1015 resultaten.
zoete pijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 170 De werkelijkheid moet vast veel platter zijn
dan het verlangen naar die zoete pijn
die slechts bestaat uit ’t bange turbulente hunkeren
naar een gebaar van voelbaar samenzijn
zo dicht en weerloos dat het striemen slaat
hongerig en gulzig kletsend
haar lillend vlees behoort hem toe
die haar begeert-hij is het beest
dat zij verweert en aanroept…
Het lijntje naar de hemel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 754 Een lijntje had ik met de hemel,
om zo te praten met jou,
ik kon je toch geheel niet missen,
vandaar dat ik bellen zou.
Een lijntje had ik met de hemel
en zo af en toe belde ik je
en al nam je dan niet op,
ik wist dat je me hoorde.
Hele gesprekken voerde ik,
antwoord kreeg ik niet, vanzelf,
want dat lijntje met de hemel,
was…
Voelbaar
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 84 de kou snijdt onverbiddelijk
door de dikte van de schors
onzichtbaar rillen ze
ook al is hun trots fier
verraden nog gesloten knoppen
dat er voorjaar op komst is,
ik voel 't…
Voelbaar.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 172 Is de pijn weer voelbaar van
het kind hier in mij, beelden
die zich steeds weer herhalen.
In mijn onmacht komen dan
tranen van het eenzaam zijn.
Een gevoel dat nooit verdween.…
Zo voelbaar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 350 Loop voorzichtig door mijn
glazen wereld, waar stilte
in mezelf zo voelbaar is.
Grijze nevel laat mensen uit
het zicht verdwijnen, in de
verte klinkt een scheepshoorn.…
Voelbaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 266 Voelbaar zacht en bezield effectief.
Dat is de route tegen mijn angst.
Mijn onbehouwen filter je voor lief
Samen springend door natte straten.
Gewandeld langs vochtige muren.
Regen waar we voor schuil gingen.
In eeuwigheid kan dit eeuwig duren.
Ik voel jouw lichaam en geest.
Mijn dagen glinsteren in de nacht.…
Cohesie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 109 transformatie is
het creatief moment
waarbij alles mogelijk is
omdat segmenten geen
bouwstenen zijn maar lijn
met de ziel meteen in
zicht en voelbaar in
presentatie van alle
vormwisselingen uit
momenten die ons denken kiest…
samenzijn
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.568 Je adem kust me voor je lippen
Je warmte streelt me voor je me raakt.
De verwachting naar meer zindert.
Maar ik ben geduldig ongeduldig
Ik weet,
er wordt in deze spaarzame uren
een parel tijd geregen
aan onze dunne samendraad.…
Samenzijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.283 Wij schouwen in 't verstilde samenzijn
de oermaat van 't heelal, sereen en rein.
Vergeten is het schrijnen van de wonden,
weggevoerd de doem van schuld en zonde.
In streling, streling, mild en teer
is heling, geen pijn, geen verleden meer.
Traag openen zich beloften, rood en rond;
een vleug van weemoed beroert je mond.…
Samenzijn
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 772 Samenzijn gewoon even…
Een kort moment
Gewoon om te zien
Of je veranderd bent
Samen zijn heel even maar
Zal ik je nog herkennen?
Gewoon een minuutje of tien
Te kort om weer aan je te wennen
Dan zal ik weer gaan
En leven we ons eigen leven
Een kort intermezzo
Samen zijn gewoon even….…
samenzijn...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.805 samenzijn
door geschreven woorden
verholen emoties
stil geuit
laten verhalen
zichzelf beleven
het onvoorziene
is levensecht…
Zal met ons samenzijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 777 Zal met ons samenzijn
ook je warmte verdwijnen
Zal de kilte van je ogen
de stilte onderlijnen
Zal de mist duister hangen
over de weg die wij reden
Of zal je mond nog lachen
om mij en ons verleden
Zal met ons samenzijn
ook de verbondenheid vervagen
Zal je langzaam vergeten
wat we ooit in elkaars ogen zagen
Tot geen gedachte nog
een…
HET SAMENZIJN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 599 Het samenzijn was zo intens
als ik er weer aan denk
kan ik alleen maar gissen
want veel gevoelens zal ik missen
het leek alsof de wereld schudde
de bliksem zich verdeelde
mijn huid tintelde
de hoogste sferen stoven op mij af
en in die opwinding
ontstond de tunnel der verleiding
met als eindpunt ontlading
in de warmte van omarming…
samenzijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 272 Je blote huid glanst
Dauw van het gras
Markeert het aardse
Waar je lag
Een lege plek
Je raakt me aan
Woorden kleden me uit
Het maanlicht op mijn huid
Glanzende stralen
Slaan dof kapot op de aarde
Ik verlang
