Alle inzendingen over voordeur

Wees ontsmettend lief Waar verdraagzaam en saamhorigheid huist, is niemand van eigen en andermans gezondheid een dief Daar wij allen zeker buiten onze eigen voordeur gelijkwaardig behoren te zijn, doch nimmer een hypocriet nog de opperpief…

in het vroege licht zie ik enkel juuts lange arm geeft dat mij nu een tevreden gevoel of ervaar ik de koelte het is immers al dagen voor mij te warm de lijn van mijn kruising laat ik vieren zo vroeg wil ik niet een bon versieren bij de voordeur zet ik een stoel…

Regelmatig komt het me voor, dat ik iets pakken wilde, onderbroken door telefoon of voordeur bel, ben ik kwijt wat ik pakken wilde ff snel. Men zegt altijd; ga terug naar waar je eerst stond, voor je eraan dacht, maar daar zit 'm net de kneep, Ook dat is iets wa'k niet meer weet!…

Tuintje gemaakt Voor mijn 1-hoog voordeur Prachtsering en Stinkende Gouwe Vergezeld in voorjaar Door bolbloemend kleurgeweld Aarde rust, bewust mijn huis Graf voor knaagdier, kat en vogel Natuurgegoochel Mijn grond, hun thuis De roos klimt, Geelgoudgeurend, Steeds hoger…

“Na al die jaren bij de voordeur zitten, steeds zonder ook maar éventjes te maffen gereed om bij het minst gerucht te blaffen, vind ik ’t welletjes, ‘k ga lekker pitten. Lang was ik waak-hond”, zei ’t vermoeide beest, “Nu word ik pit-bull, het is mooi geweest”.…

Ik zal niet spreken over dwaas richtingsgevoel ver van openheid zoals vergeten hoe ik door de voordeur kwam lichtvoetig dansend .. de vloer, het behang de vaat op het keukenblad.. moet niet meer drinken!…

Ongelukkig en in een klap jaren ouder te zijn geworden, draait hij zich om, en verdwijnt achter de voordeur.…

er is een ogenwereld om ons heen die wij niet kunnen zien die blikt zonder blozen registreert werken en verpozen nooit zijn wij alleen pas als de voordeur sluit met grendel en twee sloten lijkt het toezicht afgelopen maar met tv en internet hebben deze ogen vrij entree de anoniemen leven met ons mee…

de voordeur klapt het hek slaat dicht ik hoor nog hoe de motor start en weg ben je alleen de sporen op het pad vertonen in twee richtingen dat jij het hebt gehad je geur hangt flauwtjes in de kamer sterker in het bad maar alleen de spiegel heeft gekust wat jij nog op de lippen had…

Je zal maar thuiskomen: zal ik het wel zijn Ik zie je voordeur en je gang, die me bellend verleid, telkens weer als je open doet, zachtjes lachend naar de keuken loopt Ik moet je wel volgen, dronken van verliefdheid, kind, ik heb zin in jou Moet ik het je dan op mijn manier gaan zeggen? Van het hoe en wat?…

Huilen mag je daar alleen, achter je eigen voordeur maar er is er geen een, die nu nog een deur heeft. Men lacht, en is al blij dat familie de narigheid heeft overleefd en wij? Wij huilen voor hen!…

Huilen mag je daar alleen, achter je eigen voordeur maar er is er geen een, die nu nog een deur heeft. Men lacht, en is al blij dat familie de narigheid heeft overleefd en wij? Wij huilen voor hen!…

Bij de voordeur heb ik er nog zo één een lange slungel van een naar voren leunende lavendel.…

verhaal van velen dat onderhoud en tuin langzaamaan te veel zijn ik kijk met ogen van een vreemde kozijnen worden geverfd ook de voordeur krijgt een likje de tuin is strak gesnoeid dat moet wel voor de verkoop mijn eigen hand was losser zo groeit de afstand tot het bewonen van ons heerlijk huis in dat alles zie ik het naderend afscheid…

weer overgroeit het lentegroen de verwaarlozing van toen het roestig hek een plastic pop verloren op een staak gezet spijlen kromgebogen de voordeur lucht verrotting van het dak dat lekt een wilde kat vlucht van het plat voor egels is het er te nat maar in borders bloeit de lente uitbundiger dan vorig jaar of lijkt dat maar…

Een wolf is als een huis waarin twee gaten gapen: een gat waar nooit een voordeur zat de holte van het keldergat. Door lege ramen kruipt klimop en wingerd binnen en neemt kamers in bezit. In kelders huist het ongewervelde en draait en draait zijn blinde cirkelgang. ------------------------- uit: 'Boze wolven', 2002.…

