Alle inzendingen over vreemde gewaarwordin

de strandwandeling vandaag schonk meer dan blozende wangen een ontmoeting met een intrigerende man een gesprek dat schijnbaar oppervlakkig begon hij was immers zijn Franse krant kwijt maar hij vertelde me dat ik veel energie bezat "een diepe ziel" noemde hij mij hij zei ook dat ik het geloven in bezat ik keek hem verwonderd aan waarop…

Vreemd.... Kijk mij goed aan wat is er vreemd aan mij mijn zwarte ogen of bruine huid wat is er zo vreemd aan mij? waarom noem je mij vreemd?…

de wereld is vreemd ik woon erin de mensheid nog vreemder ik blijf erin…

Nicht Gewusst? Sinds de regeerders schermen met de termen Moraal, normen en waarden, eer, fatsoen, Is waar ze zelf staan duidelijk aan het worden De geest waart rond van Jan Pieterszoon Coen Die moordde met zijn V.O.C.-sche horden Nu zorgt Rita Verdonk voor zuiveringen Door zich met ‘n fanatisme te omgorden Dat verontwaardigd maakt en…

Mevrouw Verdonk blijkt echt een stemmentrekker voor de Partij voor Vrijheid en Democratie het 'duizendt' haar gewoon, is wat ik zie zij zegt: ik ben zo blij en 't voelt zo lekker het recht-door-zee weet zij goed te benutten mag ik er éven langs, Pardon, meneer Mark Rutte…

Dacht je te kennen en jij mij wij samen waren ondubbelzinnig gezegd we doen het weer bij elkaar de sleur onzinnig gezeur apart op een kamer verbaasd turend naar éénzelfde sterrenhemel verwijtende gedachten snel hard als kogels kennen…… we doen het weer!…

Vier opslaande ogen van twee onbekenden ontmoetten elkaar alsof het vanzelf gaat lachen de monden mee wat kan liefde toch simpel zijn en toch veel inhoud hebben vreemde, wat wekte jij een vertrouwen in mij…

Ik had de kans om vreemd te gaan Maar heb het – helaas – niet gedaan De kans was daar Hij lag grijpklaar Híj wilde wel Híj kende ‘t spel Een kale Brit Ik zag het niet Ik sterf van spijt Maar ben hem kwijt Te laat was ik Ik zag het niet…

Langzaam trek ik de deken van mijn benen Jij ademt zwaar en slaapt nog diep Ik weet het nu zo goed als zeker Ik zet mijn voeten op de grond Met moeite wrijf ik alle slaap uit mijn gezicht Met een droge keel loop ik langzaam naar beneden Ik heb geen zin om ook maar iets te eten Elke hap is er één te veel En in een vieze keuken bedenk ik mij…

De eenzame man loopt langs de kille kade op de kade waait het en meeuwen schreeuwen langs de straat staan de gesloten restaurants en hij voelt de eenzaamheid in zijn jas en om hem heen en hij loopt op het water af en springt. Niemand die hem ziet. De stroom neemt hem mee en dan...hij wordt nooit meer gevonden. Dat is gek maar nog gekker…

Vreemd, dat boom en tak zo stil staan In het gouden licht vandaag, Dat de bladertjes zo stil gaan, 't Een na 't ander, naar omlaag.…

Sinds ik mij met geschrijf in laat lijk ik een vreemde taal te spreken.…

Wat is er nou precies tussen ons gebeurd dat je nu een vreemde bent. Jarenlang was ik bang wat er zou gebeuren, hoe ik me zou moeten verstoppen, als ik je weer een keer tegenkwam. Want het laatste waar ik nu zin in heb, wat ik niet zou willen, Is dat je na jaren van geen contact heel vrolijk een gesprek zou beginnen.…

gronden te diep onmogelijk te peilen en als ik dan sliep droomde ik bijwijlen de donkere diepten naar boven in angst en in zweet kwam ik dan bij verwonderd, 't is niet te geloven hoe wijds is mijn ziel hoe stroomt haar getij de verre verten maar ook dichterbij de sluimerende kusten te diep zijn de gronden van het onderbewuste…

het was een vreemde die mij de hand reikte de ogen opende ik dwaalde op gebaande wegen in het doolhof van de keus kon de kudde niet meer volgen liep de herder straal voorbij hij was de rots waarop ik strandde toen ik niet verder kon liet mij naar de rust van binnen kijken voordat de stress begon heb zijn hand gevat wist…

