Alle inzendingen over vingers OR rozen

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Donkere handen strelen door krullende haren voorzichtig wordt een zilveren ring aan haar vinger geschoven uit genegenheid is liefde gegroeid een winterlang zegt ze aarzelend ja een winterlang beaamt hij en de wind vlecht twee tranen te samen tot een lint van weten de maan vangt het liefdeslint en laat rozen bloeien aan…

Ze duwt prikkeldraad opzij, haar vingers bloeden, ze ziet wit, ze heeft het koud voorbij het prikkeldraad zijn struiken kaal nog en met doornen, 'Loop daaromheen!…

op restaurant niet-roker tafel en vlak voor mij een versgeschilderde dame een witte bloes heel strak lange roze nagels niet knap tussen twee lange vingers afwisselend sigaret en sigaret tandenstoker sigaret sigaret en tandenstoker zij rookte zich heel krap.…

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

Daar krijgen we nog heel wat mee te stellen, Wat ieder op zijn vingers na kan tellen.…

Het noorderlicht van gloeiende zuchten tussen lakens, oogstrelend in verlangen, krioelende vingers klauwen en knijpen krassen en grijpen naar hoogtes en hoger tussen sterren van roze en hemellichamen en verder dan dat. En wij die ergens daarboven orgastisch kwamen, om daar in oneindig zwart tijdloos te zweven.…

Het roze jurkje, in de kleerkast van mijn leven, toont je blanke armen strelende vingers die het hart verwarmen slanke handen zo toonvast ik luister naar je lachende ogen schittering zo zorgeloze jeugd, we fietsten de weg in vreugd doorheen de jaren: ze vlogen Titanengevecht van liefde wereldse hindernissen weggezongen mijn liefde, eeuwige…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

ik zag mijn vingers jou zachtjes raken lieve kleine gevoelige plekjes achterlaten die in roze wit herinnering maakten van het kleine vlammetje dat ons samen aanging als gedeelde ervaring het was nieuw deed geen pijn of zeer maar voelde juist fijn en vroeg vooral naar tikje meer we lachten om dit dichten het deed toen de…

Roze wolkjes vermengd met azijn gekleurde teentjes blanke vingers weeën voelen nooit echt fijn deze bleken onverdraaglijk niet omdat het zware waren `t zat hem in de nasleeppijn twee buikjes en een hoge hoed eureka, je kunt nogmaals ruilen niet `t pipetje maar het levende goed…

de kleine vingers plukten lief zo lief handjesvolle blijdschap straalde; geel in wit kantjes bloosden langs de roze snit van een volle zomerjurk mijn glimlach rond haar witte haartjes en ik, die langs de bermen hurk in alle kleine jaartjes -vroeger toen de wereld nog niet rustte in haar graf…

Vijf vingers en aan elke vinger een zegel van goud. Het is de hand van God, die dag en nacht over me waakt en me telkens vasthoudt om mijn middel zoals jij als ik omval, als ik niet rechtop sta. ---------------------------------- Uit: "Rozen verwelken, bloemen", 2006.…

het boeket rozen heb ik gekozen bied ze u nu aan slanke vingers gaan behoedzaam langs de stelen kunnen vaak geen dorens velen een ander ziet het drupje ochtenddauw op de fluwelen bloem en smelt voor schoonheid van dit intieme samenzijn maar ieder heeft een eigen vorm en kleur in beeld de goede dichter biedt oneindig veel…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Als Engelsen moeten blozen dan weet je: pink is roze Dus zie je ooit een roze ster 's nachts aan de hemel glinsteren dan kan het zijn dat ergens er een kind roept: het is pinksteren!…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

poot ik de planten eerst de rozen van de hoop dan de randen van verwachten en ik bezie de biotoop waarin alles kan gebeuren verboden voor nieuw puin ik weet: geen groene vingers maar hou weer even van mijn tuin…

Vingers plukken stralend zacht van gitaar bespannen snaren zomerseizoen melodieën wekken zegepralend rozen op stam dan… nog één keer zijn gebogen rozenbloemen heft stralend lachen naar de zon maar na prachtige melodieën beseffen ‘het is tijd wij moeten nu vertrekken buigen voor de gitarist’ onbetwist illusionist verdwijnt…

tussen drog en droom rijdt werkelijkheid haar scheve schaats ik wil niet dat mijn hunkering in helderheid op gaat ik neem je hand steel je vingers maar geef jou geen plaats kus je lippen roze rood en bijt de smaak van bloed pel mijn sluiers een voor een ontdek ontloken vloed in vuur versmelt mijn naakt met jou voorgoed…

Kort sta ik in het blikveld als door lauwe lucht vervormd begrijp ik niet waarom jij steeds verdwijnt in alles voor meer wil ik krassen als de pen wonen in de groeven van je huid, voelen hoe de scherpte tussen twee vingertoppen voortbeweegt in je woorden, meer niet…

ik heb een raam zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om m’n ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg…

oude sporen en stenen en ik tel mijn stappen aan de waterkant behoedzaam tussen het vertrek van geloof en schemering ik ga liggen vergeet alle woorden wanneer niets van waarheid begint, ook al wijst iedere richting naar de wind, haast leunend en onafgebroken uit de bomen valt het licht, nergens eindigend of beginnend en het uur breekt…

zag het zacht toucheren van vingers hand en haar in subtiel proberen zo vonden wij elkaar in lach en ogen vooral het klein gedogen we kwamen samen proefden onze wijn pas na het antichambreren voelden we geborgen zijn…

Het is dinsdag De zon schijnt De oceaan is kalm Net als ik Ik zit in het appartement Heerlijk alleen De anderen zijn even weg Het geluid van de golven Is balsem voor mijn brein Mijn vingers dansen over het toetsenbord Buiten vliegt een meeuw luid krijsend voorbij…

Vandaag zijn de rozen voor een bijzondere vrouw, om haar daarmee te zeggen hetgeen niet uit valt te leggen. Vandaag, lieve moeder, zijn de rozen voor jou!…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…