Alle inzendingen over voetstappen OR god

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Ik strooi de as van miljoenen doden op de daken van tempels en kerken, verblind daarmee de starende goden. Met mijn laatst mij gebleven krachten haal ik knoken vanonder de zerken, mep botweg ùw god uit ùw gedachten.…

De Goden schudden hun bedden op Vlokjes van onschuld dansen met pluisjes van dons Zuiverder wit kan niet bestaan als van een maagd die zich behoedzaam neervleit in de straat Die zichzelf niet meer herkent Stemmen niet ver van stilte Voetstappen die alles verraden Lijdzaam dragen takken hun nieuwe last en buigen diep voor de passanten…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

kom, hoor de voetstappen van hen die aan de vrede bouwen rustig en vastberaden gaan ze doelbewust maken ze verschil hoe goed is hun goed-nieuws-gesprek hoor die voetstappen brengen wonderschoon klinkende toekomstmuziek…

Ribbeltjeslucht Ribbeltjesstrand Voetstappen in Wolkschelpenland…

zijn stukjes kracht nog trekken wij door het nieuwe polderland waar knoest en dood hout historie schrijven ooit zal ons verblijven in gods voetstappen leiden tot het nieuwe aardeboek waarin de mens ook goed zal doen…

wanneer het pad niet bewandeld wordt verdwijnen voetstappen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

typisch herfstgeluid: dorre bladeren onder zware voetstappen…

Sterren boven mij Voorzichtige voetstappen In het snerpend wit…

Op ongerept strand alleen met mijn voetstappen omarmt mij de wind.…

zoveel voetstappen in verzengende hitte dat vraagt verkoeling…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

witte schuimkoppen uitgeblazen op het strand natte voetstappen…

Daar worden die kleine, dode en verloren stukjes zo maar weggedrukt Door voetstappen in het zand. Harde en zachte voetstappen van veelmensen in het zand. Harde en zware voetstappen van even zoveel mensen die pijn lijden, eenzaam zijn, verworpen werden. Zachte en blije voetstappen van blijheid, vreugde liefde kennende mensen.…

Slepende voetstappen op het plein doen vermoeidheid vermoeden, soelaas alleen voor de goeden in vergiffenis verworven door pijn. Mannen in zware bruine gewaden leven in stilte en eenvoud, hun boete met offers beladen. Hierbinnen is het leven hard geen zilverstukken noch goud, Gods' liefde spaart geen gard.…

In het nieuwe land volg ik een vriend, stil stap ik -- in zijn voetstappen.…

Zoveel dierbaren reeds verloren, hoeveel, dat laat ik maar in 't midden, alleen met God heeft zij nu nog een band.…

het ongekende verlangen naar roerloosheid voelt de deur dichtslaan wegstervende voetstappen…

goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or Halo lechol shirayich Ani kinor Oh, er zijn er veel die jou bezingen Ik ben maar één van hen Toch wil ook ik mijn liefde tonen Aan jou met hart en stem Als ik je naam hoor ga ik stralen…

het kraken der sneeuw verwarde gedachten voetstappen gaan de eindeloosheid waar ijskristallen ramen schilderen de dood ons groet in bloemen van grijs als dank aan het dromen naar dierbaren toe zij schenken ons tranen in engelenwit waar kraken gedempt mijn voetstappen wist ik volg jouw in dromen geen weg terug…

voetstappen sterven langzaam weg een moederhart huilt zachtjes dag lieverd…

zij zit daar maar stilletjes op de straat temidden van vogels die zij laat eten uit de holte van haar hand onverstoorbaar zijn zij samen het middelpunt dit kind en de vogels om hen heen de wereld gehaaste voetstappen Ieder voor zich god voor ons allen fietsen wachtende kinderen rondjes auto 's in wedloop op weg naar thuis…

Ze wil de stad bekijken zonder dat de stad haar ziet wandelend in de schaduw van de brugpijlers voetstappen in en nabij de goot ze struikelt over hobbelige kasseien,wurmt zich tussen struiken door steekt donkere straten over met blinde dove ogen ze fluistert zich een weg onbespied en ongezien haar voetstappen zonder spoor achter…

gehoopt dat het niet mijn voetstappen waren maar die van de Here die me dragen zal als ik de banden met het verleden zal verbreken…