Hunker naar de middenweg
Een lege plek op aarde
Een vloeiende beweging van de maandag
Samen verenigd…
De ijskou nog voelbaar
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 73 Op de plek waar je was
Ligt het hier nu voor me,
Tastbare herinnering aan
Jou, aan je gevoelloos hart,
Een levensteken van jou
Waarin de ijskou nog voelbaar is
En waarvan het de vraag nog maar is
Of het ooit ontdooien zal…
Te late trouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Had ze gezegd
wees boom
ik ware boom geweest
Had ze gezegd
wees braaf
ik ware braaf geweest
Ze vroeg
wees trouw
maar ik ben nooit trouw geweest
nu is ze weg
en vraagt niets meer
ik ben nog nooit zo trouw geweest…
verbonden
gedicht
2.0 met 66 stemmen 50.176 leg je hand op mijn schouder
trek het deken weg laat me
door de kou heengaan maar
leg je hand op mijn schouder
leg je hand op mijn schouder
trek het deken weg laat me
naar de einder gaan maar
leg je hand op mijn schouder
alleen
maar met jouw hand
op mijn schouder
-------------------
uit: 'Hawwa', 2003.…
Erotisch mollenspel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.034 Doe de deur toe
Sluit de ramen
Trek ook de gordijnen dicht
Blindeer het slotgat
Doof de kaarsen
Alles raakt nu uit het zicht
Laat het licht uit
Nu geen lampen
Alles moet nu op gevoel
Met mijn voeten en mijn handen
Friebel ik een heleboel
Zoek het wurmpie
Zonder handen
Verward roep jij: ´Is dit hem wel?
Hij ontglipt steeds door mijn tanden…
Raamgenoot
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 274 plaats het kader waar ik sta
fixerend mijn gelijste kijk
met ingeblikte kijker
in een lengende houdbaarheid
van een gezamenlijk hier en nu
kluister zo het vensterzicht
van een vereeuwigd ogenblik
raamgenoot te zijn
meedelend in het mijne
als ware ik met ander…
Huwelijk
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 1.553 Het eerste dozijn
In het samenzijn.…
samenhang
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 189 ik zoek de liefde, zij is
ze leeft in mijn adem, mijn zucht,
in een opgedroogde traan
je raakt me aan, zo nu en dan
in het wezen van mijn bestaan
zij kent geen woorden
noch gebaren met de hand
ik droom in de echo van de nabije oorden
doch immer aan de buitenrand
van een verbeelde werkelijkheid
in het wezen van mijn bestaan
het is zeker…
mij
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 763 onbereikbaar
maar altijd nabij
nauwelijks voelbaar
soms dichterbij
dichter
in mij
kust mij
voelt mij
zo bereikbaar
voelbaar nabij
voor mij…
Zacht
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.352 nauwelijks voelbaar
is de aanraking
van jouw huid
met die van mij
gelijk een lichte bries
die mijn naakte lichaam streelt
op een zoele zomeravond
nog net voelbaar
zacht
zo zacht…
jouw huid
tegen die van mij…
Bij jou
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 224 Waar stilte oorverdovend is, maar jouw hartklop nog voelbaar,
in het schemerduister waar jouw dagdromen verdwijnen,
daar wil ik je ontmoeten, enkel en alleen maar daar.…
onzegbaar
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 550 het onzegbare
slechts te duiden
als schim van
wat voelbaar is…
Zonnestraal in huis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 Het is een afstand
maar de warmte is voelbaar
door de straal die raakt.…
Een traan
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 929 Een traan
een zoute traan van verdriet
rolt over een wang
Ook zonder de traan
is het aanwezige verdriet voelbaar
Het verdriet in de ogen
Het verdriet in het hart
Zelfs in een lach hoor je verdriet
en de pijn is voelbaar
Zelfs de niet gewonden zijn gewond
Aangetast door het verdriet
dat ongeneeslijk is…
Gemis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 531 Aan de vijverrand
was jij voelbaar aanwezig:
het gemis verlicht.…
In de waan van deze tijd...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 103 Het is nacht, sterren fonkelen en
het is bijna volle maan.
Wij zijn nog wakker, zij lacht
en kruipt dichter tegen mij aan.
Morgen is ver weg, zover als een ster
die staat in het raam.
Zonder zorgen beleven we hoe het nu
hier is en vragen ons niet af, hoe
verder te gaan?
Onder een zwart hemeldak voelen we
ons op ons gemak.
Met een gemoedsrust…
Waanzin
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 179 Dat bord ligt daar in stukken
weer een aandenken kapot
ons samenzijn tot op het bot verrot
maar de angst voor het niet-samenzijn
heeft bij ons de overhand
wij zwijgen alles weg
maar het is een waanzin waarin we zijn beland
ons huis brokkelt af
het tekent ons bestaan
ik laat het begaan.…