Alle inzendingen over vogels OR winter

de bloesem kruipt uit winters blad toont ons kristal bevroren pracht de ochtendzon scherpt rood op wit ontdooiend in het voorjaarslicht de aarde warmt in zacht ontluiken begeleid door vogels die al volop lente fluiten…

en ik zie de winter, nét anders en de liefde die niet meer komt in een huis van sneeuw houten schalen in plaats van bloemen doden die rusten, telkens langer en stamelend achteruit ik zie de maan argeloos mager, in ieder woord onderdrukt met licht als witte lijken en vogels, altijd weer die vogels de geur in een fluistermond…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

Toen ze ooit samen vloeiden als een stromende beek in alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel…

het is koud mijn handen sneeuwen vogels en nachten, zonder ophouden melaats over het land van magere lichamen ik leg de aarde stil als stenen op mijn schouder en herhaal de winter keer op keer vergeet mijn naaktheid sterven is liefhebben, zonder ogen…

Een vroege vogel fluit zijn vrolijk lied, de winters gaan voorbij. het gemis blijft zielig zinderen.…

Vandaag vliegen vogels ver Vliegensvlug voorjaarsvluchten Langs lusteloos land en luchten Lente lonkt en licht is later Waarom dan woekert winter Waar jouw warmte wezen wil Koud mijn kamer, klam en kil Kent slechts kramp en kater Daarom dwingen mij dagen Doemdenken op den duur Vervelen op een voorjaarsuur vliegende vogels mij…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase.…

Vogels duiken pijlsnel in de nissen. Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer? Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer. Daarom wil ik 's winters niet fijn bij de franjes en anjers van Spanje zijn!…

blad waait met de wind op weg naar verre plaatsen winter nadert ras stappen op het pad bladerloze boom in sneeuw een enkele vogel de oude steen ligt stil door verre eeuwen heen door niemand gezien kabbelend water stil ligt de verlichte stad een vogel vliegt weg het ven verscholen voetstappen in verse sneeuw krakend ijs dichtbij…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Vogels zingen luidkeels alsof er geen winter is geweest. Bloesemblaadjes- parfum van een nieuw seizoen. Zomertijd- de zon mag langer opblijven. Lente- waterjuffer serveert eitjes op een blad.…

Wispelturig vliegen de vogels heen en weer. Stilte in de vroege morgen geeft de opwarmende zon zijn impuls over het fraaie winterse weer.…

je lentebloem groeit in verborgen luwte die de winter laat nog zijn nachten weer te schuwen omdat de koude maan er staat en vorst regeert in het geniep hij bevriest de knoppen die nooit iemand ziet maar ik heb je gevonden op het hoekje waar de vroege vogels fluiten zag de takjes die zij pakten om het komend lentenest te huizen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ze staan al in de tuin en in de perken Blauw geel of wit, groot en klein De winter kan ik dus in mijn gedachten wegwerken Heerlijk, die lente met af en toe die zonneschijn Een vooruitzicht van veel buiten zijn Genieten van de tuin, de vogels en de bloemen Voor mij een natuurlijk medicijn Wat verlang ik toch naar die zonneschijn…

Terug langs rivieren onvermoed en nooit bevaren zien we de oude stad De Dom verwijst naar vroeger vogels zijn op weg omdat het winter wordt Een bus bereikt het oude centrum de reiziger stapt uit We gaan. We gaan.…

Hoor de wind die jaagt over de vaart en vogels, struiken noch bomen spaart. De elzen houden zich nog kras en vechten om hun bladerjas. En zittend voor het beslagen raam, op schoot twee warme katten, kan ik, beroesd door jouw parfum, de winter nog niet vatten.…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

Dag vogel, hoog in de lucht Slaap zacht…

Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donker onderwater dan vliegen in het licht der eeuwigheid. Ik kan de pinguïn wel begrijpen. Slapend zien we meer dan met de ogen open.…

Op lege dagen - zoals deze wanneer vogels weggevlogen mij verlieten voor een verte die ik nemen kon wellicht dacht ik aan langvergane dagen van verlaten witte wolken die genomen door de vogels zomerden in vergezicht In winters hing ik niet aan slaap die was voor dwazen - radelozen nee - nog liever brandde ik mijn ogen rood in evenwicht…

Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donkere onderwater dan vliegen in het licht der eeuwigheid. Ik kan de pinguïn wel begrijpen. Slapend zien we meer dan met de ogen open.…

zoals een boom vergeet hoe hij de winter heeft gedragen raak jij langzaam in mijn vergetelheid vliegt de tijd ik zet mijn stappen voorzichtig op de rust van nu zie hoe de boom vogels lokt op zijn uitlopend hout hoopvol, vertrouwd beleef ik het prille voorjaarsgroen ver van toen……

herfst kleurt de bomen vogels verzamelen ik lig te dromen dat het nog steeds zomer is maar ook mijn haren verkleuren ik vergeet ook al eens wat wat kan mij nog opbeuren nu het bijna winter is daarom blijf ik dromen dan zie je heel goed het groen van de bomen en voel je de stralende zon maar als de storm opsteekt ontwaak ik uit mijn…

Winter maakt plaats voor lente ga naar buiten zie hoe vogels hun nestje bouwen hoor hun getsjilp ruik zachte bloesem voel de zonnestralen op je huid ruim op keer naar buiten ervaar dompel je onder in de sensaties de lichtheid van het moment het is voorjaar leef…

nu de tuin niet meer in het licht drijft en de winter aan lage schaduwen hangt windstil als wit papieren vogels met gevouwen vleugels voel ik het eindeloze gedicht waarin mijn stem zacht en zachter wordt de ogen geduldiger rondom de sneeuw die valt zorgvuldig door de stilte beschreven…