Alle inzendingen over volle manen

vannacht weer geproefd hoe de wereld zou kunnen zijn huizen en straten roerlozer bijeen bomen in dieper stilte gedompeld onder 'n volle maan die vredig en weids aan de sterrenhemel prijkt .…

bij het meer die ene keer een zwaan dobberde kalm het water zo glad als een spiegel de volle maan scheen de wolken versluierden de maan de wereld was stilletjes aan het vergaan maar die zwaan die blijft eeuwig in mijn herinnering bestaan…

Zo mooi, bij volle maan. Ze zegt: ‘Kom er nou uit.’ Ze verft haar lippen rood, mascara, vleug parfum. Haar borsten zijn nog bloot. Haar topje is het laatste dat om haar lichaam sluit. Ze zegt weer: ’Kom er uit!’ Ons bed houdt mij gevangen, en ik zeg: ‘Lieve, lieve schat, ik heb mijn feestje al gehad.’…

Op zaterdag "zien" we de nieuwe maan De dag daarna begint hij aan het wassen Dat komt door dat gedraai om al die assen Toch kijkt hij van dezelfde kant ons aan Mocht u naar actuele linkjes zoeken Bij volle maan doe ik die uit de doeken…

bij volle maan krab ik oude lagen af leg mijn ziel weer bloot hoeveel is genoeg of juist teveel om te kunnen leven zou er een recept zijn hoeveel eelt de grens is voor doorlatendheid…

zeggen dat je bang bent, zeg het maar niemand luistert de bomen ruisen en en de reiger wacht onverbeterlijk boven op een lantaarn en ik denk en ik denk aan een volle maan zeg dat niet zou zij zeggen: denk aan mij…

daarbuiten kijk ik de volle maan een en al onrust al die betekenissen van dromen en al dat rondwaren van onze voorouders die voortekenen in ruisende bomen in verte en ver verleden maar ook nu schreeuw schreeuw naar een wilde hemel…

Vannacht heb ik de maan gekocht voor weinig Met het symbolische bedrag Van anderhalve lach En een enkele traan In hapklare brokken Laat ik haar zakken Heel ver hier vandaan Vanaf morgen in de schappen Magere, halfvolle en volle maan…

ik vul mij met het licht van de volle maan zwerf door een winterbos draai in cirkels rond en rond er vallen schilfers houthuid op het sneeuwtapijt ik wikkel ze in een eikenblad en laat je alle kleuren proeven van mijn regenboog…

De volle maan zegt niets deze nacht het zijn alleen de ogen in het veld die loeren zij houden de wacht wacht niet te lang wachters horen niet te wachten alleen in het veld zo alleen zo bang wacht al zo lang.…

De maan is het licht in het donker. Luna is het Spaanse woord voor de maan. Het licht schijn door de hoge wolken. Later schijnt het door de takken van de bomen. Het maanlicht is het Kristalschoon. De volle maan is echt Juwelenpracht. Luna klinkt prachtig in onze oren.…

maan tot we weer ontwaken…

Eensluidende woorden doen een te redden luik open gaan voor die ander in een rituele gang zonder zeeën van tijd; die diepte veranderlijker dan duisternis onder volle maan, een wolf de ziel op een massief verhoogde massa bevrijdt.…

Kinderlijk tekent zij de cirkel van liefde onder de volle maan haar tenen krullen in het zand de zee golft af en aan kabbelend een kushand als een warme groet naar hem die haar schaduw is wachtend aan de overkant vol ogen troost…

dit is een gedicht vertel mij wat het is en ik geef je een paar woorden een beetje wit en misschien een gedachte of de volle maan waar je naar kijkt en dat is het dan naast een paar tranen en de sneeuw die gaat vallen zoals de sneeuw valt…

als de wind mijn laatste ademteug meeneemt in de eeuwigheid begraaf me dan in een oud bos naast een beuk onder het mos en zo, dat overdag bij zon en 's nachts bij 'n bleke volle maan mijn mosbed in hun licht zal staan.…

maan…

De avond breekt dan aan Ik zie de volle maan.…

Ik ben gaan dromen, gaan dwalen totdat ik nu in het licht van deze volle maan rust vind niet in de kleur, maar door de geur die zij mij aanreikt, die mij eindelijk bereikt – ontdaan van oude huid kind gebleven onder alles… Als de maan ondergaat, heb ik mezelf opnieuw aangekleed.…

het land uit geweest de stad is weer voller het grasveld kleiner in de etalage ligt verkadekoekkunst speeksel te trekken op en ondergang virussen gaan in mensen cultuur in natuur regenavond - in het donker de volle maan in een wit wolkje…

wat allemaal niet kan men spreke er niet van: zo wordt heel wat af gevogeld onder Nom van Plume bij klokslag twaalf volle maan worden lieve boerinnetjes zachtjes en op eigen naam gedicht als loops met zinnetjes het is een crime maar ‘t beurt anoniem…

De nacht zingt haar gedachten in purperen gloed baart zachte gele stralen van de volle maan streelt met kille bries over zilveren huid en laat duizenden jaren verstrijken in tijd voorbij eeuwigheid…

ik zag je komen geheel in 't wit ik riep je naam er was geen ontkomen aan een geur van oleander hing in de laan je liep langs bloemen je had iets vrolijks aan zelfs de sterren was je glimlach niet ontgaan het was ook niet toevallig volle maan…

Het veld bedekt met zilveren deken in nachtelijke glans over nevel slechts hier en daar contouren van een boom de wereld gevat in vale licht der volle maan boven dit decor zie ik nog geweien van een roedel herten staan.…

de volle maan bekrast het zwart van spiegelend water schrijft in schemerig wit met trillende letters de nacht van zich af de magie is gedaan als de aarde weer dicht in het licht van de dag nog fluisteren golven over duistere krachten in hun rimpelend bestaan op brekend zwart spiegelt een gevaarlijke maan de wens om samen ten onder…

Een regenboog van sterren, in het licht van de volle maan. Het lijken wel glinsterende diamandjes ver, heel ver hier vandaan. Ik zou ze voor je willen plukken, een mooie wens voor elke ster. Hopend dat ze uit zullen komen, maar helaas ze staan te ver.... Daarom stuur ik ze in je dromen, zodat je ze zelf plukken kan....…

Barbara en Lo houden mij wakker ze slapen zo roze op de bank hun woorden van vanavond stromen nog ik zie mijn gezicht in het raam als een maan met ogen de nacht is helder bevroren tijd een droom van slapende vriendschap en een volle maan met ogen boven de ijsrivier…

Een weerwolvin bij volle maan die graag een keer op stap wou gaan naar mannenvlees een groot begeren stond zich te waksen en te scheren want hoe je ’t draaien wilt of keren er vallen echt heel weinig heren op benen heel robuust behaard of vrouwen met een snor of baard ze epileerde ook haar staart en lakte daarna breed en groot de nagels…

hard heel hard zocht hij haar harder veel harder ging hij in haar hard snoei snoeiend hard vond hij zichzelf kleumend zacht als boter schreeuwend hart op een bank in de nacht in een zwart park - bij volle maan -…

vier voeten in eenzelfde ritme de liefde vierend in de nacht ergens bij een volle maan jouw lippen op de mijne schoenen in het natte gras.…