103 resultaten.
De herfst
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.571 Zijn heldre, toch gedempte zegeningen,
doordrenken het hart met zó zoete kracht,
dat het de last der allerzwaarste dingen
voelt slinken tot veerlichte vracht.
De ziel, bevrijd van angsten, rekt haar leden:
zij ademt lichter, immers zij vertrouwt:
zij buigt zich heen over haar eigen vrede
als naar een hemel, die inwendig blauwt.…
IN VOGELVLUCHT
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 229 Tragisch langzaam
Gaan de dagen
Dodelijk
De stiltes om mij heen
Tijd genoeg
Om af te vragen
Wat is mijn lot
Hoe zwaar mijn steen
Wat mag ik
Van mezelf verwachten
Loodzware vrachten
Vol angst en pijn
Slopende dagen
Eenzame nachten
Weer lang alleen
Te moeten zijn
Gedoofde vlam
Verdoofde massa
De tijd gaat slepend
Overal door
De dag…
Het was een dag geweest.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 Behalve een oude man die zijn Herdershond aanlijnde
was er niets of niemand behalve het besef;
ik ben een bultenaar, mijn vracht drukt heftig op mijn rug.…
Verstekeling
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 480 Vervoerd naar verten door een schuit uit China
Een tot de kiel verroeste brik, bejaard
Met vuurwerk hopend op behouden vaart
Vol vage vracht en olievaten (‘Fina’)
Als nautisch lifter was het mij veel waard
Al stuiterde ik als een ballerina
Op zee en tropenkoorts en van de kina
Zo’n avontuur van ouderwetse aard
Aan boord te zijn, te lezen…
Lege dozen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 215 de zee altijd gehouden, van stormen
bliksems die in het water slaan
het verdomde zand dat er overvloedig lag
Even in de godin van de Stille Zuidzee
geloofd, met haar de liefdesdaad verricht
Het was niet de bedoeling dat jij met
de tienduizenden zou verdwijnen
even luchtigjes als de containers
de radeloze schepen overvallen zonder vracht…
Arke des behouds
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 vlaggen, zwarte
Met een wit skelet of kruis, rode
Hemelsblauwe, transparante of
Metalen
Zie uzelf als water rondom mij
U kabbelt, stormt, bonkt, stijgt
Daalt, duwt, dobbert en schuimt
Ik heb mij waterdicht gemaakt
Na vele sessies bij scheepswerf
En droogdok, na dolen en zwerven
U kunt mij niet meer overspoelen
Daarbij komt - elk zijn vracht…
Dank je voor je bijgerecht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 486 boenwasbij
wat kun jij - nuttig - smullen
mijn tafel en mijn spullen
kregen gans glans erbij
Bedankt, jij suizel-pluizelbeer
jij warme waskaarsbij
wat kun jij - nuttig - knagen
mijn nachten en mijn dagen
kregen meer sfeer erbij
Bedankt, jij gonzel-donzelpracht
jij zoete honingbij
wat kun jij - nuttig - eten
mijn lijf en mijn geweten
kregen vracht…
Catharsis
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 839 door beemden en bossen
en dragen de ballast van voorbije dagen
handen keren elke steen tussen gras en mossen
op zoek naar het antwoord op talloze vragen
hij zal zich wassen in het woeligste water
zuiveren met zout uit de diepste meren
luisteren naar het kristalhelder geklater
als hij stroomafwaarts drijft op eigen veren
vrij van verleden vracht…
Schipper naast denker
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 262 Het was een onvoorstelbaar grote vracht
die John vervoerde met z'n mammoettanker.
Behalve schipper was-ie ook een denker,
daar geen minuut voorbij ging, of hij dácht.
De man besefte, dat 'm iets niet zinde.
Het bracht 'm telkens in verlegen heid:
hij vond z'n vaartuig niet van deze tijd.
