Alle inzendingen over vragen OR later

Kalm stroomt de rivier, zonder stroomversnelling, zonder zich af te vragen of de zee nog ver is. Eigenlijk is er enkel de stille stroming nu, zonder bedenkingen, enkel de zon blinkt in het water en maakt de mensen die het zien plots blij.…

zonder bijgedachten zonder zelfs een vraag om dank of ' Dankbaarheid ' zal vroeg of later WEDERLIEFDE vinden.…

als klaprozen uit de hemel vallen honderd en meer jaren later vraag ik één van de zeshonderdduizend die een brug te ver is gegaan het licht aan het eind van de loopgraven zwart zag mij als immer aards te herinneren…

Later is de gedachte een kristal van mijn droom die begint met druppelende woorden en mijn verlaten ogen zegt dat jouw leegte niet vreemd of ondenkbaar is wanneer je mij weer vraagt waarom ik nog steeds lief heb wie wie niet meer wachten wil op later…

Later, als ik sterven ga, laat dan de ramen open. Laat licht en lucht voor 't laatst bij mij, zich storten op en over mij en blijf gewoon rondlopen. En vat de dood mij bij mijn strot en vangt mijn doodsstrijd aan, sta dan niet kweez'lend rond mijn bed, maar wild een drinklied ingezet.…

Langer dan gedacht Groter dan verwacht Stromen tranen, blijft verdriet Zoveel had ik willen vragen Maar een antwoord komt er niet Niemand voelt wat ik bedoel Dat ik heel veel aan hem denk Onzichtbaar droevig het gevoel Als ik aandacht aan hem schenk Nooit meer samen lange ritten Praten over familie of gezin Halverwege samen pitten Dat…

De tijd fluistert zonder herhalingen de woorden die haar wiegen als het kind dat droomt wat haar tijd weer zal ontwaken als ze in de cocon van haar droom haar dood weer ontmoeten zal…

Later worden wij weergevonden, kille afgietsels van vreemde oerreptielen. Vliesvleugeligen trof men zelden aan. ----------------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1965.…

…tot later met wat emailspraakwater tegen een afstudeer-ellende-kater of migrainekwalen en andere hoofdpijnen die snel verdwijnen na een pilletje -liever niet- nee dan leuke privé verhalen terwijl je elkaar niet ziet... zie ik je dan dus zo? studeer ik ondertussen -mag ik je een keer kussen?…

terug in de tijd herinnering geboren bewaar dit doosje niets gaat verloren wat zit er in zal men je vragen het zijn momenten van warme dagen een stem, een gezicht een blik, een gebaar een foto, een glimlach voor jou zo dierbaar lange gesprekken een gedicht voor jou maar vooral de woorden ik hou van jou…

Ik jaag de wegwaaiende wind na in het holst van mijn nacht langs gapende afgronden droom ik mijn leven een korte groet later.…

Ik weet bij God niet Nu en toen Of later is mijn heden…

niet later pas En later eindigt het grote gissen vergeten we dit tranendal Tot dan zal ik je steeds weer missen Ik zie je later, ik zie je dan…

Bijvoorbeeld: 'Kwart voor negen, later nog' verneem ik door de ether. Wáárom toch wordt 'later nog' er steeds aan toegevoegd? Het zeggen van de zin 'Het is half elf' is oorzaak van een onnauwkeurigheid: het kost als elke handeling wat tijd, dus daardoor spreekt dat 'later nog' vanzelf.…

Later is opeens geworden Nu Toekomst Zonder aanloop Dromen en idealen Verwezenlijkt of nog niet Later zo dichtbij Bij mij De tijd onopgemerkt voorbij Geleidelijk Geen grootse gebaren maar Leven wat geen spoor achterlaat Maar bestaat Alleen in de verbeelding en vergaat Nu Alles is eengeworden met de dagen die zijn voorbijgegaan…

wil niet meer gevonden worden het leven druipt langs wolken laat me aan de hemelrand in mijn laatste zwijgen slapen in de dood van gekras in merg en been mijn laatste tred verstoort in geschuifel niets beweegt er meer urenlang verstreken er geen seconden meer ik verdween ergens aan de einder in het later…

Olieachtig drijft een laagje over water dat aarzelt over het verdere bestaan hier nog maar blijven drijven tot later wind zorgt voor het rimpelend overgaan tot niets dan bevingen van bewijs dat er geen reden was tot langer voortbestaan?…

Heimwee naar gras groen grond naar vochtige koele aarde. Heimwee naar liggen en kijken naar lucht blauw diep en ver. Heimwee naar mos zacht als fluweel naar stronken en krakende…

als ik weer de jongen in jou zie met ogen die guitig lachen dan gaat mijn hartslag in galop en jaren vallen uit als grijze haren weer twintig en er is geen leed de dagen lachen de jaren uit later is een laan met duizend bomen leven met jou is alle dagen feest elke dag verpakt in blauwe strikken en je lach bleef altijd schijnen verlichtte…

Nu neem ik mij voor om de zonnige momenten van het nu diep in mijn zijn te koesteren en te bewaren voor de verstilde momenten van later. Zodat, als later nu toen is geworden, ik meer kan genieten van de roze wolken van nu waar ik mij soms op bevind.…

Mijn dromen zijn als water glijden door mijn leven heen, later, alsmaar later.…

later, wat is dan eigenlijk later? later als je groot bent, later twee uur vooruit? later wanneer je de wereld beter kent, later wanneer je beseft dat je bent uitgebuit? later, later is terug kijken naar gister, het besef dat je die dag niet meer terug kunt draaien. later is terugkijken naar gister met een kater.…

zie hoe de paardenmolen vol joelende kinderen mij passeert die aan de zijkant wacht en kijkt zal zo het leven zijn na de dood ik aan de kant en alles draait voort…

Niet veel later gebeurt steeds later, later opnieuw begrijpen die bijzondere ervaring, later opeens spoorlos geweken zonder verklaring. Totdat onze keuze gemaakt is, 'enkele dagen' later. Niet net nu, niet het verleden, het heden, later. Later geboekt dan anders, te laat.…

later wacht je tot ik niet meer kan huilen en mijn tranen droog wacht je tot ik weer kan lachen en me niet meer zal verschuilen wacht je tot ik weer torenhoog van de daken wil gillen dat ik je zo graag zou willen liefhebben wacht je tot ik door zal hebben dat het moment is gekomen niet meer hoef te schromen om van jou te houden…

Zet mijn woorden in een gedicht op papier. Schrijf van de zon en een blauwe hemel. Van bloemen die bloeien besproeit met tranen. Laat de vogels fluiten hoor zo graag hun lied. Schrijf van zee en golven voetstappen in het zand. Van de bomen in het bos die omsloten zijn met schors. Van liefde en verlangen diep in mezelf gevangen…

Hij kent die griet- voor zijn gevoel- van binnen naar buiten Er ontstaat een samenspel van blikken, spinnen en strakgespannen lust Haar jurk omsluit haar rondgolvend lichaam zacht en verdraagt zijn teder minnen eerst langzaam, gevoelig De gedachten kruisen elkaars terrein van fysieke stralen (eerste aanraking) In een zomerse straat…

Later gaan we reizen en genieten Niet langer thuis de plantjes gieten. Later gaan we leven zonder zorgen Niet meer piekeren over morgen. Later verhuizen we naar een mooi, warm land Probleemjes en zorgen, aan de kant! Verdorie, later begint ' vandaag '…

Maar zij, die later leven, Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan.…

later pas...…