Alle inzendingen over vrouw OR chroom OR verrotting

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de verrotte schuur als eye-catcher in de tuin maakt de tongen los…

het chromen staal met zijn wagons. de nachttrein heeft mijn droom ontnomen. ik sta bevroren op een leeg perron!…

het blingbling was volledig in verblindde jou door uiterlijkheden namaakzilver smeedde illusie terwijl neppend goud de hype onderstreepte in leer en chroom koesterde jij je droom tot het licht doofde omdat men er niet meer in geloofde schittering verdween praal en pracht stonden te wachten op het einde van de nacht nog even…

Ik vul de dagen Sinds jij weg bent Met vals toneel Overal en vaak Gebruik de stiltes Als ze vallen Voor een grap En wat vermaak Doe de dingen Die ik doe Met ogenschijnlijk Speels gemak Acteer in drijfzand Speel het spel Camoufleer Dat ik diep zak Breng hommages Aan het geluk Terwijl ik zelf Vereenzaam thuis Doe geloven Dat ik…

Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

Zelfs donkere wolken passeer ik luchtig op die manier Verrotting en ontbinding veracht ik moeiteloos. In lorren geklede kinderen huilen zachter Wanneer zij de richting van mijn vinger volgen. Vergeten zij hun armoe, pijn of honger? Zo’n weldoorvoede vinger zie je niet altijd.…

als ik wakker word is alles wit geen grijs en blauw alleen maar wit zover ik kijk ik maak het goud omdat het dan de wereld wordt waarvan ik houd die ik vertrouw in goud en later rood ben naakt omdat ik zwart wil dragen een jurkje met bandjes mijn schouders zijn nog mooi de rest is vies daar walg ik van dat is verrot en aangeraakt…

als ik wakker word is alles wit geen grijs en blauw alleen maar wit zover ik kijk ik maak het goud omdat het dan de wereld wordt waarvan ik houd, die ik vertrouw in goud en later rood ik ben naakt omdat ik zwart wil dragen een jurkje met bandjes mijn schouders zijn nog mooi de rest is vies daar walg ik van dat is verrot en aangeraakt…

Kind je bent Nog zo klein Je ziel leeg Gedachten verrot En je leven kapot Is dit de bedoeling Van een kinderleven?…

van 't aards bestaan dit alles overdenken doet me twijfelen aan mijn geloof doet me denken dat god misschien toch een man is want een vrouw had dit niet bedacht voor vrouwen…

De appel viel Was klaar voor wat hij zo graag wilde Maar door de worm Die in hem zat Werd hij verlaten Gedoemd te verrotten In een diep zwart gat.…

gedichten verkrotten verbindingen verrotten alles stort in en sterft en bederft en verstoft en verstuift en ploft uitgeblust uit elkaar poëzie niet meer strak gespannen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De wind in bolle zeilen Varend over plankton De meute drinkt de passie En bakt de gele zon Het kraaiennest bezwangerd Met de geur van stinkend vlees Kapitein stuurt immer door Met een heldere blik zonder vrees De ijsbergen omzeilend Het schip diep in de vaart De vrouwe van de stuurman Die een kindeke baart De loopplank reeds verrot…

Hetgeen door verrot merg en been verdween, jaagt mijn gedachten rusteloos op stang. Hoe lang duurt het om te sterven: één zucht en het is gedaan. Na luttele strijd verruil ik het aardse voor eeuwigheid. Vervaagt hoog boven mij de blauwe lucht, rest van alles wat ik deed slechts één streven: bij vrouw en kind zijn, al is het maar even.…

Hoe vaak zocht je je sleutels verrot en heeft het je humeur weer verbrod? Zoek dan in je map naar de Finder-app. Maar waar ligt je Smart Phone nu, begot!?…

de tram halen wolken te vluchtig om hun tranen uit te storten 't vergeten entree-bewijs toch nog op tijd mee gegrist nu alleen nog die verrotte koppijn…

rust Mijn leven geleefd in een roes Nu verlang ik naar eerlijkheid Het liefst de rust van het bos Uren gedanst op de harde beats Terug naar huis op de fiets Met een of andere meid achterop De wereld was te klein voor mij Met de auto m'n brood verdienen De boord gesteven en gestreken Producten aansmeren voor erkenning De zakenwereld is verrot…

de soap kleurt grijs de massa rood loop ik er van aan de kassa rinkelt stevig laat flappen wapperen in mijn hoofd is ruimte omdat mijn hersens krimpen bij zwartkijken naar witwassen de schedel vult zich met pulp tevreden knort het zwijn in mij en voelt zich intelligent bedorven kleurt de avond grijs de opwinding blijkt verrot…

Ik sla mijn ogen op En zie in het universum Van ongevoeligheid Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Verloren gaan…

De spaak waarmee ik afduw Boort in 't vermolmde vlees, En 't schip zinkt aan een schaduw Naar verrotting onderzees.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

Een vrouw, heel zwaar gewond wordt afgevoerd, zij lijkt gered maar sterft op ‘t ambulancebed. De rivier stroomt langs de stad. De fiets die staat er nog ik weet niet van die was.…

Want verrot is het gedrag waarmee jij de stoornis van je ziel verried. Maar ik leef ondanks…