Waar kon je heden nog een mammoet vinden?…
Schipper naast God
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 289 Niet elke dag Heer
ben ik schipper naast U
de psalm van zondag
dreunt nog na
haast U om mij te helpen
ja haast U
een zware vracht
kunnen wij wel aan
maar niet de last
van dit onzekere bestaan
geef ons de moed
te zingen ook
tegen de stroom in
van zegeningen
één voor één
U mag de vlag zijn
die onze lading dekt
ja U alleen
de…
Hare buik is zo welvende en zacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.803 Van uit die tedere en donkre nacht,
Waarmee zij haar schatkamer overscholf,
Zal stijgen, die zich zelf uit haar opdolf,
Tot vrijheid ene lichte gouden vracht.
Een lichte schone schaar van bloeiende kindren
Zal hieruit stijgen naar haar schone borsten,
Ik zie ze spelen in de nevels ginder en
Mijn ogen niet naar hier terugzien dorsten.…
Verstaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 heb dat zo vaak gedacht in
mijn kleine stenen wereld
of was haar universum ook gering
maar afgebakend door te veel vracht
als immer, kruip ik weer achter de heg
van een voortschrijdend bestaan
ook mijn dag vraagt om antwoord
en bewandel doorgaans mijn sterrenlaan
ik zwaai naar mijn hond
die kan zonder woorden,
van veraf, mij verstaan…
the circle of light
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 249 ik buig mijn hoofd
voor jou, mijn donkere nacht
het is niet vreemd of ver
ik had je verwacht
je schuilt her en der
in de gleuven van de oude boom;
het is des winters vracht
waarachter het licht, onnavolgbaar leeft
en de dood, op sterven na
stokkende zuchten weeft
terwijl jij en ik
uitzien naar de ochtenstond
waar 't zachte
in de warme…
aan de Muzen
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 760 Onverwacht Wonderbaarlijke Dracht
Muzikale Vracht
bodemloos diep uit Zee ge-Bacht
onverdacht Hemel en Aarde verpacht
Zalige Klacht van de Nacht
Licht doorheen de schacht
Gegeven Pracht,zonder macht
Kracht van’ t gedacht
zó eloquent Zacht gebracht
welk ook één betracht
vanuit de gracht tot Wel-Geacht
Oog dat aan ’t tranen placht
Mond…
Overal slapen de mensen
gedicht
2.0 met 29 stemmen 9.695 Boven de aarde, onder warme dekens
onder stevige daken, op goed geluk in
elkaar gekropen, in zichzelf gedraaid
terwijl de wereld zich opent als een hand
terwijl vingers andere vingers zoeken
andere vingers andere vingers en de vissen
wiegen de zee tot rust en de schepen hun vracht
en de radio de vader en als een zachte doek
de vader de moeder…
24 UURS VRACHT-VERVOERS-ECONOMIE
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 273 Aan de Maas in de nacht sta ik vaak in gedachten
en droom ik weg van een 24 uurs vervoers-economie
van boten en schepen met honderden vrachten
maar slechts rimpeloos Maaswater is wat ik zie!…
Gerijpt en zuur.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 Steeds sneller gevangen in
de jaren sluipt de melancholie
door de versleten vingers
de ziel raakt zwanger van een
ongeëvenaarde zachtheid
De gouden tonen vloeien weg
de oude troubadour wedijvert
met z’n melodie, geroofd uit tijd
en zinnen en zwijgt in het beminnen
Wikkelt zich het zwart fluweel van
de naderende nacht, huivert In de
vracht…
Bierwagen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 103 Op de bok zit
een grijsaard met verstand van zaken
te kwijlen bij het idee van zijn vracht.
Een herbergier koopt de biertonnen maar
al te graag en de bierkoerier trakteert
de nahijgende paarden op een flinke pint
bier, want daar zijn ze dol op, zegt hij,
en paarden worden niet gauw dronken.…
Ambitie of ideologie?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 32 genoegens, uit
voorkeur de sleutel
tot het gestelde doel
uit ambitie of een nog
verborgen ideologie
vervat in de bolster van
intrinsieke waarheden,
wie het weet, toch weer
anders te definiëren,
talent van schoonheid
uit de wetenschap of
schone kunsten, door
elk individu weer anders
gemodelleerd, die beide
in een heerlijke vracht…
Nachtgezicht 1
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.152 Het water stijgt, ik vaar als inval-
kracht als veerman zonder vracht
verdronken oorden over en zie
dat wat er drijft geen vissen zijn.
