Alle inzendingen over voorbij gaan OR zorg OR nalatenschap

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

De tijd blijft wij zijn het die gaan...…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Vaak, als ik geen gedichten schrijf, dan denk ik aan jou aan de liefde die tussen ons bestond en aanwezig was, merkbaar, en volgens mij nog steeds bestaat want jij bestaat in mijn hart en ziel, en ook waarvoor jij staat en bovenal nog wie jij bent, zo vredig en liefdevol als ik jou heb gekend.…

Ouderschap is Leiderschap Leiderschap is Wilskracht Wilskracht is Liefde Liefde is nalatenschap…

voorbij de nalatenschap te streven, wordt alles in scherven en getallen herschreven, die de dag heeft laten vallen.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De blaren laten los en op de wind drijven ze donker langs de grijze lucht, alsof een vlucht verlate vogels wegtrok. Onder de bomen hangt een scherpe geur van vochte grond en van doorweekte blaren; geen leven, geen geluid in 't grille licht, dat gul door de ijle takken binnenvliet, en eenzaam valt een schot, een verre knal, die heel het woud…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

De klok deelt met zijn wijzers wat wij vergeten als je wijst naar het verleden dat we weer beginnen met het vertrouwen dat we niet meer alleen verder gaan.…

Een wonderjaar Komt nooit alleen Annus mirabili Jaren gaan voorbij Maanden. Kwartalen Daar tijd niet in jouw handen Is. Verglijdt met echt alles Schijn is dan vaak heilig Waargebeurde verhalen Voeren de boventoon Schone schijn met verdriet Een lach door tranen…

jaren verstoften in lucht die onaangekondigd uit zijn tijdloze winterslaap was gevlucht ik wist de poppen op schappen hun kleding een ruïne van verkleurde lappen heb nooit geweten van de veelvraat van ratten zij werden gestoord in eigen oord waar ze nestelden in poppenmoedersarmen die in koude nachten hun kroost konden warmen dit is de nalatenschap…

dat wat je nagelaten hebt is niet meer dat wat je me meegaf 't is geen bezit of zorgeloos bestaan daar trachtten we niet voor te leven nee, juist dat wat er niet over was van onze mooie dromen en zorgeloos elkaar beminnen de lichtheid van bestaan daar zal ik nu mee moeten leven met halve liefde en een groot gemis van niet alleen dat wat…

stilte zei de man hij rust condoleances over en weer gesnotter door helende woorden gesust hij ging zo plots zonder enig verweer starend in zijn graf werd ik me ervan bewust wat een ander me ook gaf jij gaf me meer…

Met de mond beleden woorden verwaaien tot gemakkelijk praten. Met voeten getreden en in zompige modder sporen achtergelaten. Iemand is de weg kwijt door de zelfgestrooide stenen op te rapen. De tredmolen van tijd laat almaar draaiend het geweten inslapen.…

niet dat ik geld of goed heb weg te geven slechts wat gedichten laat ik na en wat zijn verzamelde woorden meer dan zinnen 't gestapeld verlangen van weleer of is het meer...…

andere rijdsters je gezicht verbeten en krachtdadig terwijl de kanslozen werden afgeschud als lastige ballast pareerde je maar voort trotseerde je de Boxhill en de striemende regendruppels de luiheid en onbekwaamheid van tegenstanders de priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Voorbij donkere wolken gaan. Gedachten zien verdampen, tot zuivere levensenergie. Tot ware liefde. Voorbij zorgen, haat en pijn. Naar waar aards bewustzijn, ons aardse lichaam overleeft.…

Verlies is plotsklaps omgezet in winst En banken gaan nu van elkander lenen Zo lijken alle zorgen weer verdwenen De hysterie heerst niet meer in het minst Maar zullen wij van wat voorbij lijkt leren Of achteraf gaan bagatelliseren?…

Los van de aarde van ons geluk en leed laat ik weldra slechts een glimp van mijn leven aan jou en andere naasten na Vergeet mij en laat mij gaan ik kwam slechts even langs en ben nu verdwaald en dolend als een geest Ik kom niet meer terug want na mijn laatste zucht ging ik op in de kosmos en verwerd ik tot aarde en lucht.…

mijn pens (niet voor de poes) = voor de hond 't bloedend hart (z.g.a.n) half om half gehakt = voor mijn lief of voor de gek & wat die ervoor geeft wat er van me overblijft: gevoelens zijn gevierendeeld mijn gedachten reeds verstrooid…

ik schenk m'n hart aan wie mij lief heeft mijn pens is voor de hond verkoop m'n laatste gedachten & gevoelens aan elke gek die er iets om geeft…

Daar gaan wij over in verhalen. Daarna zijn wij niet langer 'wij'. Laten we nu al verhalen schrijven. Zo blijven jullie toch verbonden. Met jullie oude moeder en met mij.…

we verdronken water uit een vluchtig slapen verdrongen bewolking uit onverwachte hoek we werkten, tot verder voorbij, tot werkbaar lieten namen achter in beschreven tijd sindsdien aangetekend, zodat onze brieven niet verjaarden in woorden, met handen gemaakt, onbesproken…

Kinderen van aarde en wolken, geboren met een wil te gaan of te staan, vrij de weg te kiezen, langs alle volken, langs de stroming van de grenslaag te gaan, op het spoor van brieven zonder woorden, met foto’s kreukbaar vergeeld in de zon van oneindige oorden, als globale nalatenschap, ongedeeld, op de tast, zwaaiend in ’t rond, schuifelend…