Alle inzendingen over voorjaar en zomer

voorjaar of zomer na een fikse hagelbui bloeit de natuur weer…

Geen enkele dag hoeft mokkend kletsnat te zijn, kijken hoe spitten gaat is soms al voldoende net als weten dat na het voorjaar de zomer arriveert.…

en zomer lag de sporen in het land waren verkend​​ en zag je af en toe tussen hout en blad de mist loste op deze winterdag…

Ulaanbaatar, op de grens van voorjaar en zomer, 2001 *Uit: 'Judas' van Amos Oz…

Jij bepaalt allang mijn gedachte Zowel bij dag als bij nacht 'k Heb hierover niets te zeggen 't wordt voor mij beslist 'k Geef mij dan ook over Al klinkt dit wellicht wat zwak Jouw schaduw reeds Doet mij verlangen Naar een tijd van schoonheid en plezier Zowel in goed als minder Charme van voorjaar en zomer Natuur die zich rijpt De…

Jij bepaalt allang mijn gedachte Zowel bij dag als bij nacht ('k Heb hierover niets te zeggen) ('t Wordt voor mij beslist) 'k Geef mij dan ook over Al klinkt dit wellicht pover Jouw schaduw reeds doet mij verlangen Naar een tijd van schoonheid en plezier Zowel in goed als minder (Charme van voorjaar en zomer) (Natuur die zich rijpt) Zowel…

Helder zijn in voorjaar en zomer de bladeren. Blijf met je licht. ----------------------------------------------------- uit: In de Waterwingebieden (2000)…

Februari 2019 had de kolder in z’n kop leek wel niet goed wijs, niet goed bij z’n hoofd liet het klimaat, het milieu een poepie ruiken de warmste dagen sinds mensenheugenis Februari 2019 miste de warme zomers luidde dus alvast heel snel de lente in warm voorjaar, warme zomer, hete herfst nivellering van de kou is ‘t adagium van Februari 2019…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

dichtbije verschiet zal de herfst een heerlijk voorjaar zijn Vogels keren weer in hun broedgebied en verdwenen is alle zomerse chagrijn Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal de winter een prachtige zomer zijn Dan wordt voor ons de winter favoriet; pakken we bier in plaats van glühwein 3-3-2018 Ton Rijkers…

gebukt gaand onder het laatste restje leven verherfst ik in de kromming van tijd in afwachting van winterdood verlang ik naar een gewichtloos voorjaar om tijdloos het rijpe te kunnen proeven van een eeuwig zoete zomer…

een fraai voorjaar met enkele zomerse weken ach zo eentje zoals zo vaak de laatste jaren om nooit te vergeten en dan toch die schaduw van donkere sombere winterdagen er sluipt iets rond stil doods koud ijzig kil wat wereldwijd is ontdooid een zich vals noemende koning met een zieke kroon strooit zonder dat we het konden weten verderf…

Als ze schijnt natuurlijk, dat is in dit seizoen minder dan in het voorjaar of de zomer. Mooi is het wel als ze er is, je beseft dan hoe belangrijk zij is. Zonnepracht hebben we op zijn tijd nodig, want zonder kunnen we zeker niet.…

een zomer zonder herfst voor allebei…

een brug slaan tussen de seizoenen het voorjaar overbruggen tot het zomer wordt en wij zonder schroom de oversteek durven wagen zoals ook gedichten soms een link kunnen leggen en woorden dikwijls de taal van je hart zullen vertolken…

ik zie lente in je ogen bloemen in je hand je lach is nu al warm als een zomers strand toch sta je nog wat nonchalant te dralen met blonde zonnestralen in je lichtbewolkte haar proeft dan vleugjes warme wind waar in een hoge kinderlach het langverwachte voorjaar klinkt…

Wat speelt het licht Op onvermoede plaatsen - Waar het donker Hoort te zijn Omdat de zon er Niet kan komen Is er toch het Vreugdevolle licht In de donkerste hoekjes Van het huis Omdat het zuiverste licht Weerkaatst wordt Door glas dat alleen In zomer en voorjaar In alle vroegte Het licht ontvangen kan…

mis je moet maar gissen waar je bent een omgeploegde akker winterwakker voor wat nu de lente brengt toch hebben wij gezaaid waar eigenlijk ons leven steeds om heeft gedraaid laat het voorjaar komen bloei de mooiste dromen dan zomeren we voor twee…

Spinnende poezen Op zonovergoten muren De eerste mieren onder mijn deur Ik weet ik ben wellicht te oud Maar in een zotte bui Koop ik een jeans met designerscheur Flanneer door stadsparken Met intense geuren Vind mezelf weer uit Op een laat terras Veracht de nacht Die straks Alles weer verdrijft In aanzwellende duisternis En ik, ik proef…

Het lijkt nog koud De weg voor je Het laat je goud Smelten Rivieren meanderende je tegemoet Kabbelend traag Waren we nog hier En daar waar gezichten Vervaagde…

Koud haalt het voorjaar gedachten intens bevroren uit hun historisch verband Smeltende ijzige gevoelens beginnen al dooiend te warmen op weg naar de eindeloze zomer Somberheid verlucht zich en gaat ontluikend over in jubelende versies die haar oorsprong zonovergoten verdund Maar de zomer kan ook verkillend zijn Ontsomberen geeft…

Als de blaadjes van de bomen gaan wordt het zo droef in mij die fijne warme zomer is dan weer voorbij. Je ziet het sterven rond je van wat zo fleurig was het nieuwe jonge leven is er het voorjaar pas. Als er om mij heen de dingen sterven gaan dan voel ik mij verdrietig en lichtelijk aangedaan.…

tot twee keer toe floot hij, de vogel die het voorjaar riep en ook de zomer terwijl de tuinman naderde waar ik hem zag viel er een schaduw over het lokkend groen en jij en ik, opnieuw, wij huiverden in de omhelzing duidelijk voelbaar de rilling van de tijd…

nog is het voorjaar te koud in de stap naar de zomer is er altijd een klein onophoud…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

: "DE HEER IS WAARLIJK OPGESTAAN" de leer van het Christendom elke keer met Pasen groot feest zijn weerzien verblindt me letterlijk doet zeer aan mijn net geopende ogen het weer laat zomerse kanten zien steeds meer in het vroege voorjaar deze 'peer' gaat nog even liggen!…

Witte deken wijkt voor kleurig bloementapijt De natuur ontwaakt…

Paardenbloemen in de wind zien wiegen Composieten met de mooiste zweefvliegen Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen Het voorjaar wil je roemen Een veulen springend in de wei Met haar moeder aan d’r zij Reeën dartelend aan de bosrand Een zandhagedis zonnend op een boomstronk beland Zwijnen die schurend tegen een boomstam liggen Een zeug…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…