Het woont bij vreemden en het went er niet. Zij fluisteren erover met elkaar. Heimwee huist in zijn kleren en zijn haar. En altijd denkt het dat hij komen zal: Vandaag niet meer; maar morgen, onverwacht - en droomt van hem en roept hem in de nacht.…

Vreemd wordt niet eigen je blijft:wees Het is er noch je vader- noch je moederland.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Hoe vreemd is vreemd als alles hetzelfde is?…

het is vreemd hoe alles zich langzaam oplost, hoe elke zonnegloed verdwijnt in eigen halo.…

vreemd ik heb mijn ogen dicht ‘k zie vrij vreemde figuren bewegen in bijzonder licht mijn handen niet gevouwen in oneindig donker lange uren ’t is niet in bed te houden ik zag bewegende structuren steeds veranderen van vorm ze kwamen op me af, de muren onheilspellend, indrukwekkend adembenemend, ’t was enorm wat kan een mens beleven…

wuiven me toe met kleine cirkels maar ik weet niet waarheen ben overal geweest maar alleen het blauw geeft de geest en boombladeren zingen het lied ik klap en lach op de maat van de wind en ik voel me gelukkig dolblij en eindelijk weer helemaal kind natuurlijk ben je verdwaald hoorde ik iemand tegen me zeggen en er lopen vreemden…

Ze hield haar jas aan. Haar stem was net te luid. Ze was haarzelf niet. En hij zag er uitgeput uit. Toen de deur achter hem open ging, keek hij schichtig om zich heen. Hij vond haar wel een lekker ding, maar zoals thuis was er maar één…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

Dat overkomt mij niet, dat wrange Dat overkomt mij niet, dat bittere verlangen Tot 'het' me overkomt 'De wereld om me heen verstomt' Jouw 'vrouwzijn' in extensie, boeiend, mooi, integer, geil, sensibel, maar ook dwingend zeker ik hou van je en meer Waar gaat dit heen….bedenk ik En dat ook telkens weer Hoe gaat dit verder als de…

langzaam zal mijn naam een herinnering worden wanneer de tijd zich vult met grenzen uit verleden wat ik ingehouden bezit is slechts een rimpeling - te min en vluchtig om aan te raken – gewenste dromen het grote, onmogelijke woord alles zal zich neerleggen in wat ik was een spoor achterlaten in wat even heeft bestaan vandaag…

Iets geheims gedaan Niet gedaan in slechts een waan Het was een moment wat ik nog nooit had gekend Iets wat ik altijd had gehaat Zag het als een laffe daad Toch is het ook mij gebeurd Mijn geweten nu besmeurd? Logisch dat een ander het zo ziet Toch voelt het voor ons zo niet Het was onvermijdelijk En nu ook onherroepelijk Het zat eraan…

Een vreemde schaduw met verlaten gedachten. Eenzaamheid is geen wens.…

Ben jij de gedachte die mij vraagt wat ik mezelf wens ? Ben jij het geluk dat ik ontdek met mijn schaduw ? Ben jij het wachten dat alles aangenaam maakt ? Of verlies ik wat ik niet meer kan geloven als elk kruis op een vraagteken lijkt dat jij weer betovert met een lach die ik eindeloos beminnen kan ?…

Zomaar vanuit het niets Begon ze tegen me te praten. Ik dacht nog: Wat een gezellig mens Terwijl we daar zo zaten. Al redelijk op leeftijd Vertellend over haar zoon. Die een jaar terug overleed het was zo'n lief persoon. Ook ik vertelde van alles Over de dood van mijn beste vriend Tja het is treurig zei ze, Niemand die dat verdiend.…