Alle inzendingen over vleugels OR liefde

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

blijven je vleugels fladderen en proberen maar het gaat je niet lukken prachtig mooie buizerd nooit ga je nog wolken bereiken het einde van jouw schone vlucht.…

je lach heeft al de vleugels van een wonder als zij ontsnapt uit je gezicht met ogen die het hemelsblauw weerkaatsen van het miraculeuze licht vleugels op hun vlucht boven een herboren aarde in de zonverwarmde lucht dit mystieke tafereel maakt woorden overbodig ook magie heeft liefde nodig…

Toen op haar bleekgekleurde vleugel toch zijn diepe winterbloesems bleven bloeien keek zij door het vale raam en zocht het lente-erf af of hij kwam. En witter dan die stille en rijpe schemering in hem aldoor, in haar en half april zo kon het nieuwe moe- geworden prille licht niet zijn.…

Je hebt me vleugels gegeven, je wordt mooier met elke dag die ik met jou mag beleven. Laat me op dit gevoel maar even bouwen, het is zo heerlijk om van jou te houden.…

Ik teken mijn liefde neer, dromend van duizenden verlangens, omringd door een diepblauwe zee, ik reis met de schepen mee.…

laken om mijn vermoeide vleugels sluit...…

je bent hier veilig dit is jouw nest maar vergeet niet ook jij hebt vleugels alleen nog steeds begrijp je niet hoe ze te gebruiken zo vaak heb ik je voorgedaan het uitslaan en het stijgen maar bij iedere poging die je doet ogen ze gebroken…

Als op vleugels gedragen laat ik me meevoeren op de hemelse klanken van solisten en prachtig zingende koren Hun hartverwarmende stemmen het lieflijk geluid van violen strelen m'n oren Mijn hart bonst in m'n keel emoties komen naar buiten Even wordt het me te veel En komen er tranen die niet meer zijn te stuiten Dan sluit ik m'n ogen en…

woorden zinderen na als ware ik niet hier gaat zij weer op in het wassen van het rauwe maal achter haar toren ik boven 'r uit bladeren glinsteren tussen tengere vingers m'n handen gebogen rond gouden haren kus ik haar hoofd…

Neem me mee en draag me op de vleugels van de wind over zee ver voorbij de horizon zwevend op de wolken verstoppertje spelend met de sterren als een kind hand in hand reizend door de tijd op zoek naar het beloofde land waar alleen liefde is en geen strijd…

toen te eng dwingender dan ooit hun vleugels openden zag ik ze in hun steeds verder kijken de grens overschrijden op zoek naar een tijd zonder knellend keurslijf…

Maar ik zou zoveel kostbaars verliezen als ik verplicht werd voor vleugels te kiezen. Wat zou ik schreeuwen en roepen en huilen als ik mijn armen voor vleugels moest ruilen. De Heer zou ik vragen om erbarmen want ik zou je niet eens kunnen omarmen!…

maar we weten dat je op een prachtige plek zult zijn Laat de vleugels je naar de mooiste plekken brengen..…

uit de kerktoren stijgt met engelengeduld doodstille nevel…

Geen teugels, maar vleugels die ons samenzijn steeds naar hemelse hoogte hebben verzonden.…

Ik heb mijn vleugels in mijn hand Ze liggen roerloos stil Te wachten op de wind Ik heb jouw vleugels in mijn hand Ze hebben zoveel kracht Maar beschadigd in orkaan Laat ons samen vliegen Ik houd je vleugels vast Laat de wind ons brengen Naar bestemming onbekend…

Op dit lommerrijke terras Heb ik er vandaag Een flink aantal voorbij Zien komen, stijgend, Dalend, Air Portugal, Air China, Southern Airways, Maar ook KLM en Easy Jet, Bijna aanraakbaar dichtbij, Maar die ene zilvermeeuw Die gracieus en koninklijk Over deze tuin vliegt Heeft de mooiste vleugels Van allemaal…

het drakenei gloeit in het woestijnzand Rode draak groeit krakend verbreekt het vurige wezen een weerbarstige wand zie, hoe vleugels zich vanzelf spreiden in gekende gebaren kinderen en dichters kunnen nog vliegen op rode draken…

Ga mee op mijn vleugels Samen naar de maan zweven door de sterrennevels Daar, waar onze zielen vrij zijn Is het met jou tot in den eeuwigheid hemels…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Vrij zijn op jouw eigen vleugels Tussen de wolken Wilde jij. En jij wilde Steeds weer vrij zijn, dus jij vloog zo vaak jij kon. En jij bleef er steeds maar langer Vloog immer dichter naar de hemel en de zon Planeten blijven links liggen Putin negeren, de rest Lanceren met een broodje... OPM.…

een paar woorden je weet niet altijd wat je zegt wanneer je praat over liefde en over verlies zeker is ik mis jou zie de meeuwen vliegen en vooral hun vleugels ik hou niet van meeuwen maar wel van jou zoals je vliegt en mij zoent met je vleugels hou ik van jou en het ruisen van alles wat je bent…

Winter schuilt in haar gebroken vleugels Met zachte tederheid verbergt zij haar tranen die zacht stromen Ik zit en luister naar 't lied van de zwaan dat spreekt in mijn hart verlang naar warmte ik wil haar stem horen 't Verdriet dat sluimert in 't lied van de zwaan die nooit liefde heeft gekend Ik aanschouw je vleugels machtig…

Propere liefde kan je enkel opvangen maar nooit zo zwaar behangen vol met enkel eisen en eigen belangen. Had haar toch vleugels gegeven om te blijven vliegen vrijheid voor elkaar gunnen om nooit te hoeven liegen pas dan is liefde zo mooi stop liefde toch niet steeds in een kooi.…

kom sla je vleugels uit word neem de ruimte je gegund de vrijheid je gegeven liefde, liefde omarm jezelf de ander blijf stromen geloven hopen het is waar het is beloofd ik nu ik nu ik nu ik nu bewegend startpunt in de tijd…

Het is tijd, we gaan op reis We verzamelen ons, we zijn met velen Vraag niet waarom, waarheen, hoe lang We volgen een innerlijke drang Vleugel aan vleugel schrijven wij luid gakkend in gelijke vlucht de laatste letters van het alfabet in de grijze novemberlucht --------------------------------- uit: 'Gek van liefde', 2008.…

je speelde in mineur de witte vleugel treurde donkerrode rozen beschaduwden jouw klankbereik je zong voor mij over stilte en wat eeuwigheid de tijd waren we kwijt heb je de hand gereikt nog voor het slotakkoord onze liefde had vermoord met donkerrode rozen zijn we stiltedansend weggegaan de vleugel dichtte zonder vingers…