In de vierde wake raak ik verstrikt
in lange draden van verwrongen
en verstomde zendermasten
op het hoge Bloemendaalse duin.…
een zees IM
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.187 op het strand ligt een klok
daar aanbeland na een ramp vlakbij
een schip gezonken op en in de zee
een man of vracht teveel, te veel
de klepel op de bodem verstomd
wordt dit verhaal niet meer gebracht
dan door die getuigenis in brons
in het mee vergane want
zeilt niet langer wind maar
waart het water door de gaten
zonder voeten, zonder benen…
een zees IM
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 412 op het strand ligt een klok
daar aanbeland na een ramp vlakbij
een schip gezonken op en in de zee
een man of vracht teveel, te veel
de klepel op de bodem verstomd
wordt dit verhaal niet meer gebracht
dan door die getuigenis in brons
in het mee vergane want
zeilt niet langer wind maar
waart het water door de gaten
zonder voeten, zonder benen…
CHARON
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 333 Ik verheug me op deze vracht
Mijn blik valt op haar lippen
Straks zal ik ze openen, mijn
Loon nemen
Als ik de aanlegsteiger nader,
Doemt hij op uit de mist, de
Bourgondiër alias schout alias
Matroos, regent, schoenlapper
En kruisridder
Ze wordt verwacht, de dame
Alias marketentster, alias
Jonkvrouw, alias boerenmeid
En bloemenventster…
Schottegat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 255 aan de kade buigen ijdele kranen
hun verveloze rimpelspiegel
over het donkere ijzerwater
gelost van afgedankte vrachten
slingeren hun haken traag
het gewicht van de tijd
over resten averij
in de haven lagen nog,
ontmanteld,
naakte schepen hoog op hun roest
wiegend op duwgolven
droomden ze schaamteloos
van een make over
in het dok…
Hartsbloem
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 690 Zo teer in kracht,
hebben je wortels gezocht,
de innerlijke vracht,
dat, wat wel en niet mocht.
Na tijden groei
En knop na knop,
Kwam je in bloei,
Leefde je op.
Als een fontein van vuur,
Kleuren, geel, blauw en rood,
Kwam heel je natuur,
In mijn ontwikkeling bloot.…
Augustus
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.083 Kleurentrossen, moegebloeid,
schuilen onder lommerige bomen,
zwichten om de volle vracht
zwaargedragen levenspracht.
Brede schaduws komen glijden,
groeien, wolken volgend, aan, -
heel de wijde groene baan
zeilend af der weelderige weiden:
zachte vaart, door niets gestoord,
brede schaduws glijden voort.…
is lente wintertje gaan spelen
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 509 geen files op de Waterweg
alleen de tijd staat stil
de boulevard, net aangelegd
de horizon, onzichtbaar kil
een wereld drijft voorbij
beladen met containers
een stil gebed, geen averij
maar winst voor ondernemers
ze varen uit, in stalen huid
met vracht, vakantiemensen
op volle snelheid ligt de schuit
een droom met al hun wensen
we…
Op de top
poëzie
4.0 met 3 stemmen 389 Daar zwoegen ossen voor hun zware vracht,
Ginds lijmt de bij haar zoete raten dicht,
En kraait een haan zijn liedje van victorie:
't Juicht alles in 't bestaan, en heeft de plicht
Van vrolijk-zijn nog nooit zo blij betracht....
En 't ontevreden stadskind droomt van glorie?…
Verbrijzelde Tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 62 De verschrikkingen van de atoombom
en de tranen van een eindigende liefde:
ze kunnen elkaars gelijken niet zijn
Nevers zal nooit Hiroshima zijn
Zij zegt: toi, ton nom est Hiroshima
Hij knikt: et toi, ton nom est Nevers en France
Schepen die elkaar gehavend passeren
Ieder op zijn eigen koers
ieder met zijn eigen vracht…
Met blijdschap geven wij kennis...
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.717 er is een wachten
er is verwachting
een nieuw gezicht
de vracht is licht
de reis is zwaar
de komst ontwricht
het kindje lachte
werd een gedicht
van een beminde
in de oogjes mist
het kon de adem
al minder vinden
er werd beslist
wij weten het witte
onder de linde.…