Alle inzendingen over vragen OR oogopslag OR samen

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

gezicht verbeten en krachtdadig terwijl de kanslozen werden afgeschud als lastige ballast pareerde je maar voort trotseerde je de Boxhill en de striemende regendruppels de luiheid en onbekwaamheid van tegenstanders de priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen…

wend je naar mij, gele roos in de zon flonkerend in al je facetten,onsterfelijk teer gouden momenten in het spel der dageraad gele maagd ik verdrink in je glimlach schommel met je hoofd en beweeg je wimpers in de huivering van oogopslag waarin de wind opsteekt en je verwarde haren in mijn gezicht slaat als een bries bloei open gele roos…

en zo dichtbij, het morgenlicht is boterzacht, smeert mijn hart in een peilloos meer, zo weids, zo diep, levend wit van golvend schuim als je glimlacht om je tanden en mijn zinnen te ontbloten weet ik wat je van mij verwacht, ben daarin geen partij voor jou en wordt een vluchtweg afgesloten, beleef ik de wereld in een vluchtige oogopslag…

In een blik als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal doorzichtig, transparant, tranen licht die hun oorsprong vinden in het moment van evenwicht, ze meanderen langs de hals en in de welvingen van de ziel, het voedt bloedbanen in een herontdekt gevoelsgebied, mondt uit in de levende delta’s van aller dromen, maakt euforisch…

Door een wereldse oogopslag, ontblote handen de kansen tellen maar altijd doorslaan de andere kant, waar de dove netels, onverwoestbaar blijken in hun soort, waar oudste wetten in emotie zich herhalen, zittend op de blaren van onzin die kritiekloos wordt aangenomen, de willekeur herboren wordt tussen de rails van geboorte tot de dood…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Binnen het lichaam werd geprotesteerd Over andere voorwaarden gedebatteerd Dat zijn dan van die dagen Waarin men om opslag gaat vragen Of anders de boel gaat vertragen. Het oog won de slag En kreeg oogopslag.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

ik, mijn zijn Want als ik ergens ben, dan ben ik er ook Omdat ik me dat bewust ben En weet dat velen dat niet aankunnen Maak ik me meerdere malen klein Nou ben ik al niet groot En al 3 centimeter gekrompen Maar het hoofd weet ik nog steeds te buigen Ook nu woon ik weer in een veel kleiner huis Van mijn appartement van 130 m2 naar 60 samen…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Het mysterieuze ontastbare totdat het de tijd acht Strelende oogopslag, een blik van herkenning Ogenblikken waarop men elkander wilt leren kennen Zovele vragen, wentelend in onwetendheid Doch wetende dat de tijd antwoorden zal op vragen Doelgericht, tastbaarheid maakt zich meester Gevangen in het mysterie Gevoel mist nimmer zijn doel…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

zoals jij die voelt proeft smaakt en ervaart is van jou en dat ben jij totaal om dat te laten zien heb jij jezelf in alle subtiliteit overgegeven aan het completeren tot samen…

perspectief een tweede keus nieuws meteen al retro mensen lief maar te veel ego ben onverwacht ontsnapt niemand heeft het ooit gedacht of aan zien komen van de een op andere dag heb tal van knoppen finaal omgedraaid spiegelde heel even maar wist amper waar ik was gebleven natuurlijk een gewone vent maar eentje die nog niemand kent in oogopslag…

-+-+-+-+- oogopslag meteen raak op slag verliefd niet meetbaar in procenten opslag x%x%x%x%…

Barstensvol tijd dwingt het silhouet van deze bergen een enkele oogopslag. Want precies zo zagen holenmensen de Matterhorn hier als een reusachtig baken de hemel in wijzen. En precies ditzelfde landschap zal zich tonen wanneer mensheid als een dun maar koppig laagje overmoed van de eeuwigheid is afgeschraapt.…

je kracht omhelst het bloot, de nacht is ver en zo dichtbij, het kaarslicht is boterzacht, smeert mijn hart als oceaan, zo groot, zo diep, als je tegen me lacht om mijn zinnen te ontbloten en weet wat je van mij verwacht, daarin ben ik geen partij voor jou en wordt de vluchtweg uitgesloten, ik beleef de wereld in een vluchtige oogopslag…

langzaam als sneeuw voor de zon alles wordt vaag mischien is vergeten beter alweer een kilometer in één oogopslag achter ligt een hal een monster vol klanken totdat het stopt rook verdwijnt zo fijn muziek en mensen blijf nog even en ik denk ooit terug…

oogopslag De verste verte overzie ik niet wel trek ik naar een paar bomen bewust bij elkaar geplant zodat zij niet alleen staan die ene eenzame aan de zijkant doet mij meer dan ik dacht…

je bent niet weggegaan maar kijkt me uit de spiegel aan jij tekende de lijnen in mijn gezicht gaf kleur aan oogopslag in samengaan veranderde mijn stugheid in een warme open lach ik herken je in mijn spiegelbeeld jij die naast me staat en voortaan met mij verder gaat…

zag stilte in je oogopslag hoewel die vragend was je handen speelden in zacht raken mij het antwoord toe zonder woorden streken warme vingers door mijn haar de scheiding van naturen aangelegd bood slechts tijdelijk verzet door dit gebeuren viel alles op zijn plaats alleen de stilte galmde na…

schemert zij licht bij de nacht, verscheidenheid ligt besloten, in de geborgenheid van gedachten een teder begin daagt haar karakter uit warm en wild, weerbarstig als altijd haar mond zacht toegeknepen, ontembaar haar sprekende kracht over schaduwen die liefde verbeelden, willen van geen wijken weten, reiken verder dan haar eerste oogopslag…