Spijker op je voordeur het bleke houten masker tegen het kwaad. De giftige blikken staren dood en verderf tegemoet. Al wat het op je voorzien heeft draait zich om en druipt af de holle ogen dwingen. Slaap in en geloof dat ze elk onheil buiten sluiten.…

De Thai, die naar Ikea gaat als klant, Om daar wat koopjes op de kop te tikken, Zal daar al bij de voordeur stevig slikken, Die denkt in een bordeel te zijn beland. Zo ’n Thai, die weet meteen bij binnentreden: “Ik ben hier in een huis van lichte Zweden”.…

mag ik delen in de prijs die jij voor leven betaalt is samenzijn de hoofdmoot die de rekening bepaalt of scheiden zich de wegen als de voordeur is betreden in kaartjes dit van jou of mij staan de buffertjes voor noodgevallen er alleen op eigen nota bij of zijn we samen zonder enig onderscheid delen alles met het kaartje wij…

Honderdachtenzeventig straattegels zijn er tussen de voordeur en het kruispunt. Dicht opeen, met smalle voegen vol stof en verse onkruiden. Negenentachtig stappen zijn er om op terug te komen. Het rechterbeen voor het linker plaatsen. Een halve cirkel draaien op de bal van je voeten. De deur blijft op een kier.…

mocht je hem vinden en munten dragen in een oude buil werp ze, gooi ze kringen makend in een roerloos oppervlak en sta er stil voordat het dak zijn spanten kraakt de voordeur sluit de mat zich naar een voetveeg buigt met open handen gericht naar de zon ontvangen wat de waarheid weet mijn zonnehoed draagt gaten…

In bed liggen dromen van Pieten bij de voordeur. Zou er morgenochtend misschien? Misschien een boek van mijn lijstje? Of toch die DVD? De enige die dat weet is Sinterklaas. En of die wil bestaan?! * Onder de titel ‘Sinterklaas bestaat als u dat wilt’ bundelde ik in 1993 een aantal columns over het sinterklaasfeest.…

Zwalkend naar je voordeur, Viel mijn oog op jouw bewegen. Want zwalken met zo een gratie, Kom je never – nooit meer tegen.…

struinend langs herenhuizen het glas in lood al in 'n boog boven de voordeur van weleer het huis zelf drie lagen hoog mooie balkons met sierlijke krul getuigen van ambtelijke vlijt in waaiervorm het stratenplan liep Lindo voor op zijn tijd daar is schoonheid nog te plukken hebben velen er hun tijd voltooid voor altijd rustend op de…

De voordeuren van de huizen in mijn vertrouwde straat zijn allemaal vervangen de nieuwe sluiten beter naar men zegt, de oude waren scheef gaan hangen eenentachtig nieuwe deuren zijn bij de fabriek besteld men heeft de maten en de kleuren keurig doorgebeld ze sluiten dus, maar passen niet ik zie de huizen treurig kijken en proberen…

Wat is dat nou, vraagt ie verbaasd en ik schiet in de lach, waarop ik hem vertel, mijn luiwagen doet hetzelfde als jouw ragebol, staat bij de voordeur voor je klaar, dus wanneer je hem gebruiken wilt, pak je hem maar! Toch grappig dat de jeugd van nu, van ons ouderen nog iets leren kan!…

Gedachten die zo graag Op reis gaan, naar verre, Onbestemde oorden, waar Het allemaal anders is, Weg van de sleur Van alle dag - Maar zodra het eerste denken De voordeur achter zich Heeft dichtgeslagen, een frisse Wind in 't gezicht hem raakt, De mens blijft toch een gewoontedier, Begint al het terugverlangen Naar 't bekende…

de oude hoeve wordt met stempels gestut de linker zijkant is door lucht vervangen een gapende muil heette ooit voordeur vensterglas door tijd gebroken onbenut, hier woont vergankelijkheid boerenland vol leven, vee, boterbloemen in de slootkant een verlaten nest in de vensterbank landt de oude fazant luid krijsend om zijn broodheer…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

rode schoentjes gaan luidruchtig over straat stappen met een ferme pas in iedere plas hebben net genoten van een scheve schaats ze blozen nog de hitte van hun kleur verdwalen bijna in de voetengeur de voordeur zit in het complot en is van slot de trap wordt stil gedaan, het rood kijkt elkaar aan niet uitgeveterd…