Alle inzendingen over vloog OR fonkelde OR absorberen

haar grote absorberende ogen vlogen over de straat als bijen zoekend naar de honingraat om het zoete te bewaren in gedachten om het bittere in het hart te verzachten maar bij het afscheid waren er kieren die een glimp lieten zien van gewezen leven en bestaande dood.…

ik droom mijn woorden tot een boek waarbij ik steeds de vrijheid zoek een zin aan iets te geven zodat de droom gaat leven en jij met beide ogen dicht een lach glimmend op je gezicht de zin kan absorberen binnenste buiten keren…

"Alles is liefde" wijl de roddelmachines in het dorp schande en leugens over haar en haar familie rond bazuinden en verspreidden spraken haar ogen zei haar lichaam voor hem de ware taal zeggend ik heb mezelf voor jou bewaard hij was de enige die in haar geloofde glas helder als kristal fonkelde hun liefde voor elkaar…

Ze reeg ons tot haar mooiste stralenkrans we fonkelden rondom haar maar bij het dragen zag zij ons nooit zelf een lumineus idee ontstond, in een maatje kleiner kwam er een soortgelijke nu schittert niet alleen haar hals in onze nieuwe vrienden zien wij haar ogen spiegelen ze glinsteren ons tegemoet wanneer ze in hen ziet wat…

ken je mij wie ken je dan zij die glimlacht niet om te maskeren maar om een draai te geven aan 't leven dat zoveel drieten kent waar zij zich niet door laat lijden noch verleiden tot het absorberen van, verkiest zij het licht dat zij met beide armen omhelst het zo haar eigen maakt vraagt zij zich af ken je mij…

De fonteinen fonkelden kristal En blauwe vogels floten. Door de klaterende hallen Wandelden verrukte hofdames, Terwijl de wervelende Hemelschilderingen lachten. Ik mocht mijn saxofoon bespelen Voor de Sultan, in een grote zaal Van marmerroze bogen. Nooit klonk de blues Lichter dan voor deze man Op deze plaats.…

Wij bedekkken ons met dekens van steen onder de wind die zich niet laat vangen regens die uitspoelen en zon verlangen daar gaan de druppels duidelijk heen Overgoten met het hemelrijke vocht absorberen wij niet de wezenlijke dingen vruchtbaar zal de cyclus weer beginnen omdat het in de winter niet mocht…

ik proef vergankelijkheid op zachte wangen en lees verwarring in jouw ogen onbesproken dit onderwerp 't zal toch niet vermeden zijn stilletjes absorberen we het nieuws ineens voel ik hoe mijn stoel wankelt niet dat er aan de poten wordt gezaagd, of toch.. geduld beoefenen is nu de grootste uitdaging de tijd tikt anders…

zag je in het licht ontwaken haar kaatsend rood het naturelle bloot gaf absorberend warm roze in je schoot maar wat zegt nou pigment over wat en vooral wie je bent alleen zon is de bron voor jouw kleurend verschijnen zonder licht zal het leven en jij in een zwart gat verdwijnen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

toch zijn er nog knallers mijn vuurwerk is niet op al mijn kruit is niet verschoten hoewel de lontjes zijn wel kort flits in herinnering jij sierde voor de knal en gaf toen alles al pas later spatte je uiteen fonkelde in zomerkleuren ik oogstte al je herfstgeuren vanavond zal ik voor je vlammen in het licht van nieuwe jaar…

Maar het moment fonkeld in mij als een juweel en mijn lichaam is als een kind vol enthousiasme en energie.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Welnee met zoveel kleurenpracht Heeft het mijn gevoel en ogen Volledig in zijn grillige macht Ik absorbeer en voer me vol Sla in voordat de winter komt Waarin al wat ik nu aanschouw Dan voorlopig is verstomd…

