Alle inzendingen over voorbijganger OR natuur OR ontmoeting

Goed als brood zit zij met het jong op schoot terwijl de groten om haar benen stoeien. En zo vertrouwd is haar dit schuwe dat haar uit het bos toestroomt dat zij ze niet meer ziet, eekhoorns en bomen. Mij en heel de roekeloos veranderlijk bestaande stad die mij omgeeft brengt zij tot stand vanuit dat veel te hoge hoofd; hier fiets ik…

, verschuil mij achter een enorme struik die mij scheidt van de buren de rust trekt zich dan terug in mijn buik en kan zonder echt op te vallen spontaan de voorbijgangers begluren…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…

Een zachte wind waait bladeren tussen de spijlen Een merel wipt langs en blijft er even zitten Een fietser gooit een klokhuis in de richting Een voorbijganger leunt er tegen aan Waar ben ik voor?…

Een voorbijganger, die toevallig tekenaar is, schetst dit alles vluchtig met zijn verbazing en noemt het: "Vervuilend stilleven."…

Dat ik me niet alleen laat omringen door natuur en haar positieve energie daar ik ook mensen ontmoet bij wie je gezellig en vrolijk waarneemt want hoe dan ook leveren we met ons allen bijdrage aan heerlijke zomerse tijden van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

Je wilt lopen loper zijn in beweging komen en zijn Natuur het decor landschap -aanraakbaar- met decorstukken De weg wijst je als vanzelf je hebt geen bord nodig Maar op het bord staat meer dan die lijn de knooppunten de verbindingen het treffen van elkaar het ontmoeten van jezelf.…

pluk niet verdraaid de dag voordat je ontmoet tijdens het flaneren buiten in seizoenen echoot de lente met vrolijke beat vogelgefluit geprent tot aangenaam allround luisterplezier waar een mens blij van wordt wordt je steevast enthousiast begroet door de onvervalste natuur…

Toen zoet water met de spiegelingen van cipressen, bomen in het omringend heuvelland ook mij omsloot, de zon met kracht mijn huid en bloed begroette jij mij aankeek met een liefdes lach beloofde ik in diepste van mijn hart voor jou in water een gedicht te schrijven. En vond de woorden die zo treffend waren dat ook het water nimmermeer zijn…

jij reikte mij de hand het andere land kwam tropisch over je moessonde wat droog ik lachte licht bewolkt maar samen hielden we de wind aflandig jouw witte stranden hoeven geen betoog mijn golven zijn niet al te hoog zo blijven wij verstandig…

ik lieg dit leven voorbijganger waarmee waterland richting verdachte wandelde om de hoek bundel dubbel wat laatste reizen elkaar Vinkenoog een docu Komrij bevrijdde regenworm karma…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

midden voorbijgangers wierookwalmen galmende psalmen laat het licht zich met zoveel leven ontdekken dat het de tijd breekt tot een eindeloze ommevaart van kleurrijke ogenblikken die me helpen om voor het eerst benevens leven te begeven…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

Via ontmoeting, persoonsgerichte aanpak: wij houden van je. Misbruiken je niet, helpen je te genezen van je eenzaamheid. Het menselijke ontmoeten van anderen die van je houden. Natuurlijk sterf je, daar ben je sterfelijk voor, maar je kunt genieten. Van alles wat is, ondanks polarisatie, kun je genieten.…

Was het toeval of voorzien, Was het toen lust of liefde? Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gestroomlijnd en gestemd gehavend en ongetemd vertellen ze hun verhaal hij bespeelt respectvol de snaren en mijn ziel ik luister met een haast voyeuristisch genot naar de unieke klanken die zij enkel voor hem schijnen te behouden en mij slechts toelaten als voorbijganger…

ze staat te beven voor haar dichte buitendeur ze weet niet meer hoe zij kan binnen komen voorbijganger staat stil drukt op aantal bellen tot eindelijk verpleeghulp bereikbaar blijkt in de hal herkent zij de lift die haar boven brengt…

hoe zou het zijn om te sterven aan eenzaamheid om geen geluid meer te kunnen maken vertrekkensklaar diezelfde avond droom ik nog over voorbijgangers en over het antwoord dat als een vrucht in een godverlaten zicht valt ik kort mijn slaap in en de stoel waarop jij zit ongetwijfeld er is geen verband hoe je het ook bekijkt…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Een beglaasd gat in de muur belicht een straat Binnen handbereik ontastbaar Voorbijgangers checken zich spiegelend hun huidige versies Navigeren verder op autotv'tjes Steeds gecomprimeerd vat een dorp gemeentelijk het land samen…

mama! mama! gaan we achteruit? neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…