Alle inzendingen over voetstappen OR hand OR overal

Knijp zachtjes maar met liefde in je hand die wil vluchten ik zie een glimlach met voetstappen in het zand. We kijken naar de zon die langzaam en vol kleur zijn weg vervolgt naar beneden en onze voetstappen verder gaan.…

Vind ik jou terug zoals ik jou eerder zag in een voltooid gedicht geschreven aan de einder van een wakende nacht toen het hart nog in volle ronde slagen de klok de tijd deed verjagen en de sterren bijeen schaarde als zomergolven over het witte strand liet schuimen en ik het struinen naar sprokkelwoorden staakte de langdradige zinnen…

Voetstappen in het grint, de vijver rimpelt in de wind, een late koekoek vindt royaal, aan de waterkant zijn avondmaal. En in de koele voorjaarslucht, klinkt zacht een gerucht, van kinderstemmen vrolijk, vrij, ’t geluk, ’t is zo dichtbij.…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte.…

voetstappen in de nacht heel ver weg heel dicht bij voetstappen horen wij verder op weg heel dicht bij voetstappen in de nacht lopen wij voorbij hoor jij mij?…

Lopend langs het strand voetstappen achterlatend in het zilte zand luisterend naar het ritme van de golven aan zee zweven herinneringen als vlinders met me mee onder een wolkenloze lucht zo blauw genietend maar zonder jou lopend langs het strand in gedachten hand in hand…

Samen reden we over het strand zagen we mensen lopen hand in hand overal hartjes getekend in het zand Overal was liefde nergens was pijn maar nu jij hier zo ligt je niet beweegt zie ik geen hartjes meer nergens mensen hand in hand maar jij in dit bed en niet op het strand…

kijk naar mijn handen en zie hoe de nacht zich verzamelt in’t woordgestamel van de wind naamloos gegil op warme monden zo zwierven wij samen vreemd vingers jaagden stormen naar zich toe en werden in sneeuw begraven kijk naar mijn handen en zie wie ik ben in de voetstappen van beenloos bewegen…

Waar ik eens liep samen met jou, hand in hand. Zie nog de sporen, van onze voetstappen, in het zand. Een hart vol verlangen, in eenzaamheid gevangen Maar net als water, stroomt door je vingers ging ook dit geluk, van me heen. Voel me nu zo alleen!!…

Het is zo vreemd te zien dat de maan schijnt niet alleen hier misschien maar van Groningen tot Limburg van links naar rechts ziet iedereen die buiten kijkt: de maan, aan de hemel staan! Toch bijzonder.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik leg mijn hand zonder aarzelen in jouw hand ik volg zonder twijfelen jouw voetstappen samen beklimmen we de bergen die zich in onze harten verbergen ik vertrouw je het land toe dat we samen hebben geschapen laat ons daarom zoeken naar een ruiker hemel laat ons daarom vinden een droom schuilend in onze handen samen…

Spoken uit haar verleden dansen in haar donker muren krijsen haar lippen gestift handen beschilderd ze wil maar ze zwijgt gebroken woorden ombegrepen kilte verscholen ziel nog eenmaal dichtbij in voetstappen van hoop zal ze lopen over water…

Nieuwe gezichten dwarrelen op de voetstappen van oma En zo loopt de tijd door de sneeuw langs de voetstappen van oma Bedekt door nieuwe indrukken smelt de herinnering aan haar En zo loopt de tijd door de sneeuw langs vervagende afdrukken En zo loopt de tijd door de sneeuw langs de verdwenen voetstappen…

was het hier en daar en overal dat de zee niet hoger zingen kon was het hier en daar en overal dat zij naar wilde bloemen rook is het hier waar bloesems door mijn handen gaan in de vijver van het leven licht zij in mij het sterven aan en rimpelt diepte mijn gezicht…

mag ik even naar je reiken gedachten en gevoelens weer begrijpen alles gaat zo snel ik raap je voetstappen maar sta ook vaak versteld hoe jij de paden loopt in onbegaanbaar land mag ik voor even weer lopen aan je hand…

Wat is geluk, dat zal ongeluk zijn in afwachting van betere, mooiere tijden. Hier ligt mijn bed vol van veren. Hier staat het bed van duizend en één dromen... duizend en één wensen die ik jou, en mezelf zou toewensen. Hier is dit bed vanuit duisternis herboren tot vervolmaking van ons lot: geliefden uit de liefde van god, die wij voelen.…

De zon zakt weg met de sneeuw Van een paardebloemen geeuw Vliegen hand in hand als een, Strooien zich overal heen De zon zakt verder met de regen Sprankelen beien overal tegen, Beien bol, langs mijn been, Strooien zich overal heen Daar komt hij, en ik duik weg, In de bloemen naast de heg, Wat een wonderlijk begin, Ik strek me uit, en…

Zwerver ben ik in Gods handen - Al heb ik geen huis, Geen woning of wat Daar op lijkt, Overal ter wereld Ben ik in Zijn handen En ben ik per slot van Rekening altijd thuis…

Onbezonnen Mijn hart open Jouw liefde alleen Geen verweer Vol van jou Incompleet zonder Jouw woorden Mijn lippen Warmte en licht Zonder schaduw Voetstappen Jouw lach Samen één Op weg In elkaars handen Onze toekomst…

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

Mijn ziel voelt aan als nooit tevoren herkent nu eindelijk compleet te zijn gered door verstrengeling zonder pijn of angst voor `t levenslang bekoren In dit was ik al snel verloren je liefde zwervend door dingen klein die veelvuldig herkenbaar als rechte lijn zijn getrokken tussen mijn slingersporen tot zelfs het kaf zich van mijn koren…

Het leven vind je in jezelf zei ooit een oude man maar klopt dat wel kijk eens om je heen…

twee stukjes blauw verlangen waar nu die schaapjes hangen hoog in de lucht wiegende korenaren blond als je gouden haren de wind die zucht koriander en dragon een warm straaltje zon de stoere eik tegen mijn rug in alle dingen die mij omringen vind ik je telkens terug…

Dat er niet een deel zo klein is, Dat hij niet bezitten zal; Al wat mijn is, dat het zijn is Eeuwig, overal...'…

zij was op zoek naar het zijn der dingen ze keek links niks rechts nada naar boven maar voor je daar mee mag praten dat duurt een eeuwigheid dus dan naar onder de bron van alle waarheid helemaal voor haarzelf alleen…

verward door stralend bruine stoere blikken oneindig verlangend onvermijdelijk binnendringend vallen in haar bodemloze hart zacht dwingende lust kust haar lijf onrust blijft…

Jij bent nu overal voor mij.…