Alle inzendingen over vinger openhalen

Vijf vingers in verbondenheid vier snaren liefdevol omarmt De strijkstok hemelwaarts Ogen die sluiten zinnestrelend is je spel Met fluweelzachte tonen die m'n geest en hart verwarmt voelt het als een deken over m'n naakte vel…

De vingers dansen over zachte heuvels en ervaren de ultieme vrouwelijkheid Langzaam bereiken zij de roze toppen waarvan de uiteinden rijzen in stijfheid De opwinding is zichtbaar aanwezig als de vingers afdalen om te spelen In de ogen een sensueel verlangen om straks het genot te gaan bevelen De vingers draaien heerlijke cirkels in de poel…

Vingers die niets verliezen en aanraken wat ze geloven. In de schaduw en stilte die slaapt en dromen maakt vol met vingers die elkaar strelen en vinden omdat ze geen gedachten zoeken.…

Dat men straks met zijn vinger pinnen kan Brengt criminelen vast op een idee. Denkt u bijvoorbeeld maar aan Ferdi E., De laffe moordenaar van Gerrit-Jan. Hij had destijds het losgeld kunnen innen Door met diens vinger heel de som te pinnen.…

duinen bedolven hun doornen de muziek zweefde over helm en aardsterren, ik keek verdwaasd hoe haar vingers dansten, hoe ze hier was geraakt langs slikken en graven van oude vissersboten zoveel gezichten legde zij bloot vreemde namen klonken het land in waar de hazen zich ingroeven voor de komende winter, dorpjes stillekes onder het vallend…

Zachte aanrakende vingers Armen vol extase O, tedere avondzon....…

mijn handen kunnen beter zien dan mijn ogen mijn vingers voelen meer dan mijn oren kunnen horen mijn zwijgen zegt meer dan al mijn woorden hendrik…

er zit geen rust in je handen zij cirkelen bogen vingers wijzen bevlogen naar een mooi perspectief zij schaduwen woorden benadrukken klanken die anders niet of veel minder lang blijven hangen zij dragen de taal die in je blik staat geschreven accentueren het belang van intensief leven vinden ontspanning in het strelen en helen…

Gespeeld heb ik met de gedachte, 't idee het plan Jouw vingers streelden contouren en lijnen Jouw mond kuste liefde Het kwam ervan Doordat wellust 't won van de ratio…

Schuchter was ik, jouw beeld te breken, bloedend aan stenen vingers, ijspegels die gaan smelten in de zoutige midwinterzon. Verdwaald, tastend in het donker, vergeet ik dat steriele, stomme beeld in te ruilen voor de direkte zachtheid van jou, huilend na m’n wazige staar van onbegrip.…

Geen morgen die zijn opkomst beter verstaat dan de vuurvogel die brandend van verlangen en volkomen ongeremd als een uitgeslapen God van het tot dan toe ongezegde vleugelwiekend hun geweten overvliegt langs zijrivieren Want met vuur zal hij er spelen brokken stenen laten vallen vleugels hoger laten rijzen en uw twijfel laten gaan Net…

Altijd, overal als je wijst naar een ander dan wijzen er drie naar jou 3 eigen vingers wat verborgen wat verscholen wat onzeker maar wat een rijkdom als je dat onderkent als je dat aanvoelt als je dat ziet maar bovenal als je daar wat mee doet bewijs je jezelf om die ander!!…

de wind draait de weg was lang het weer werd slecht het hoort erbij dat alles in elkaar stort dat alle rijmen uit gedichten vallen de zon schijnt het vriest in je kop dat kat spint de kraan lekt je hebt je best gedaan voor alles wat mislukt is heb die viool en al mijn vingers nog en een jas buiten is het feest ------…

Hij loopt rond met vingers vol lettergrepen. In het land van haiku's is één moment goud waard. Zijn haiku's krimpen en wonen in een poppenhuis.…

hun lengte nog verpakt in lederzwart met een gracieus gebaar kwamen je vingers bloot een voor een artistiek en creatief de nagels donkerrood jij liet mij de lijnen lezen in de palm van je hand hun lengte reikte naar de pols vertakte daar tot brede band zelden zag ik levensloop zo gaaf gelukkig eindigde jouw liefdelijn nog…

als het past in je hand wil ik alles geven je langs de lange vingers polsen in meebeleven weg gaan hier van de deur die kiert en kraakt in meebewegen…

