de beelden II
duinen bedolven hun doornen
de muziek zweefde over helm
en aardsterren, ik keek verdwaasd
hoe haar vingers dansten, hoe
ze hier was geraakt langs slikken
en graven van oude vissersboten
zoveel gezichten legde zij bloot
vreemde namen klonken het land in
waar de hazen zich ingroeven voor
de komende winter, dorpjes stillekes
onder het vallend blad bedolven
hun grijze gezichten uit steen houwen
ik ben blij, de melodie verdwijnt
langzaam in de nacht, de zee zwijgt
en de maan valt met zijn geel licht
op haar naakte voeten, onvoorstelbaar
Geplaatst in de categorie: filosofie