Het leven kon Loe niet bekoren. Dat tijd snel verliep, vond-ie storen. Te gauw sloeg bij Loe al de ouderdom toe, schoon hij zéér laagbejaard was geboren.…

rozen die spraken zonneschijn gelezen ze dronken de regenboog niets bleef onbesproken wolken werden gevangen veilig verborgen binnenin de regen kleurde oranje sterren lachten zilverachtig harten die smolten openden ramen van de ziel om de schoonheid te absorberen geborgen in 'n zee van goud ©LadyLove…

Getekend door de tonen die de TOP2000 ten gehore brengt verbroederen leeftijden zich als wel stijlen van muziek onmogelijk niet te bewegen absorberen we iedere minuut tot in het diepst van ons zijn worden we meegenomen langs monumenten van verloren liefdes geboortes, en zo ook hen die we los hebben moeten laten troost zij evenveel als…

je fonkelde zonder te verblinden in bewonderende blikken van anderen zij lichtten op in de aanwezigheid van warme belangstelling voor jouw sprankelende personaliteit kleine edelstenen en parels maakten zich kenbaar door hun specifieke setting en bijzondere glans in loepzuiver weerkaatsen kwam ik stukjes schoonheid tegen die…

Ik vloog altijd hard Op deze lange tocht Haren verward Wist niet wat ik zocht Ik vloog altijd hard Alles voorbij De wereld zwart Niet echt van mij Toen kwam de dag Dat de motor zweeg Ik steeds meer zag En niet meer steeg Ik vloog niet meer En raakte de grond Kwam zachtjes neer Precies waar jij stond…

Haar kanten beeld wat haar zijde accentueert deze sluier gaat als een droom door mijn nacht Haar enige portret zal de nacht gaan absorberen maar als ik mijn ogen sluit ben ik degene die lacht.…

Ik voel dat ik rijp ben, klaar om alles te geven, jij bent mijn passie en mijn vrucht, ik schenk je dus mijn zaad, hopelijk slaan je gedachten niet op hol, het zaad van mijn prachtige passievrucht, in een absorberende keukenrol.…

Eén seconde jouw schoonheid van de dageraad als warme opwinding op mijn huid te absorberen. Morgenvroeg iets later dan gisteren open jij jouw hart om in kleur te bewonderen.…

knikkers rolden oppervlaktes bolden licht klingelde in transparante lucht zij kwamen van bovenaan tevreden naar beneden lieten zich helemaal gaan een glazen waterval die fonkelde in muziek van de zon tot de pot alles won rusten samen zonder geluid in gelijkvormige kromming tot er eentje verschuift als een lawine waaieren ze…

Vroeg bij het ochtendgloren werd de eendagsvlieg geboren 't Was bij het krieken van de dag dat hij voor 't eerst het daglicht zag Hij vloog, hij vloog als maar omhoog Viel plotseling naar beneden voor hij het wist was de dag om en is toen overleden.…

Ze vloog af en aan druk bezig met haar voortbestaan steeds maar weer die zorg een mugje hier, een larfje daar en tot de avond toe, was ze nog steeds niet klaar Maar soms als ze uit het gaatje vloog haar slimme oogjes hadden ´t gauw gezien toch niet helemaal op haar gemak vloog ze, twijfelend, nog even op een berkentak en onrustig nog stukje…

Jouw helse pijnen die ik absorbeer. Samen zijn wij elkaars rots in donkere diepten Elkaars houvast in emotionele tijden. Schouders die elkaars lasten dragen Absorberen elkaars helse pijnen. Jij en ik zijn een ongenaakbare rots Standvastig in een emotionele strijd.…

de vleermuis en een glazen kat schedeltjes van ratten ik had van alles wat nam de donkere schaduw van het pad een paar lijkbleke skeletjes ging er snel mee aan de slag mijn raven zaten op hun tak te rouwen maar wisten vliegensvlug de restanten te verstouwen het elixer gloeide maanlichtgeel fonkelde wat sterrenpracht ik roerde het…