je tipt in vingerspitsgevoel ik weet wat je bedoelt kom druk maar door begrijp ook wat je voelt de buitenkant heeft nooit een zachte hand begrepen maar onderhuids is er nog leven dat onder liefdevolle vingers woelt…

ik brak vingers in vertrouwen maar je hand bleef heel samen duimden we voor het goede van vandaag om het geloof in morgen te behouden wist de pijnen die je leed de zorgen om wat het verleden met je deed toch spalk ik voor dit bijzonder ogenblik de glimlach in je wonderbaarlijk lief gezicht…

je slankte je hand zo subtiel dat jouw vingers mij raakten was bij je in seconden minuten en uren het kon mij niet lang genoeg duren wist je alleen raapte overal sporen maar voelde dat aandacht jou niet zou storen jij koos voor de dag waarop onze bloem het wildst wilde bloeien de kleur en de geur herkenden we later in zaken…

zag een opening naar jou in de vinger van je hand gebroken lak op alle nagels overviel je in de stress van bezig zijn je handen warm zacht hun onverzorgdheid deed je maar even pijn ik gaf niet om die uiterlijkheden ze stamden uit een ver verleden maakte je nagels rond en schoon en lakte ze in de kleur van onze droom…

en de ouderen zingen we zijn altijd we zijn altijd over de hemel vliegen vogels we zijn altijd altijd altijd buigen de hoofden en zij en zij en zij daar priemen vingers en wij wij zijn altijd altijd en zij planten de zaden kijken naar vogels en zij en zij en zij wij verschudden het kussen en priemen onze vingers maar zij en zij zijn lui…

Met zilveren vingers raak je me aan. Je koestert en streelt mijn eenzame lichaam tot het oplicht en wakker wordt: je huid raakt mijn huid je hart raakt mijn hart…

Ik vind niet dat je van een mens moet houden. Ik heb het gedaan. Vooral van vrouwen. Er was mijn moeder. Er was een kleuterjuffrouw. Er was een omroepster die het met een uitgever deed. Toen wou ik dichter worden Mijn hart ruimde plaats. Letterlijk te veel. Ook de liefde voor mezelf, een mens tenslotte, strandde. Ik weet nog waar en hoe. Ik…

' 't Kabinet valt! 't Is niet in de haak, Lousewies,' zegt men. 'Wij schoten raak: de regering valt niet', zo weerlegt ze subiet, 'bij het grote publiek in de smaak.'…

ik zie je slanke handen op het zwartwit klavier artistieke vingers dansen met intens plezier je volgt met een dromerige blik wisselend zachte golven waarin de melodie zich schikt door openslaande deuren dwarrelen tonen naar de tuin die zich mengen met de geuren van het lentefestijn een paradijselijke plaats om heel lang te vertoeven…

Eén ogenblik verstrooid en ik sloot De vingers van mijn kind tussen de deur En stijl, haar adem Stokte, ze wrong haar hele wezen Als een foetus tegen Het brandend feit van haar pijn. Ik wenste dat ik in duizend stukken Openbarstte en verspreid werd Tussen de dode, flikkerende sterren.…

je wolkte wat melk in mijn thee de koekjes liet je niet staan maar nam ze mee dekte ze af met cellofaan om oud worden tegen te gaan je lange vingers rond kop en schotel sierden het porselein door jouw elegant bewegen leken ze nog net iets verfijnder te zijn we hebben samen intens genoten terwijl er bijna geen woord is gesproken…

graniet de basalten wering straalt zijn kering in geordende structuur ook het beton oogt lief in kleur gerankt met stalen tuien om water naar zee te kunnen spuien de grote werken van weleer grondvesten vertrouwen wij tunnelen nu liever dan dat we bouwen de nieuwe maatschappij flitst in blauw licht langs talloze schermen door vingers…

Ik vind niet dat je van een mens moet houden. Ik heb het gedaan. Vooral van vrouwen. Er was mijn moeder. Er was een kleuterjuffrouw. Er was een omroepster die het met een uitgever deed. Toen wou ik dichter worden. Mijn hart ruimde plaats. Letterlijk te veel. Ook de liefde voor mezelf, een mens tenslotte, strandde. Ik weet nog waar en hoe. Ik…

ik mis de toren die ooit uit gebed is geboren opgestaan maar nooit ter kerke is gegaan gods vinger is niet meer sinds de heren hebben besloten dat hij moet worden afgebroken van het gebouw staat de deur nog aan kringelt wierook door gebeden over toekomst en verleden bewaken kaarsen walmend zielenrust terwijl het vet al sissend…