vijver

Een kikker zat op de rand van de vijver Een jonge vrouw passeerde. Ze deed boos, een opgeblazen kikker, schold stegen de gladde groene gozer aan de kant. Ze had haar onschuld verloren, juist aan de andere kant van de vijver. Met een zachte plons was het gezonken. Daar lag het, onbereikbaar, onzichtbaar.…

over het groene gras bij de brug waar ik jouw schittering las zittend rondom jouw bloeiende weelde kleuren mijn gedachten waar je mij een wijze les leerde groen gras niet langer bruin vijver van geluk achter in mijn eigen tuin…

ik heb het gemist handjeklap in geheime verbondenheid als uiterste teken van samen in zaken zonder licht wist de afstand als stilte vijver zonder rimpeling onpeilbaar diep en donker met nog meer kou in het voorlopig verboden te betreden gebied voelde me opgesloten met mensen die woordloos spreken waarvan ogen geen reactie…

ik hou de leuning vast van de parkbrug hij geeft mij zijn roest een eend zwemt en vraagt om wat brood hij klaagt omdat ik niets heb twee witte zwanen glijden weg in late zon zij zoeken warmte de lantaarn spreekt mij toe in woorden van licht maar verdomd het helpt niks Ik spreek tot de vijver die rimpelloos luistert mij zijn…

een steen in een vijver of liever in een beek splijt water dat wijken moet kansloos als het is tegen zware materie en harde kracht de harde kracht die zoveel sterker is dan het broze klare water dan de spiegel van het leven waaronder en waarboven het ritselt en wemelt en buitelt van beweging van liefde van eten en gegeten worden op de…

De vijver sluit zich af in een week een laag van twintig centimeter ijs Het water wiegt stil het ingeslapen leven dekt zorgzaam wat kikkers toe diep in de modder weggekropen Tussen jouw borsten en billen ontdek ik sporen van nieuw leven geknakt, geplet door luchtigheid scheppen dat is ernstig leven vlees en wil in evenwicht even zwak,…

hij is de steen in de vijver die het kind in hem wakker kust ver weg van het rumoer waait de stilte in hem aan hij is een beetje bang nog om te verdwijnen…

De visjes bleven in de koude vijver. De dichter bleef bij de hete kachel. Hij had warme, biologische soep, waarin al wat leeft ontstond, en droge kleren nodig!…

Een diepe vijver met groengrijs water, in zichzelf rustend, bewegingsloos, bladeren van een overhangende tak drijven op het donkere oppervlak, er is wat zwerfvuil ingewaaid.…

Een diepe vijver met groengrijs water, in zichzelf rustend, bewegingsloos, bladeren van een overhangende tak drijven op het donkere oppervlak, er is wat zwerfvuil ingewaaid.…

Want er valt weinig te verwachten van een vijver dacht hij terwijl hij op een zondagmiddag op een bankje in de schaduw zat En bleef de rest van de middag een peinzende introverte gestalte die niemand groet hij zag een man passeren hij zag een man met hond passeren hij zag een man met vrouw passeren Toen is hij naar de vijver gelopen en…

ze wil een vijver helder water suggereren neerlegt een spiegel in het groen zodat vogels erin vliegen en wolken reflecteren…

de geleerde staart nieuwsgierig in het water van de vijver en denkt: er is een deeltje hier en tegelijkertijd daar God ziet dat het goed is en zegt: hij gelooft in Mij…

Nu er niets meer van haar over is haar as al zo lang voer voor vissen blijft het voor hem slechts gissen of er in de vijver van geminkt gemis nog wat fris te vissen en te kissen is.…

Terwijl de vis naar adem hapt in de veel te kleine vijver zijn staart net gestrekt kijkt hij naar zijn lotgenoot een kooikarper wit van kleur die wild spartelend in de hand van de koper zich los probeert te wurmen zonder een schijn van kans…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

Wow, wat een vijver! een kikker springt vanuit groen plonst in het water (vrij naar Basho, Japanse Haikudichter 1644 - 1694)…

't Is meie, 't is meie er jagen kikkers in de vijver kijk… ze vrije, ja ze vrije? bolle wangen: grote ijver.…

ik ben een winterdichter glazig kristalliseer ik mijn woorden op de bevroren vijver scheef schaatsend in witrazende lijnen gesmoord in donker water in een wegglijdende dooi…

Er lag een brugje met drie bogen het water halfvervroren de hemel open de vijver ingetogen je keek er door de bomen zo doorzichtig kon alleen de winter zijn…

Maar voordat ik je kan bezien, of kan spiegelen aan je glans, maak jij je los en duikt dan in de vijver van het vocht waar ik je niet hervinden kan.…

een drijfblad op de vijver je gave rand hartvormig ingesneden je blik gestrand met gele wimpers te midden van oogwit je bestuiving ontroert je groene stilte.…

je zet mij buiten de tijd je letters lopen uit het park je woorden schuiven wind ik vind je aan de vijver je schrijft in spiegelschrift alleen wie op je verliefd wordt kan het lezen…

vlinder de vijver en strooi moerasvergeet-mij-nietjes op de zonzijde van de waterkant verdwijn daarna ongezien in liefde onder golven van geduld alleen de rimpels weten…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

Stille koning van de vijver, je rivalen zijn verjaagd en triomfantelijk trek je kringen door het spiegelende zilver... het duurt nog geen seconde, dan doorklieft de dolk het water, en treft je midden in het hart, tot koningsmaal van een blauwe rover.…

in zonlicht zelfs de schaduw straalt onder sterrenhemel het licht van de maan weerspiegelt in vijver kleurt alles zilver maakt dromen zichtbaar…

waterlelies zieltogen versaaid op de vijver amechtig snikt de fontein zich dood de zon krult lood de stilte stolt geen kikvors kwaakt het water smoort.…

je ontgaat mij niet ik zag je weer van heel nabij ik keek je aan en zo deed jij in je ogen zag ik vijvers vogels vlogen uit het riet alleen de reiger bewoog zich niet…

jouw vijver is een modderpoel vissen kijken dood in je ogen aan de rand vangt nog net een straatgebonden kat de schellen van een kikkerwicht uit het blauw beneveld nat…